فضانوردان معروفی که نظاره گر زمین بوده اند و هیجانی زیبا

توصیف عظمت سیاره زمین کاری دشوار است شاید برترین فضانوردانی که نظاره گر زمین بوده اند، بتوانند گوشه از آن را شرح دهند. پس برای درک بهتر این امر به بیان زندگی نامه فضانوردانی که نظاره گر زمین بوده اند، می پردازیم تا شما را هر چه بیشتر با فضا و فضانوردان معروفی که نظاره گر زمین بوده اند، آشنا سازیم.

سامانتا کریستوفرتی

این فضانورد ایتالیایی که یک از فضانوردان معروفی که نظاره گر زمین بوده اند، است رکورد دومین پرواز فضایی طولانی به مدت 99 روز در ایستگاه فضایی بین المللی در سال 2015 را به خود اختصاص داده است. کریستوفرتی می گوید هر چه زمان بیشتری در فضا سپری می کرد، درک عمیق تری از زمان زمینی به دست می آورد. هنگامی که به نیروهای ژئولوژیکی عظیمی که این سیاره را شکل داده اند نگاه می کنید، دیگر اهرام و آسمان خراش های ساخته دست بشر برایتان بی معنی می شوند. از نظر کریستوفرتی انگار تمامی بناهای تاریخی یک شبه شکل گرفته اند. کل کره زمین در دستان شماست و بسیاری از آنچه که می بینید، مخصوصا در طول روز لزوما نشانی از وجود انسان ندارد. اگر به آن در یک مقیاس زمانی جغرافیایی نگاه کنید احساس تنهایی می کنید و با خود می گویید ما انسان ها باید حتما با هم ارتباط محکمی به عنوان یک خانواده داشته باشیم تا شاید حضورمان در این سیاره حس شود. این داستان در نشریه ماه ژوئن 2018 به چاپ می رسد. ایجاد نمایی از کره زمین از زمان آغاز تاریخ انسانی کاری غیر ممکن بوده است. آنقدر درگیر و محدود قوانین گرانش و زیست شناسی شده ایم که دیگر از آن فراتر نمی رویم. برای اکثر ما زمین چیزی بزرگتر از زندگی است. حتی در حال حاضر پس از نزدیک به شش دهه گذشت از پرواز فضایی انسانی افراد کمی به فضا رفته اند و توانسته اند خورشید را فراتر از زمین از زاویه ای دیگر ببینند. از سال 1961 تا کنون تنها 556 نفر این شانس این تجربه نادر را داشته اند و تعداد کمتری یعنی حدود 24 نفر شانس دیدن زمین از نمایی که به اندازه صفحه ساعت مچیشان کوچک بوده را داشته اند و تنها 6 نفر در سمت پنهان ماه کاملا تنها بوده اند و زمین را حین شناور بودن در فضا دیده اند که در دسته برترین فضانوردانی که نظاره گر زمین بوده اند، قرار دارند.

مایکل جی ماسیمینو، نیویورک

در سال 2009 فضانوردی از ناسا از تلسکوپ فضایی هابل که در حدود فاصله 350 مایلی زمین قرار دارد در ماموریتی برای تعمیر بازدید کرد. چشم انداز هابل طوری تنظیم شده که نمایی از فضای بیرونی را نشان دهد اما درست در نزدیکی رصدخانه عظیم، موسیمینو از دیدن زمین حیرت زده شد. وقتی جنگل های بارانی آمریکای جنوبی، بیابان های ناهموار آفریقا، و چراغ های شهرها را از آن فاصله دید با خود فکر کرد که زمین شبیه به جایی مانند بهشت است. "در آن لحظه با خود فکر کردم اینجا باید خود بهشت باشد. بعد گفتم نه، اینجا خیلی زیباتر از بهشت است. شاید بهشت چیزی شبیه به این باشد. از نظر من زمین خود بهشت است و ما خیلی خوش شانسیم که در این سیاره زندگی می کنیم."سفر به فضا ذاتا چیزی غیرطبیعی است. فیزیولوژی ما به شکلی ساخته شده تا بتوانیم در این سیاره زندگی کنیم نه خارج از آن. شاید به همین دلیل است که توصیف نمای زمین از فضا برای فضانوردان معروفی که نظاره گر زمین بوده اند، کاری دشوار است. لوکا پارمیتانو فضا نورد ایتالیایی می گوید که عظمت سفرهای فضایی را آن طور که باید نمی توان توصیف کرد. صرف نظر از نوع زبان، کلمات که عناصر سازنده ارتباطات مدرن انسانی هستند، به وسیله معنا محدود می شوند. تا اواسط قرن 20 نیازی به بیان معنای نمای زمین از فضا وجود نداشت. لوکا پارمیتانو می گوید " تا این زمان حتی زمین را از فضا ندیده بودیم".

