گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟

میراث آریا/ بدنبال آخرین خبرهای بدست رسیده، این پرسش مطرح می گردد که گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟

برای برخی، گردش در یک کارخانه متروک فرصتی است برای قضاوت در مورد تاریخ در ویرانه ها و بعد از آن فقط عبور از این مکانها و گرفتن عکسهای یادگاری. با این حال، برای برخی دیگر چنین ساختمانهایی علایق پژوهشی و روحیه اکتشاف را برمی انگیزند. اما گردشگری صنعتی تنها مربوط به خرابه ها و سایت های ساختمانی و کارخانه های گیر افتاده در تاریخ نیست. این بخش از گردشگری همچنین شامل کارگاه ها و کارخانه هایی می شود که زندگی دومی به آنها داده شده است و اکنون از آنها به عنوان گالری ها، سازمان های عمومی، کافه ها و حتی رستوران استفاده می شود و در و دیوارهای آنها داستانی منحصر بفرد را برای بازدیدکنندگان و گردشگران تعریف می کنند.

گردشگری صنعتی با آن چیزی که در ذهن خیلی از افراد میگذرد متفاوت است و به بازدید از یک کارخانه که بیشتر شبیه به بازدید بچه ها از کارخانه ها در دوران مدرسه است، محدود نمی شود.

سوالی که ممکن است برای بسیاری از گردشگران ماجراجو پیش بیاید این است که گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟ تفاوت بین گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟ گردشگران صنعتی چه کسانی هستند و چه هدفی دارند؟

گرایش گردشگری صنعتی از خرده فرهنگ «کاوشگران شهری»، «کاوش شهری» یا به زبانی دیگر «اوربکس» بیرون آمده است. کاشفان شهری از ساختمان ها و سازه های صنعتی، مناطق متروکه، سازه های زیرزمینی و... بازدید می کنند و روی پشت بام ها قدم می زنند. در دهه اخیر این سرگرمی در اروپا، آمریکا و روسیه رواج پیدا کرده و به نوعی گردشگری تبدیل شده است. شرکتهای مسافرتی و راهنمایان مستقل در کشورهای مختلف شروع به برگزاری تورها و گشت و گذار در چنین مکانهایی کردند.

علاقه به چنین مکانهایی رو به افزایش است، زیرا حال و هوای این نوع خاص از گردشگری، رمز و رازهای خاص خود را دارد. در این کارخانه ها می توانید تاریخ شهر و مردمی که در آن زندگی می کردند و زندگی می کنند را بهتر درک کنید. به هر حال، زندگی شهری تنها شامل بناهای تاریخی و کاخ ها نمی شود، بلکه کارخانه هایی که به ما غذا می دهند، لباس و کفش هایمان را آماده می کنند و مواد اولیه بسیاری از فعالیت های روزانه را فراهم می کنند هم جزئی از تاریخ بشمار می روند.

زیرمجموعه های گردشگری صنعتی و پساصنعتی

تعقیبگرها

استالکرها (افرادی که علاقمند به گردشگری با موضوع تعقیب هستند) از مناطق بسته و متروکه، کارخانه ها و ساختمان های دیگر با اهداف صنعتی بازدید می کنند. گردشگری تعقیبی تا حدودی شبیه باستان شناسی است، فقط استالکرها، به عنوان یک قاعده، اشیاء تاریخی نه چندان با قدمت را بررسی می کنند.

حفارها

دیگرها (افرادی که تمایل به گردشگری در زیرزمین ها دارند) یا حفارها زمین را حفر نمی کنند، اما دوست دارند به زیرزمین بروند و دخمه ها، فاضلاب ها و دیگر سازه های زیرزمینی را کشف کنند.تونل ها، متروها، مسیرهای آب زیرزمینی، معادن و ... همه مورد علاقه گردشگران حفار هستند. مانند گردشگری تعقیبی، گردشگری حفاری اغلب یک سرگرمی خطرناک است، زیرا همیشه خطر آسیب، برخورد با افراد محلی، حیوانات یا پلیس وجود دارد. اما استالکرها و حفارها سرگرمی خود را برای این دوست دارند که این نوع گردشگری سرشار آدرنالین خالص است و به آنها هیجان بی نظیری می بخشد!

