خانه به آذین تاکنون در مسیر ملی شدن با چالش های مختلفی مواجه بوده است

ایسنا/ براساس اخبار بدست رسیده، خانه به آذین تاکنون در مسیر ملی شدن با چالش های مختلفی مواجه بوده است.

سال گذشته بود که کاوه اعتمادزاده، فرزند محمود اعتمادزاده (م.ا. به آذین)، نویسنده و مترجم فقید خواستار پس گرفتن این خانه از دست بسازبفروش ها و تبدیل آن به یک خانه موزه شد. پس از آن خبر داد که امضاهای نامه منتشر شده در این رابطه به 1600 رسیده و چهره های فرهنگی و هنری و ادبی بیشتری از آن حمایت کرده اند. چیزی نگذشت که او گفت هدفش هنوز محقق نشده و فراخوانی را با عنوان «نجات خانه به آذین» منتشر کرد.

او که در این مدت بارها خواستار ثبت ملی میراث پدری شده، در تیر سال جاری از اینکه این خانه مورد سرقت قرار گرفته است، خبر داد.

حالا فرزند محمود اعتمادزاده (م.ا. به آذین) بار دیگر در نوشتاری با شرح آنچه بر این خانه گذشته، خواسته خود را یادآوری کرد: "دی ماه، زادروز م.ا.به آذین، بزرگمرد فرهنگ ایران گرامی باد! او با خلق ده ها نوشته و ترجمه و نیز فعالیت پرثمر و اصیل صنفی اهل قلم، خدمات بزرگی را به فرهنگ ایران و در راستای تربیت اجتماعی نسل ها و فرزندان ایران کرد. یاد او را گرامی می داریم و به گستره و کیفیت خدمات او افتخار می کنیم.

اما مختصری درباره خانه به آذین:

سرنوشت خانه به یادگار مانده از به آذین که میراث مهم فرهنگی مردم ایران است، هنوز زیر سایه کشاکش بین فرهنگ و غیر آن است.

تقاضای ثبت ملی «خانه به آذین» در ابتدای بهار 1399 به مسئولین مربوطه ارائه شد و از آن پس نامه نگاری ها و پیگیری های زیادی انجام شد و گزارش های مطبوعاتی و عکس و فیلم های زیادی جهت به نمایش گذاشتن این میراث و لزوم حفظ آن تهیه شد و در دسترس مردم قرار گرفت و بسیاری از فرهنگ دوستان و چهره های فرهنگی و شورای شهر و شهرداری دوره قبل تهران، فعالانه خواهان ثبت آن شدند.

اما در فاصله زمانی اردیبهشت تا تیر 1400، خانه به آذین مورد «خلع ید» قرار گرفت و بر در آن قفل زدند و به کسی اجازه اقامت در آن داده نشد. در نتیجه در تیر خانه مورد سرقت گسترده قرار گرفت و صدمات فرهنگی بسیاری وارد شد.

اینک، در دی 1400، 22 ماه از تاریخ به جریان انداختن تقاضای ثبت ملی «خانه به آذین» گذشته و فرهنگ دوستان ایران همچنان چشم انتظار عملی شدن این وظیفه و مسئولیت فرهنگی هستند..."

محمود اعتمادزاده (م.ا. به آذین)، متولد 23 دی سال 1293 بود و درگذشته 10 خرداد سال 1385، نویسنده و مترجم نامدار معاصر بود. او فعالیت های ادبی خود را از سال 1320 با انتشار داستانهای کوتاه آغاز کرد. در سالهای بعد با ترجمه آثار شکسپیر، بالزاک، رومن رولان و شولوخوف و نگارش خاطرات و تجربیاتش از زندان های دهه 1350 به فعالیت ادبی خود ادامه داد.

به آذین در چهارم شهریور 1320 در جریان اشغال ایران و بمباران در بندر انزلی زخمی برداشت که منجر به قطع دست چپ او شد. چون افسر بودن مانع فعالیت های ادبی و سیاسی میشد، از آن شغل استعفا کرد.

از تالیف های به آذین به «مهمان این آقایان»، «بسوی مردم»، «قالی ایران» و «گفتار در آزادی» و از ترجمه هایش به «بابا گوریو» نوشته انوره دو بالزاک، «دُنِ آرام» نوشته میخائیل شولوخف، «اتلو» نوشته ویلیام شکسپیر، «جان شیفته» نوشته رومن رولان و ... میتوان اشاره کرد.