کرن لوژان نایبرگ، تگزاس

در سپتامبر سال 2013، نایبرگ در طول سفر دوم خود به ایستگاه فضایی بین المللی، یک دایناسور عروسکی برای پسر سه ساله اش ساخت. شاید این اولین اسباب بازی بود که در فضا ساخته شد و از مواد زائدی ساخته شد که این مهندس مکانیک در اطراف ایستگاه فضایی یافته بود. ساختن حیوانات عروسکی به او کمک کرد تا احساس ارتباط بیشتری با عزیزانی کند که از آن ها فاصله داشت. اما این کار همچنین نشان دهنده احساس ارتباط عمیق نایبرگ با اکوسیستم در حین سفر به فضا بود." بیشتر دلم می خواهد در آینده یکی از حامیان حیوانات باشم. جز جز زمین حتی اجزای کوچک با هم در ارتباط هستند. این نشان دهنده یک چیز است. همه حیوانات حتی حیوانات کوچک در این اکوسیستم مهم هستند. دیدن نمای زمین از بالا باعث می شود دلتان بخواهد تا نقشی در حفاظت از زمین و منابع آن داشته باشید. فکر می کنم اگر می توانستم همه ساکنان کره زمین را متقاعد کنم تا برای حفاظت از زمین فعالیت کنند، اوضاع جور دیگری می شد."دیدن زمین از فضا می تواند جهان بینی فرد را تغییر دهد. فضانورد آمریکایی نیکول اسکات دو بار با فضاپیمای دیسکاوری به فضا سفر کرد و هر بار با ایده ای برای به تصویر کشیدن آن به زمین بازگشت. کریس هافیلد، فضانورد کانادایی می گوید هنگامی که زمین را از فضا دید، احساس تعلق خاطر بیشتری با ساکنین آن نسبت به قبل پیدا کرد. کتی سالیوان که در سال 1984 اولین زن آمریکایی بود که در فضا قدم زد و هنگامی که بازگشت از سیستم پیچیده زمین شگفت زده شده بود. او می گوید: " سفر به فضا انگیزه و میل واقعی در من ایجاد کرد تا نه تنها از آن مناظر لذت ببرم و عکاسی کنم بلکه این موضوع به دغدغه اصلی من تبدیل شد."

گنادی پادالکا، روسیه

این فضانورد روسی در بین برترین فضانوردانی که نظاره گر زمین بوده اند، با 878 روز اقامت در فضا از سال 1998 تا 2015 صاحب رکورد جهانی است. این سفرها اهمیت کار گروهی را در محیط های خطرناکی مثل فضا به او آموخت. گنادی باور دارد که حتی اگر انسان ها زمین را تغییر دهند، باز هم زمین به دوام خود ادامه خواهد داد. اما در واقع مسئله مهم برای او این است که آیا ما انسان ها با این همه کارهای خودخواهانه که با زمین می کنیم، می توانیم به بقای خود ادامه دهیم؟