سقف گردی

روفرها (افرادی که تمایل به گردشگری در پشت بام ها دارند) یا سقف گردها گردشگرانی هستند که دوست دارند از پشت بام های ساختمانها بالا رفته و روی آن راه بروند. این کار یک کار نسبتاً خطرناک است اما در شهرهای بزرگ که در آن آسمان خراش های زیادی وجود دارد، به خاطر مناظر حیرت انگیزی که دارند، گردشگران خاصی را به خود جلب می کنند.

شهرسازی

گردشگری صنعتی در هامبورگ استارت خورد، شهرنشینان عاشق شهرها و مناظر شهری هستند که با گذشت انقلاب صنعتی شکل و شمایل شهرها تغییرات بسیاری داشته است. آنها زیبایی را در ساختمان هایی با معماری خاص می یابند. به عنوان مثال، خانه های مسطح، "دیوارهای چینی" یا حتی کل مناطق شهر با ترکیبات منحصر بفرد از ساختارها، مانند دیترویت، منچستر، اسپیچرشتات، منطقه انبار آجر قهوه ای در کانالی در هامبورگ یا Nikiszowiec، یک منطقه کاری در کاتوویتس. در اطراف معادن با همان سبک معماری ساخته شده است. شهرنشینان همچنین می توانند ساختمان های یک دوره خاص را کاوش کنند. سازه های دوران استالین یا سلطنت خروشچف، باهاوس، یا معماری لوکوربوزیه، هر کدام می توانند سوژه مناسبی برای گردشگران شهرسازی باشد.

گردشگری فراصنعتی

برخی گردشگران هم هستند که علاقه ای به قدم زدن در ساختمان های متروک ندارند. آنها گرد و غبار، خاک، تارهای عنکبوت و خفاش ها علاقه زیادی ندارند و هیچ دوست ندارند که که یک تخته پوسیده زیر پایشان ناگهان خراب شود و یک سقف قدیمی آکنده از تار عنکبوت روی سرشان فرو بریزد.

آنها دوست دارند روی پشت بام ها راه بروند، از ارتفاعات بالا و بدون مانع به منظره شهر نگاه کنند و مناظر شهری منحصر بفرد را پیدا کنند. البته چیزی که بیش از همه آنها جذب می کند، امکانات صنعتی است که زندگی دومی به آنها داده شده است. معادن و کارخانه های سابق که حالا به نهادهای فرهنگی و اجتماعی تبدیل شده اند، اماکن گردشگری موردتوجه برای گردشگران پساصنعتی است.

سفر و بازدید از چنین مکان های فراصنعتی به یک روند جدید سفر تبدیل شده است که آن را گردشگری پساصنعتی یا گردشگری فراصنعتی می نامند. واقعیت های امروز بگونه ای است که بطور مستمر شاهد تصویر ساختمان های فروریخته و کارخانه های تولیدی متروک در شهرها هستیم. این صحنه ها گاهی به این دلیل ظاهر می شوند که کارخانه ورشکست شده است و تولید متوقف می شود. به علاوه، اغلب ساختمان های صنعتی متروک نتیجه رشد شهرهای بزرگ بوده اند. تغییر استانداردهای زیست محیطی هم باعث شده است کارخانه ها به تدریج از مرزهای شهر خارج شوند و ساختمان های آنها خالی بماند.

اما بسیاری از این ساختمان ها خوش شانس بوده اند! آنها توانسته اند با کیفیتی جدید به زندگی خود ادامه دهند. اینها نکات جدیدی در نقشه های توریستی شهرها و مناطقی هستند که هنوز هم چندان محبوب نیستند، اما ارزش دیدن را دارند. گردشگری فراصنعتی فرصتی برای توسعه شهرها در مناطق صنعتی سنتی اروپا مانند سیلسیا در لهستان یا روهر در آلمان بشمار می رود. در بسیاری از کشورها، تأسیسات فراصنعتی به عنوان میراث فرهنگی سالهای گذشته تلقی می شود و روز به روز تعداد بیشتری از آنها در حال احیا و تبدیل شدن به امکاناتی برای اهداف جدید اجتماعی هستند.