در زمینه برندسازی صنایع دستی کم کاری شده است

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده و گزارشهای منتشر شده، در زمینه برندسازی صنایع دستی کم کاری شده است.

مسئولان صنایع دستی کشور بارها اعلام کرده اند که حدود 300 رشته صنایع دستی در ایران فعال است و به این واسطه رتبه اول به لحاظ تنوع رشته های صنایع دستی را در جهان به خود اختصاص داده است اما واقعیت این است که در حوزه ارزآوری صادرات صنایع دستی وضعیت خوبی نداریم. از کل اقتصاد صنایع دستی جهان تنها 5 صدم درصد شامل صنایع دستی کشور ماست.

با این وجود مسئولان صنایع دستی کشور تاکید دارند، برنامه ریزی برای صنایع دستی این است که به بازارهای جهانی متصل شویم. رفع پیمان سپاری ارزی از صنایع دستی در همین راستا انجام شد. به دنبال این هستیم که زنجیره رقابت را تکمیل کنیم تا شاهد فروش و صادرات بیشتر در حوزه صنایع دستی باشیم. با این وجود گفته می شود بیشترین بخش از صادرات در حوزه صنایع دستی به صادرات چمدانی اختصاص پیدا می کند و عموماً گردشگران با خرید صنایع دستی آن را به عنوان سوغات و یادگاری با خود به همراه می برند.

مریم جلالی (معاون صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری) گفت: صادرات چمدانی یک اصطلاح وضع شده برای برون رفت از یک بحران است. صادرات چمدانی قابل اتکا و قابل احصا نیست و براساس ذوق خریدار اتفاق می افتد. با این وجود نباید فراموش کرد که صادرات چمدانی نشان دهنده اقبال خریدار خارجی نسبت به صنایع دستی است اتفاقاً این قضیه در حوزه صنایع دستی خرد از جمله منسوجات، زیورآلات و صنایعی که در چمدان جا می شوند، اتفاق می افتد.

او ادامه داد: این در حالی است که ما ناچار هستیم به سمت صادرات انبوه در حوزه صنایع دستی روی بیاوریم و باید بتوانیم مکانیسم هایی برای نمایش و فروش آثار صنایع دستی در کشورهای هدف طراحی کنیم، لازمه این امر بازاریابی و سلیقه سازی است، چرا که قطعا مخاطبان ما در کشوری مانند آمریکای جنوبی سلیقه ای متفاوت برای خرید صنایع دستی نسبت به مخاطبان ما در کشورهای خاور دور دارند. احصاء تمام این موارد باید متکی بر یک دانشنامه علمی باشد. نمیتوان همینطوری ذوقی و سلیقه ای محصولات صنایع دستی برای فروش در کشورهای هدف را تولید کرد. در واقع این نوع صادرات با صادرات چمدانی که هم بازاریابی و هم ارسال آن ذوق و سلیقه ای است، متفاوت است.

جلالی با اشاره به اینکه باید مکانیسمی علمی برای تولید و صادرات صنایع دستی طراحی شود، خاطرنشان کرد: زنجیره ارزش که از آن یاد میکنم یعنی از سیاست گذاری تا تنظیم گری، تسهیلگری و تصدی گری و تمام چرخه را باید سر و سامان داد. به این معنا که اگر محصول را بدون شناخت شاخص ها و استانداردهای بین المللی و جهانی صادر کنیم، نمی توانیم موفق شویم، چرا که علاوه بر تفاوت قوانین در کشور های مختلف استانداردها و سلایق نیز متفاوت است. از این رو باید اطلاعات و آگاهی خود را در این زمینه افزایش دهیم و بتوانیم در حوزه صنایع دستی جهانی فکر کنیم. باید بتوانیم رویکرد جهانی را در محل تولید محصولات بومی سازی و خلق محصول کنیم تا چرخه کامل شود.

معاون صنایع دستی کشور در پاسخ به این سوال که در حوزه صنایع دستی تا چه اندازه می توانیم از تجربیاتی که در صادرات فرش داریم، استفاده کنیم، گفت: متأسفانه جدا افتادگی فرش از صنایع دستی و سیاست گذاری هایی که در حوزه فرش اعمال می شود سبب شده تا ما نتوانیم در حوزه فرش اظهارنظر کنیم، این در حالی است که این حوزه نیز با چالش های فراوان همراه است. تنها تفاوت آن است که عمومی ساختن فرش ایرانی و تصویری که از آن در اذهان جهانی شکل گرفته سبب شده تا فرش در حوزه صادرات از صنایع دستی خیلی جلوتر باشد. صنایع دستی نیاز دارد تا بروز شود و خود را براساس دانش جهانی به بازارهای جهانی متصل کند.

به گفته او بخش زیورآلات مزیت رقابتی بیشتری در حوزه صادرات در عرصه بین المللی را دارند. منسوجات در رده دوم قرار دارند و تقاضای جهانی برای آن وجود دارد. بخش فلزات نیز طرفداران خود را دارد؛ برای مثال ملیله زنجان بسیار پرطرفدار است. از این رو سعی شده تا بر اساس طرح آمایش عواملی همچون سلیقه مخاطب، قیمت تمام شده و محصول ارائه شده بررسی و برای هر یک از کشورهای هدف مورد سنجش قرار گیرد.

جلالی در پاسخ به سوال دیگر مبنی بر آنکه کشورهایی مانند چین و هند نیز همچون ایران از تنوع بالایی در حوزه رشته های صنایع دستی برخوردار هستند و در حوزه صادرات و نفوذ در بازار جهانی و بین المللی نیز موفق عمل کرده اند و اینکه ما تا چند روز می توانیم از تجربه این کشورها در حوزه صادرات صنایع دستی استفاده کنیم، گفت: درست است که کشوری مانند چین توانسته در این حوزه موفق عمل کند. از این رو درصدد تدارک گفتگو هایی با این کشورها هستیم. متاسفانه در اینکه بتوانیم در حوزه صنایع دستی برند داشته باشیم و اینکه بتوانیم صاحب نام جهانی شویم تا بتوانیم تضمین کننده کیفیت و خدمات پس از فروش باشیم، کم کاری شده است. امیدوار هستیم با راه اندازی هلدینگ در کنسرسیوم صنایع دستی، این مهم را پوشش دهیم.