کشف شمشیر یک لبه ای که راز و رمزهای خاص خود را داشت

ایلنا/ براساس آخرین گزارشات منتشر شده، کشف شمشیر یک لبه ای که راز و رمزهای خاص خود را داشت، صورت پذیرفت.

باستان شناسان در سالهای 2000 و 2001 هنگام کاوش در ویرانه های صومعه ای متعلق به قرن یازدهم موفق به کشف شمشیر یک لبه ای شدند که راز و رمزهای خاص خود را داشت. در آن زمان کاوش ها محدود بود. از این رو نمی توانستند تئوری های مطرح شده در خصوص این شمشیر را که به آن سابر نیز گفته می شود را به اثبات برسانند اما کاوش های اخیر منجر به کشف یافته های جدیدی درخصوص صومعه شد.

مانیوتیس با تئودوروس دوگاس، باستان شناس اداره آثار باستانی کالسیدیس و کوه آتوس، آژانس باستان شناسی دولتی منطقه، برای حفاری در این محوطه قرون وسطایی که به صومعه آگیوس نیکولاس کریسو کاماروس نیز نامیده می شود، همکاری می کنند.

به گفته دوگاس، کاوش های امسال نشان داد که صومعه توسط دیواری محکم از سنگ های گرانیتی به ضخامت 5.5 تا 6 فوت (1.7 تا 2 متر) احاطه شده است. چنین صومعه ها و کلیساهای خوش ساخت اغلب به عنوان پناهگاه محلی در هنگام حملات مانند حملات دزدان دریایی استفاده میشد.

او در این خصوص گفت: این مراکز کلیسایی ممکن است دارای ثروت های خاص خود باشند، مانند اقلام مذهبی ساخته شده از طلا و اغلب ذخیره غلات را در خود جای داده اند. این برج در حال حاضر حدود 16 فوت (5 متر) ارتفاع دارد، اما تحقیقات نشان می دهد که زمانی بسیار بلندتر بوده است. شواهدی وجود دارد که سازه در نقطه ای بر اثر آتش به شدت آسیب دیده است. علاوه بر این، سلاح هایی از جمله تبر، نوک پیکان و شمشیر یک لبه در همان لایه باستان شناسی که بر اثر آتش آسیب دیده کشف شد. این شواهد نشان می دهد که برج پس از یک حمله بر اثر آتش سوزی شدید ویران شده است.

باستان شناسان تعداد زیادی ظروف سفالی لعابدار، عمدتا مربوط به قرن چهاردهم در همان لایه پیدا کردند. محققان معتقدند که تخریب احتمالا در نیمه دوم قرن چهاردهم و احتمالا در اواخر قرن پانزدهم رخ داده است.

شمشیر آهنی که کشف شده، در آتش سوزی که صومعه را ویران کرد به شدت آسیب دید و به شدت خورده و دچار زنگ زدگی شده است. اما این مجموعه شامل حلقه های فلزی است که بخشی از غلاف است که آن را محصور میکرد.

شمشیرهایی از این نوع، با یک لبه تیز و یک انحنا در تمام طول آن، هم توسط سربازان بیزانسی که احتمالاً از صومعه دفاع میکردند و هم توسط دزدان دریایی ترک یا سربازانی که احتمالاً به آن حمله کردند، استفاده میشد. اگرچه این شمشیر متمایز است اما باستان شناسان نمی توانند بطور قطعی بگویند که چه کسی یا چه زمانی آن را بکار گرفته است.

سابرها برای قرنها در سرزمین های ترکیه مورد استفاده قرار می گرفتند. به عنوان مثال، آنها در یک نسخه خطی مصور سلجوقی از قرن سیزدهم به تصویر کشیده شده اند که اکنون در موزه قصر توپکاپی در استانبول نگهداری می شود.

نمادهای قدیسان بیزانسی متعلق به قرن سیزدهم، شمشیرهای منحنی و یک لبه را به تصویر می کشند و مشخص است که سربازان بیزانسی در اوایل قرن ششم پس از رویارویی با آوارها و ایرانیان ساسانی که آنها را جذب کرده بودند، از این شمشیرها استفاده میکردند.

محققان درباره کشف این شمشیر عنوان کرده اند: این شمشیر خاص تنها یافته از این دسته از شمشیرها در یک مجمع باستان شناسی بسته در یونان است. این ممکن است در واقع یکی از معدود شمشیرهای اواخر دوره بیزانس باشد که در یونان یافت شده است.