غذا خوردن در رستوران کوکس همیشه چیزی شبیه به سفر بوده است

ایسنا/ براساس آخرین گزارش های واصله، غذا خوردن در رستوران کوکس همیشه چیزی شبیه به سفر بوده است.

یکی از جذابیت های سفر غذاست و یکی از چیزهایی که به رستوران ها اعتبار می دهد، شلوغ بودنشان است؛ البته نه همیشه! بعضی رستورانها هم وجود دارند که همه سعیشان را می کنند که مشتری کمتری داشته باشند، شرایط رزرو را سخت می کنند، غذا و سرویس را گران می کنند و بعضی وقت ها خود رستوران را جابجا می کنند تا دست مردم به آنها نرسد؛ نمونه اش، همین رستوران کوکس!

غذا خوردن در کوکس ستاره دار میشلین همیشه چیزی شبیه به سفر بوده است. برای رسیدن به آنجا، ابتدا باید به جزایر فارو پرواز کنید؛ مجمع الجزایر ناهموار دانمارکی نیمه خود مختار در 200 مایلی شمال اسکاتلند در اقیانوس اطلس شمالی سرد. پس از ورود به کشور، در امتداد جاده های باریکی که از چشم اندازهای فیلم ارباب حلقه ها و از طریق یک تونل زیردریایی به لبه خلوت دریاچه لیناواتن می روید. از آنجا، باید ماشین خود را رها کنید و مسیر را ادامه دهید. بعد باید از یک صخره بالا بروید تا به مقصد نهایی خود برسید: یک خانه چوبی تک افتاده که دورافتاده ترین رستوران و غذاخوری جهان را در خود جای داده است.

اگر این مسیر به نظرتان چندان هیجان انگیز نیست، نظرتان شبیه نظر سرآشپز رستوران است چون چند ماه پیش پول آندریاس زیسکا، 1300 مایل به سمت غرب به نقطه ای در 200 مایلی بالای دایره قطب شمال پرواز کرد تا کوکس را از دانمارک به گرینلند ببرد. برای دو تابستان آینده این رستوران در کوکس در جایی مستقر خواهد بود که برای رسیدن به آن باید 40 دقیقه در یک خلیج یخ زده پارو بزنید!

رستوران کوکس از 2018 که در جزایر فارو پایه گذاری شد بنا داشت که همیشه یک مکان موقت باشد. حالا خانه ای که برای این رستوران پیدا شد آنطور که زیسکا سر آشپز رستوران می گوید «در سال 1741 ساخته شده بود و سقف های آن حدود 2 متر ارتفاع دارد. فکر نمیکنم کشاورزانی که این خانه را ساختند هرگز فکر میکردند از آن بعنوان رستوران استفاده شود.»

اما حتی پس از یافتن یک قطعه زمین، موانع اداری، نگرانی های سازمان های زیست محیطی و انبوهی از موانع دیگر مانع از شروع ساخت و ساز آنها شد. زیسکا می گوید: «چهار سال گذشته و ما هنوز مجوز ساخت رستوران جدید را نگرفته ایم.»

این رستوران با گنجایش 30 مهمان از اواسط ژوئن تا اواسط سپتامبر - خرداد تا شهریور - در سالهای 2022 و 2023 باز می شود. بیشتر میزهای رستوران از قبل رزرو شده است اما تعداد معدودی از آنها از مارس - فروردین - برای فروش باز می شود.

شاید بپرسید وسط برف و یخ گرینلند مواد غذایی لازم برای آشپزی از کجا می آید. زیسکا هم همین موضوع را مورد اشاره می دهد و می گوید دانمارک و گرینلند سرزمین های سرد و خشکی هستند اما ما بعنوان شهروند به این مساله عادت داریم. مواد غذایی که در این رستوران بی قرار و در حال جابجایی استفاده می شود اغلب همان مواد غذایی است که در مناطق شمالی مورد استفاده قرار میگیرد. به دلیل نگرانی های محیط زیستی در مورد حمل و نقل دریایی تلاش می شود از استفاده از مواد غذایی که متعلق به این منطقه نیستند خودداری شود بنابراین شما نه تنها باید برای غذاخوردن در کوکس تا حوالی قطب شمال سفر کنید، مسیری را پیاده روی کنید، از یک تونل زیردریایی بگذرید، از یک صخره بالا بروید و 40 دقیقه در میان یخ ها پارو بزنید، در آخر هم نمی توانید هر چیزی که دلتان خواست را سفارش دهید.

از سبزیجات خبری نیست چون بادهای شمالی اجازه رشد سبزی را در این منطقه نمی دهند. صدف ها هم وارداتی است و مردم این منطقه از صدف هایی که صید می کنند تغذیه نمی کنند. پس چه چیزی می تواند روی میز شما باشد؟ ماهی کاد، نهنگ، تخم مرغ دریایی و گوشت بره که در هوای سرد شمالی نمک سود و خشک شده است.

حالا که تا اینجا آمدید، بعد از خوردن نهنگ و گوشت قرمز خشک، می توانید دسر سفارش دهید. فقط ذغال اخته و کاهوی دریایی موجود است!

با این حال سفر برای خوردن غذای میشلین در سرزمین های شمالی فرصتی است برای کشف یک چشم انداز آشپزی جدید که ماجراجویی گرینلند را هیجان انگیز می کند. زسکا امیدوار است با تعدادی از کشاورزانی که به لطف تغییرات آب و هوایی، اکنون می توانند در جنوب گرینلند سبزیجات پرورش دهند، رابطه برقرار کند و انتظار دارد غذاهای دریایی با همان کیفیت بالایی که به آن عادت کرده است در همسایگی قطب شمال سرو شود.