ویزای عشایر دیجیتال روندی نو برای جذب گردشگران به شمار می رود

میراث آریا/ براساس خبرهای بدست آمده، ویزای عشایر دیجیتال روندی نو برای جذب گردشگران به شمار می رود.

جهان پس از همه گیری کووید-19 بطور اساسی تغییر کرده است و آثار آن در صنعت سفر و گردشگری و نیروی کار، بیش از همه جا مشهود است. کشورهای وابسته به گردشگری متحمل زیان های اقتصادی فراوانی شده اند و دورکاری به یک عرف پذیرفته شده در بسیاری از شرکت ها تبدیل شده است. این وضعیت منجر به بروز دو نیاز اساسی شده است: مقاصد گردشگری که به دنبال جذب بازدیدکنندگان هستند و در عین حال قصد دارند خطر شیوع بیماری را به حداقل برسانند و نیروی کاری که از کار کردن در محیط خانه خسته شده اند. هر دوی این نیازها توسط کشورهایی که «ویزای عشایر دیجیتال» اعطا می کنند، برآورده می شوند.

عشایر دیجیتال افرادی هستند که به سبک زندگی عشایر می توانند محل زندگی خود را آزادانه تغییر دهند و از فناوری های روز برای دورکاری در خارج از کشور خود استفاده کنند. ویزای عشایر دیجیتال به این افراد اجازه می دهد تا به طور قانونی در کشور دیگری زندگی و کار کنند. این نوع ویزا برای دانشجویان و کارمندان در دسترس است، اگرچه هزینه ها و الزامات آن متفاوت است. بسیاری از کشورهای ارائه دهنده این ویزا به افراد اجازه می دهند برای افراد تحت تکفل خود نیز درخواست ویزا دهند.

البته عبارت «ویزای عشایر دیجیتال» اغلب توسط دولت هایی که آنها را صادر می کنند استفاده نمی شود و اکثر مناطق به برنامه های خود نامی منحصر بفرد می دهند و مثلا «برنامه جهانی شهروندی جزایر کیمن» را به جای آن بکار می برند یا از اصطلاحات عمومی تری مانند «مجوز اقامت» استفاده می کنند. مزیت آشکار این برنامه ها این است که افراد می توانند از تعطیلات طولانی مدت لذت ببرند و در عین حال منبع درآمدی ثابتی داشته باشند، بدون اینکه شغل خود را رها کنند.

اکثر مناطقی که ویزای عشایری دیجیتال ارائه می دهند، زیرساخت های لازم برای پشتیبانی از کارکنان دورکار مانند اینترنت پرسرعت را دارند. یکی دیگر از دلایل این کوچ می تواند هزینه نسبتا پایین زندگی در بسیاری از این مناطق باشد. در حالی که در تابستان سال گذشته 21 منطقه دنیا ویزای مخصوص اقامت موقت برای عشایر دیجیتال صادر میکردند، در تابستان امسال این رقم به 42 کشور افزایش یافته است. مدت زمان این ویزاها بطور معمول 12 ماه است و بسته به کشور صادر کننده ویزا میتوان آن را برای یک یا چند سال تمدید کرد. البته تعداد زیادی از عشایر دیجیتال نیز همچنان از ویزای توریستی استفاده می کنند، زیرا مقرون بصرفه تر است.

وضعیت مالیاتی ویزای دیجیتال عشایری وضعیت پیچیده ای است. برخی از کشورها از مسافران انتظار دارند که مالیات کامل بپردازند، برخی دیگر دارای کسر مالیات با نرخ های ویژه هستند و برخی نیز هیچ مالیاتی نمی گیرند. کشورهای دارای ویزای عشایری دیجیتال و مالیات صفر، فرض می کنند که این مسافران همچنان در کشور خود مالیات می پردازند و بنابراین از آنها مالیات نمی گیرند. تقریبا همه کشورها این عشایر دیجیتال را ملزم به داشتن بیمه انفرادی می کنند و آنها را از پرداخت مزایای تأمین اجتماعی معاف می کنند. اغلب کشورها مدارکی برای اثبات وضعیت اشتغال و حداقلی از سطح درآمد (معمولا بیش از 30هزار دلار در سال) دریافت می کنند.

اندونزی، کلمبیا، گرجستان، مکزیک، کاستاریکا، گرجستان، تایلند، جمهوری چک، کرواسی، مالت، صربستان، رمانی، نروژ، یونان، ایتالیا، برزیل، صربستان، سریلانکا، دبی، پرتغال، رماتی، تایوان و اسپانیا از جمله کشورهای صادرکننده این نوع ویزا هستند که هزینه صدور ویزای آنها بین 75 تا 2 هزار دلار برای هر نفر متغیر است.