ادلو، آریزونا

اد لو یکی از فضانوردان کارآزموده از سه فضاپیمای ناسا از سال 1997 تا 2003 است. دیدن تعداد زیادی از دهانه های شهاب سنگ بر سطح کره زمین او را شگفت زده کرد. در سال 2002 او بنیاد غیر انتفاعی B612 را تاسیس کرد که مبنای آن مهندسی در بزرگترین مقیاس ممکن است. هدف گروه: جلوگیری از هر گونه تاثیر مخرب شهاب سنگی بر روی زمین."برداشت من از زندگی در زمین، قوی بودن آن است. زندگی در سرتاسر این سیاره در هر مکانی به گونه ای گسترش یافته است."پس از بازنشستگی از ناسا، سالیوان به مدت سه سال با استفاده از چشم های روباتیک ماهواره های گردان، اداره ملی اقیانوسی و جوی را رهبری کرد. او می گوید که زمین از بالا به اندازه ای زیبا است که هرگز از نگاه کردن به آن خسته نمی شوید. "اصلا دوست ندارم با کسی که از این منظره خسته می شود در یک جا باشم". زمانی که نمی توان با کلمات زمین را توصیف کرد، تنها یک تصویر زمین از فضا می تواند چشم انداز میلیون ها نفر را تغییر دهد. در سال 1968 کارکنان آپولو 8 اولین افرادی بودند که از زمین خارج شدند و سفری به دور ماه داشتند. در شب عید کریسمس، فضانورد ویلیام آندرس صحنه ای فراموش نشدنی را به تصویر کشید: تصویر سیاره زمین را از فراز مدار ماه. این تصویر که طلوع زمین نامگذاری شد، باعث افزایش آگاهی میلیون ها نفر در مورد زیبایی و شکنندگی سیاره مان شد."سال 2018 پنجاهمین سالگرد این تصویر نمادین است که نقش بسزایی در تعریف جنبش محیط زیست داشته است. للند دی. ملوین، فضانورد آمریکایی می گوید: برای رسیدن به صدمین سالگرد این عکس چه کارهایی باید برای سیاره مان انجام دهیم؟ او با مسافران فضایی همکاری می کند و به دنبال ایجاد تعادل میان سلامت محیط زیست و نیازهای انسانی است. این پروژه از تجربیات فضانوردان در راستای کمک به دیگران برای داشتن شیوه زندگی پایدار استفاده خواهد کرد.

للند دی. ملوین، باهاما

ملولین در سال 1986 مدت زمان کوتاهی در لیگ ملی فوتبال، در تیم دیترویت لاینز بازی کرد. اما به خاطر آسیبی که دید فوتبال را ترک کرد و همین باعث تغییر زندگی او در بین زندگی نامه فضانوردانی که نظاره گر زمین بوده اند، شد. در دو سفر فضایی در سال های 2008 و 2009 ملولین از دیدن نمای اقیانوس های زمین از فضا حیرت زده و شوکه شده بود. رنگ های اقیانوس به حدی متنوع بودند که نمی توانست انواع رنگ های آبی اقیانوس را توصیف کند. تمایل او به یادگیری و تشنگی او در دانش باعث شد تا در تمام زندگی سعی کند الهام بخش مردم به خصوص بچه ها برای حفظ کره زمین و دنبال کردن رویاهای خود باشد. تمایل به حفاظت از سیاره زمین حسی مشترک درمیان تمام فضانوردان است. گنادی پدالکا، فضانورد روسی بیشتر از هر کس دیگر عمر خود را در فضا سپری کرده است. جذابیت پرواز فضایی باعث شده او با تمام شوق به مدت 28 سال به کار خود ادامه دهد اما حسی حتی قدرتمندتر از جاذبه هر بار او را به خانه باز می گرداند. او می گوید: "ما به صورت ژنتیکی به این سیاره متصل هستیم." تا آنجا که می دانیم زندگی در زمین چیزی منحصر به فرد و بکر است. علم نجوم و فضانوردی در دهه های گذشته به ما نشان داده که ما در میان میلیاردها سیاره در کهکشان راه شیری قرار داریم اما از نظر زمین شناسی، اکولوژی و زیست شناسی این سیاره عجیب و غریب تنها مکان مناسب انسان ها است.