آسیب شناسی جدید تعطیلی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی

ایسنا/ این خبر پیرامون آسیب شناسی جدید تعطیلی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی برای شما نگارش شده است.

محسن کشاورز، کارشناس مرمت بناهای تاریخی یادآور شد: سازمان میراث فرهنگی از جمله تخصصی ترین سازمانهای کشور بود که از نظر ساختار سازمانی در حوزه های مختلف از جمله حفظ و احیا، معرفی و آموزش، پژوهش های باستان شناسی و مردم شناسی، زبان و گویش تقسیم بندی میشد و در این باره وظایفی برعهده داشت. یکی از اقدامات مهم و مثبت سازمان میراث فرهنگی در اواخر دهه 60 اقدام به تربیت و پرورش کارشناسان و متخصصان این حوزه بود که با تأسیس مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی به این امر مهم پرداخت.

او افزود: در دوره های اولیه جذب دانشجو این دانشکده کاردانی رشته هایی، چون مرمت بناهای تاریخی، حفاظت از آثار تاریخی، موزه داری، باستان شناسی و ... آموزش داده میشد. در این مرکز که در تهران متمرکز بود، اساتید آن از مدیران، متخصصان ارشد و کارشناسان حوزه میراث فرهنگی بودند که اطلاعات و دانش مورد نیاز را در اختیار دانشجویان قرار میدادند. فعالیت این مرکز تا سالهای 1396-1395 تداوم پیدا کرد.

کشاورز که فارغ التحصیل مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی است در ادامه گفت: اگر این مرکز را تقویت میکردند و بعد به شکل منطقه ای در مناطق مختلف کشور گسترش میدادند، شاهد عملکرد خیلی خوبی از آن می بودیم. امروز مراکز علمی کاربردی در سطح کشور گسترش یافته اند و در هر منطقه یک یا چند مرکز آموزش علمی کاربردی یا مؤسسه غیرانتفاعی وجود دارد که حتی تحت نظارت برخی اداره کل های میراث فرهنگی در استان ها اداره می شوند، با این حال نتوانستند نقش خود را به خوبی ایفا کنند.

او که عضو هیأت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان در رشته مرمت بناهای تاریخی است، اظهار کرد: نقطه قوت چنین مرکزی این بود که دانشجویان متخصص در حوزه میراث فرهنگی به لحاظ آموزشی هم توسط کارشناسان و هم متخصصانی که مدیران میراث فرهنگی کشور بودند آموزش می دیدند و هم در محیط عملی و تجربی قرار می گرفتند. در دانشگاه های مختلف رشته های مرتبط با میراث فرهنگی را داریم، اما ارتباط آنها با وزرات میراث فرهنگی و سازمان های استانی خیلی کمرنگ است و این موضوع در بازار کار این حوزه تأثیر گذاشته است.

کشاورز گفت: در سالهای اولیه که مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی کاردان تربیت میکرد، فارغ التحصیلان آن وراد بازار کار میشدند اما به مرور فراگیران و دانشجویان آن مرکز دیگر از سوی میراث فرهنگی جذب نشدند. متاسفانه در کشور معضل یا آفت مدرک گرایی گریبانگیر جامعه شده است؛ برای بکارگیری افراد فقط درگیر القابی چون دکتر و مهندس هستیم و سازمان ها پروژه های اجرایی را به کسانی می سپارند که کارشناسی ارشد یا دکتری داشته باشند درحالیکه در کشورهای دیگر یک کارشناس هم می تواند این کارها را انجام دهد و از طرفی، اگر نیاز به تخصص بیشتر باشد یک تیم برای اجرای آن تشکیل می شود.

این کارشناس مرمت بناهای تاریخی ادامه داد: از دیگر نقدهای وارده این است که اصولا مدیرانی در پست های کلیدی میراث فرهنگی منصوب می شوند که هیچ مدرک مرتبطی در حوزه میراث فرهنگی ندارند، برای مثال یک فوق لیسانس علوم ارتباطات یا علوم اجتماعی در رأ س مدیریت یکی از ادارات میراث فرهنگی قرار میگیرد. در چنین شرایطی مشخص است در گزینش کارشناسان و مشاوران به این موضوع توجهی نمی شود. درحالیکه در زمان گذشته کارها را به یک شرکت مشاور می سپردند که افراد متخصص در آن حضور داشتند اما امروز این کارها را به افراد غیر متخصص می سپارند.

کشاورز درباره راه اندازی دوباره مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی اظهار کرد: در سیستم های آموزشی که در کشور داریم، باید مانند رشته های علوم پزشکی با آموزش حوزه های مرتبط با میراث فرهنگی برخورد کنیم، یعنی سیستم آموزشی که در علوم پزشکی اجرا می شود در حوزه میراث هم باید اجرا شود؛ قرار داشتن یک مرکز آموزش پزشکی کنار یک مرکز بهداشتی درمانی بهترین الگو و مدل آموزشی کارآمد است. زمانی که مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی دایر بود زیرنظر سازمان وقت میراث فرهنگی فعالیت میکرد، اما امروز این ارتباط قطع شد. این الگو می توانست ادامه دار باشد و اعتقاد من این است امروز هم میتوان شاهد این اتفاق باشیم، کافی است وزارت میراث فرهنگی و مدیران ما این مسأله را درک کنند. آنها می توانند با احیای مرکز آموزش عالی و ایجاد شعب استان، خلأ میراث فرهنگی را پر کنند.