نگاهی به سرنوشت موزه صنایع دستی معاصر ایران

ایسنا/ این خبر پیرامون نگاهی به سرنوشت موزه صنایع دستی معاصر ایران برای شما نگارش شده است.

تقریبا 14 سالی می شود که موزه صنایع دستی معاصر ایران تعطیل است و از طرفی حدود یک سالی می شود که مسئولان صنایع دستی کشور بازگشایی مجدد آن را زمزمه می کنند. همزمان با فرا رسیدن هفته میراث فرهنگی به نظر می رسد طرح این پرسش که افتتاح این موزه به کجا رسید و چرا با گذشت یک سال از اعلام خبر بازگشایی آن، هنوز افتتاح نشده، در خور توجه است.

دولت نو شد، مدیران نو شدند و به نظر می رسد حالا زمان آن رسیده باشد تا پرونده وعده هایی که در دوره مدیران قبلی هنوز باز مانده و همچنان در حال خاک خوردن است، بیرون کشیده شود تا برخی از آنها را به مدیران فعلی یادآوری کرد. از صنایع دستی تا میراث فرهنگی و هنرهای تجسمی با کمی بررسی دقیق میتوان چندین نمونه از این وعده های به اجرا نرسیده را پیدا کرد؛ افتتاح موزه صنایع دستی معاصر ایران یکی از همین پرونده هاست.

مکانی که زمانی به عنوان موزه صنایع دستی ایران شناخته میشد، در یکی از بناهای قدیمی دو طبقه در مجموعه سعدآباد قرار دارد و احتمال می رود که به قرن 14 قمری یعنی اوایل حکومت پهلوی اول تعلق داشته باشد.

این مکان زمانی در دو طبقه به نمایش آثار صنایع دستی ایران می پرداخت که طبقه اول آن 196 مترمربع زیر بنا و 310 متر مربع مساحت دارد. یکی از اقداماتی که در رابطه با این موزه انجام شد و آن را تبدیل به مکان مناسبی به منظور نمایش آثار صنایع دستی کرد، تغییر طراحی خارجی و مرمت آن توسط مهندس فیروزه اطهاری و هومن صدر بود.

ویدا توحدی، مدیرکل دفتر آموزش و ترویج معاونت صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در سوم شهریور سال 1400 درباره این موضوع چنین اظهار کرده بود: از سال 1373 در ساختمان مرکزی سازمان صنایع دستی وقت، واقع در میدان ولیعصر تهران مجموعه ای نفیس و برگزیده از بهترین آثار صنایع دستی استادان بنام و صاحب سبک خریداری شده بود که از سال 1379 تا 1385 به ساختمان ولنجک انتقال یافت.

او همچنین گفته بود: در سال 1399 عزمی در مسئولان امر برای احیا و بازگشایی موزه های با این آثار در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد پدید آمد و پس از بررسی ها و رایزنی های تخصصی سرانجام مقرر شد فضایی مناسب در مجموعه مذکور برای این منظور اختصاص داده و در کمترین زمان ممکن برای بهره برداری آماده شود.

توحدی یک سال قبل با اشاره به این نکته که تمام امور اصلی این بازگشایی به پایان رسیده، گفته بود: در آینده ای نزدیک شاهد بازگشایی این موزه خواهیم بود. وجود چنین موزه ای، علاوه بر افزایش اعتبار صنایع دستی معاصر، کانونی محوری به منظور پژوهش و دریافت الگوی مناسب با زمان کنونی برای دانشجویان و علاقمندان مربوطه نیز خواهد بود.

فرا رسیدن هفته میراث فرهنگی باعث شد تا خاکهای نشسته شده بر روی این پرونده را کنار بزنیم و ضرورت راه اندازی موزه صنایع دستی معاصر ایران را که 14 سال از تعطیلی آن سپری می شود، مطرح کنیم. علیرغم اینکه یک سال از منتشر شدن خبری که بازگشایی این مکان را وعده میداد سپری می شود، اما با توجه به اینکه همچنان این مهم عملیاتی نشده، انتظار می رود که این آثار در حال حاضر در یکی از مخزن های کاخ سعدآباد نگهداری شوند و این درحالی است که پیشتر خبرهایی مبنی بر تخریب برخی از آنها به دنبال نگهداری نامناسب منتشر شده بود. این اشیا بیش از 2000 اثر هستند که اغلب به هنرمندان برجسته صنایع دستی تعلق دارند که برخی از آنان دیگر در قید حیات نیستند.

درحالیکه شاید به نظر می رسد پیگیری برای افتتاح این مکان از سوی مسئولان صنایع دستی به فراموشی سپرده شده، اما همچنان ضرورت افتتاح آن برای اینکه این آثار در معرض دید علاقمندان قرار بگیرند، وجود دارد.

ویدا توحدی، مدیر کل دفتر آموزش و ترویج صنایع دستی می گوید: متأسفانه مدیر موزه که تغییر کرد، برنامه های ما کمی تحت تأثیر قرار گرفتند.

او ادامه می دهد: اینگونه نیست که ما رها کرده باشیم. همچنان در حال تلاش هستیم تا این آثار بالاخره در معرض دید مخاطبان قرار گیرند.

مدیر کل دفتر آموزش و ترویج صنایع دستی همچنین تخریب برخی از این آثار را رد می کند.