پرونده پایتخت های گردشگری در ایران همواره با ناکامی مواجه بوده است

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، پرونده پایتخت های گردشگری در ایران همواره با ناکامی مواجه بوده است.

پرونده پایتخت های گردشگری در ایران نتوانسته است زمینه ساز شکل گیری مقصدی گردشگری در ابعاد تعریف شده باشد. نگاهی به پرونده دو شهر تبریز و همدان که دارا بودن عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی و آسیایی را تجربه کردند، بیانگر این مهم است که این فرصت ها به دلیل بی توجهی ملی و جا ماندن در ابعاد استانی ناکام مانده اند.

کسب عنوان پایتخت گردشگری در میان کشورهای مختلف، فرصتی برای جلب توجه در گستره بین المللی است. امتیازی که می تواند با رونق اقتصادی یک کشور همراه باشد. اما متاسفانه در کشور ما این فرصت ها در معادلات ملی جایگاهی ندارد و در همان شهر و استان باقی می ماند. این در حالی است که بخش عمده ای از معادلات برای موفق بودن عنوان پایتخت گردشگری در سطح ملی و بین المللی رقم می خورد.

در آستانه سال 2022 قرار داریم و در روزهای آینده شاهد ورود ساری و مازندران به رویداد پایتخت گردشگری کشورهای عضو اکو هستیم. «ساری؛ پایتخت گردشگری کشورهای عضو در سال 2022» عنوانی است که وزرای گردشگری این کشورها در مهر سال 1398 و در نشست خجند تاجیکستان مصوب کردند. اما با وجود اهمیت این رویداد و بازار گسترده کشورهای عضو اکو و اشتراکات فراوان اقتصادی و فرهنگی، هنوز هیچ حمایت و نشست ملی و بین المللی برای بهره مندی از این رویداد برگزار نشده است.

تشکیل ستاد این رویداد در وزارت گردشگری و با حضور وزارتخانه های مرتبط، امری لازم و ضروری است تا با ایجاد جریان ملی بتوان از فرصت پایتخت گردشگری کشورهای اکو بهره مطلوب برد. حتی وزارت امور خارجه نیز تا کنون برنامه و فعالیتی برای ورود سفرای ایران در این کشورها و جلب توجه سفرای عضو اکو در ایران به این رویداد ارائه نکرده است.

ایجاد خطوط پروازی میان مازندران که سه فرودگاه فعال دارد، با کشورهای عضو اکو توسط وزارت راه و شهرسازی، اختصاص بودجه از سوی سازمان مدیریت و برنامه ریزی برای برگزاری مطلوب رویداد و ورود جدی سازمان بنادر و کشتیرانی برای راه اندازی خطوط دریایی در دریای خزر با کشورهای همسایه و عضو اکو از جمله موارد مهم و اساسی است که تاکنون هیچ فعالیتی برای تحقق آن ها در ابعاد ملی انجام نشده است.

زمانی میتوان به اهداف رویداد «ساری؛ پایتخت گردشگری کشورهای عضو اکو» خوشبین بود که در کنار تلاش استانی و ایجاد زیرساخت های لازم در ابعاد ملی نیز شاهد تحرک مؤثر برای بهره برداری از این رخداد سیاسی بود. بی تردید اگر این رویداد با نگاه ملی همراه نباشد نباید انتظار داشت که نام ساری و مازندران در 9 کشور عضو اکو مطرح و معرفی شود.

استانی که با امکانات و اعتبارات محلی به عموم مردم ایران خدمات ملی ارائه می کند با مشکلات عدیده ای مواجه است و نمی تواند به تنهایی و بدون پشتوانه ملی عهده دار این مسئولیت سنگین باشد. خوشبختانه استاندار مازندران در نشست اخیر خود در وزارت امور خارجه، خواستار حمایت های دستگاه دیپلماسی کشور برای ارتباط و تعامل مازندران با کشورهای عضو اکو شد. اما به نظر می رسد این مهم فراتر از وزارت خارجه به تشکیل ستادی در دولت برای پیشبرد برنامه ها نیاز دارد. ستادی با عضویت وزارتخانه های مرتبط که بتواند این رویداد منطقه ای و مهم را راهبری کند.