مومیایی کردن راهی برای حفظ جسد پس از مرگ نبوده است

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، مومیایی کردن راهی برای حفظ جسد پس از مرگ نبوده است.

مدتها اعتقاد بر این بود که مصریان باستان از مومیایی کردن به عنوان راهی برای حفظ جسد پس از مرگ استفاده می کردند. با این حال، تحقیقات جدید نشان می دهد که هرگز چنین نبوده و در عوض، تکنیک دقیق دفن در واقع راهی برای هدایت متوفی به سمت الوهیت بوده است.

محققان موزه منچستر دانشگاه منچستر در انگلیس به عنوان بخشی از آماده سازی نمایشگاهی به نام «مومیایی های طلایی مصر» که در اوایل سال آینده افتتاح می شود، این تصور غلط رایج را مورد بررسی قرار دادند. این درک جدید در مورد هدف مورد نظر مومیایی کردن اساسا بسیاری از آنچه که در مورد مومیایی به دانش آموزان آموزش داده می شود را تغییر خواهد داد.

این تصور از آنجا آغاز شد که مصریان از نمک برای مومیایی استفاده کردند این درحالی است که نمکی که آنها استفاده کرده اند با نمکی که برای حفظ غذاها استفاده می شود، تفاوت دارد. این ماده طبیعی به نام ناترون یک ماده معدنی طبیعی (ترکیبی از کربنات سدیم، بیکربنات سدیم، کلرید سدیم و سولفات سدیم) است که در اطراف بستر دریاچه ها در نزدیکی رود نیل فراوان بود و به عنوان یک عنصر کلیدی در مومیایی سازی عمل میکرد. از ناترون در مراسم معابد و برای پاکسازی مجسمه های خدایان نیز استفاده میشد. ماده دیگری که معمولا با مومیایی ها مرتبط بوده، بخور است که به عنوان هدیه ای به خدایان مورد استفاده قرار میگرفت.

حتی کلمه بخور در مصر باستان «سنتجر» بود و در لغت به معنای خدایی کردن است بنابراین وقتی از رزین های بخور بر روی بدن استفاده می شود به منظور الهی کردن بدن است تا بدن به موجودی خداپسند تبدیل شود و این لزوما به معنای حفظ جسد نیست. مصریان بر این باور بودند که متوفی در زندگی پس از مرگ به بدن نیاز خواهد داشت اما از آنجا که تمام اندام های داخلی بدن هنگام مومیایی کردن بیرون آورده میشد، از این رو دانشمندان بر این باور هستند که معنای عمیق تری در پس مومیایی کردن اجساد وجود دارد و این می تواند نوعی تبدیل بدن به مجسمه ای الهی باشد. باستان شناسان اغلب مومیایی هایی را پیدا می کنند که در کنار تابوت هایی قرار گرفته اند که شباهت فرد متوفی را نشان می دهد.

در نمایشگاه «مومیایی های طلایی مصر» که از 18 فوریه 2023 در موزه منچستر برپا می شود، تعدادی از ماسک های دفن، پرتره های تابلویی و تابوتخانه های مرتبط با تدفین های مصر باستان به نمایش گذاشته می شود تا شواهد بیشتری از نیات اصلی مومیایی کردن به بازدید کنندگان ارائه شود.