بررسی موانع نوآوری در صنعت گردشگری

میراث آریا/ این خبر پیرامون بررسی موانع نوآوری در صنعت گردشگری برای شما نگارش شده است.

براساس مقاله بررسی موانع نوآوری در صنعت گردشگری و آمارهای رسمی، بیانگر سطح نسبتاً متوسطی از نوآوری در بخش گردشگری هستند که توسط نهادهای کوچک به صورت فردی یا خانوادگی مدیریت می شوند.

در نوآوری در بخش گردشگری میتوان به موانعی مانند مقاومت در برابر تغییر، آگاهی کم در مورد اهمیت نوآوری ها، محدودیت های منابع در بین کسب و کارهای کوچک و… اشاره کرد. با این حال، وجود شرکتهای توریستی کوچک نوآور را نمیتوان نادیده گرفت. و این واقعیت وجود دارد که در برخی شرکتهای کوچک توریستی، نوآوری و گرایش به کارآفرینی، ارتباط مثبت و مستقیم با یکدیگر دارند. بدون شک، شرایط محیطی ناپایدار و بی ثبات تجربه شده در صنعت گردشگری، تاثیر بسیاری بر سطح ریسک پذیری و تمایل شرکتهای گردشگری برای همکاری و در نتیجه نوآوری داشته است. علاوه بر این، ثابت شد که همکاری در امور گردشگری، با نوآوری مرتبط بوده و نتیجه مثبت در بردارد.

فرصت های محدود، ارزش گذاری نامناسب و مهیا نشدن شرایط لازم برای اجرای نوآوری ها، حفاظت نکردن از ایده ها و نوآوری های خلاقانه و… شرکتها را از درگیر شدن در فعالیت های نوآورانه منصرف می کند. در این میان، موضوع حمایت موثر از نوآوری ها مطرح می شود.

اندازه کوچک شرکتها و گردش مالی بالای پرسنل، مهمترین موانع نوآوری داخلی در شرکتهای گردشگری را تشکیل می دهند. اندازه کوچک شرکتهای گردشگری با کمبود منابع مرتبط است. این شرکتها معمولا به تنهایی، منابع مالی برای ایجاد دانش نوآورانه و یا خرید آن از نهادهای تجاری را ندارند. بر این اساس، آنها برای تقویت فرآیندهای نوآوری یا ایده های نوآورانه، مجبور به استفاده از دانش و اطلاعاتی که عمدتاً از منابع خارجی هستند، می شوند.

منابع محدود باعث ایجاد ریسک نسبتاً بالا و کمبود زمان برای فعالیت های نوآورانه می شود؛ همچنین دسترسی به فناوری های نوآورانه را که برای شرکتهای توریستی بسیار گران هستند، مختل می کند. موضوع دیگر که از اهمیت کلیدی برای نوآوری برخوردار است، شیوه های منابع انسانی است. اگرچه اهمیت پرسنل بسیار ماهر و با انگیزه اغلب به عنوان عامل موفقیت حیاتی برای نوآوری شناخته می شود، اما نوسانات تقاضا ناشی از فصلی بودن و دستمزدهای نسبتا پایین منجر به بسیاری از مشکلات مرتبط با سرمایه انسانی می شود. سطح پایین آموزش رسمی، فقدان مهارت ها، نرخ بالای جابجایی پرسنل، نیز از این گونه مشکلات است.

ایجاد فرهنگ نوآوری یکی از عوامل مهم موفقیت در نوآوری می باشد. فرآیند نوآوری در گردشگری برخلاف سایر صنایع بسیار غیررسمی است و از طریق رویه ها و روال ها استاندارد نشده انجام می پذیرد، فقدان رویکرد جامع برای مدیریت نوآوری ناکارآمدی های مهمی را در مورد جذب، انباشت، انتقال و یکپارچه سازی دانش ایجاد می کند. بنابراین، اگرچه گردشگری به عنوان صنعتی با سطح بالایی از شدت مشتری شناخته می شود، مشارکت واقعی مشتری در فرآیندهای نوآوری از سطح نوآوری های کاربر محور فاصله دارد.

شرکتهای توریستی علاقه و مشارکت محدودی در فعالیت های تحقیق و توسعه از خود نشان می دهند، زیرا بیشتر نوآوری های توسعه یافته ماهیت تکنولوژیکی ندارند، بلکه ماهیت ناملموسی دارند که شامل تغییرات رفتاری است. صنعت در معرض انتشار سریعی است که به شدت به فرسایش سریع مزیت های رقابتی نوآوران کمک می کند.

شرکتهای گردشگری از فقدان ایده های جدید رنج نمی برند، اما مشکلات پیچیده ای را تجربه می کنند که مانع از تبدیل مؤثر آن ایده ها به نوآوری های جامع می شود. مقیاس موانع تجربه شده اغلب ناشی از ناکارآمدی های داخلی است، به عنوان مثال، ناتوانی در محافظت از نوآوری ها در برابر رقبا نه تنها به دلیل ماهیت نوآوری های معرفی شده، بلکه مهمتر از آن به دلیل ناهماهنگی در انتخاب، اجرا و عملکرد حالت های حفاظتی مطرح می شوند. جالب توجه است، تأثیر اغلب موانع گزارش شده، یعنی فقدان سرمایه مالی، فراگیرتر از سایر موانع کلیدی مربوط به تعیین کارکنان، حفاظت از نوآوری ها یا پشتیبانی فنی نیست. براساس تحقیقات، مشخص شد که کمبودهای مربوط به مسائل فنی و فناوری مانع از فعالیت های نوآورانه شرکتهای گردشگری می شود.

مهارت های ناکافی، شایستگی ها و صلاحیت های رسمی پایین، و همچنین نبود انگیزه برای مشارکت در فرآیندهای نوآوری، محدودیت های ساختاری و رفتاری در صنعت گردشگری هستند، اما پرداختن به آنها در سطوح مختلف این صنعت ضروری است. سطح سیاست گذاری باید انسجام بهتری بین نیازهای متغیر بازار و ساختار سیستم آموزشی و همچنین کل صنعت گردشگری فراهم کند. سیستم آموزشی باید به موضوع انتقال دانش به این صنعت در قالب آموزش رسمی و حرفه آموزی رسیدگی کند. ملاحظات مهم در این زمینه باید کاربرد رسانه های جدید برای آموزش و انتقال دانش باشد که در حال حاضر در محدوده بسیار جزئی مورد استفاده قرار میگیرند. در نهایت لازم است مدیران و صاحبان کسب و کار در مورد اهمیت نوآوری برای رقابت و همچنین نقش منابع انسانی با کیفیت بالا در این فرآیند آموزش داده شود.