تپه مای خان دشت ذهاب در استان کرمانشاه تعیین عرصه شد

ایلنا/ براساس آخرین اخبار و گزارشات منتشر شده، تپه مای خان دشت ذهاب در استان کرمانشاه تعیین عرصه شد.

شکوه خسروی (سرپرست هیئت باستان شناسی) گفت: در سال 1394 بررسی های باستان شناختی منطقه سرپل ذهاب استان کرمانشاه شامل دشتهای قلعه شاهین، بشیوه و ذهاب به انجام رسید و 193 محوطه باستانی در این منطقه شناسایی شد.

او یکی از محوطه های مهم مورد بررسی در دشت ذهاب را تپه مای خان عنوان کرد که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دوره پیش از تاریخ است.

این باستان شناس اظهار کرد: با توجه به وضعیت محوطه و آسیب های موجود به واسطه عبور جاده، حفر سنگر، ایجاد پایگاه نظامی، تسطیح اراضی و… آسیب های جدی به این محوطه وارد آمده و ادامه برخی از این فعالیت ها بویژه تعریض جاده و تسطیح اراضی باعث نابودی این محوطه میشد، از این رو پژوهشکده باستان شناسی تعیین عرصه محوطه به منظور حفاظت و صیانت از این محوطه باستانی را در اولویت برنامه های خود قرار داد و در همین راستا با مجوز پژوهشگاه، هیئتی برای تعیین عرصه تپه مای خان راهی دشت ذهاب در غرب استان کرمانشاه شد.

خسروی تصریح کرد: مای خان بقایای استقراری باستانی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد و همچنین دوره اشکانی است که در حاشیه دشت حاصلخیز ذهاب قرار گرفته و براساس یافته های سطحی و توپوگرافی محوطه، احتمالاً وسعتی در حدود 6 هکتار داشته است.

این دانش آموخته دکتری باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: هیئت باستان شناسی از نیمه مرداد کار خود را آغاز و با حفر 28 گمانه تلاش کرده که تا حد امکان عرصه محوطه را شناسایی کند.

سرپرست هیئت باستان شناسی با اشاره به اهمیت توالی استقرار دوره پیش از تاریخ در تپه مای خان در مطالعه باستان شناسی دامنه های غربی رشته کوه زاگرس اظهار کرد: دشت ذهاب دشتی سیلابی است و احتمالاً شماری از استقرارهای کف دشت در زیر رسوبات آبرفتی دفن شده اند، با این حال مای خان در حاشیه دشت و بر روی نخستین تپه ماهورها قرار گرفته و به همین دلیل در زیر رسوبات دفن نشده و این وضعیت فرصت مناسبی برای مطالعه بقایای باستان شناسی دوره پیش از تاریخ را فراهم خواهد کرد.

خسروی با اشاره به کشف سفال های فرهنگ حلف، سامرا، عبید و اوروک و همچنین قطعاتی از سفال دوره اشکانی در محوطه خاطرنشان کرد: در بررسی سطحی محوطه و همچنین در گمانه های کاوش شده سفال های متعددی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد بدست آمد که نشان می دهد استقرار در این محوطه از دوره مس و سنگ قدیم آغاز و تا دوره مس و سنگ جدید ادامه داشته، اما اوج وسعت محوطه در هزاره پنج پیش از میلاد و دوره عبید بود بطوریکه وسعت محوطه در این دوره به حدود 7 هکتار رسیده است.