برخی وعده ها درباره بازسازی بم بعد از 18 سال هنوز محقق نشده اند

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، برخی وعده ها درباره بازسازی بم بعد از 18 سال هنوز محقق نشده اند.

در هجدهمین سالروز زلزله بم که آمار جانباختگان آن از 30 هزار نفر تا افزون بر 50 هزار تن اعلام می شود، در حالی از وضعیت این شهر سخن می گوییم که اتفاقات مهم زیادی در بم رخ داده و از بین تل آوارها، شهری تازه متولد شده و زندگی بار دیگر در آن جریان گرفت اما با گذشت سالها از زلزله مشکلاتی هنوز گریبانگیر شهروندان این شهر است.

ساعت 5:26 صبح روز جمعه پنجم دی 82 بود که خبری تلخ نه تنها ایران بلکه جهان را لرزاند؛ خبر کوتاه بود اما عمیق، عمقی که پس از گذشت 18 سال همچنان خبرساز است: بم لرزید.

خسارتهای این فاجعه اگرچه قابل جبران نیست و نخواهد بود اما زلزله بم سرآغاز خیلی مسائل مهم در کشور نیز شد؛ از نامگذاری روزی برای ایمنی بخشی به تاسیسات گرفته تا شکل گیری بسیاری از ساختارهای مهم مثل سازمان مدیریت بحران کشور. حالا وقتی زلزله ای با بزرگی بیشتر از زلزله بم هم رخ می دهد و تلفات یا خسارت چندانی گزارش نمی شود، بسیاری از کارشناسان از مهمترین علت ها را مقاوم سازی واحدهای مسکونی می دانند و سرآغاز نهضت ملی در مقاوم سازی نیز به زلزله بم نسبت داده می شود.

اما باوجود گذشت 18 سال از زلزله بم هنوز سه هزار کوچه این شهر خاکی است؛ از احداث مجدد بیمارستانی که قبل از زلزله وجود داشت و وعده ساخت آن بارها داده شد خبری نیست و دیگر وعده ها یا برنامه هایی که از همان زمان زلزله یا پس از آن اعلام شد اما محقق نشد؛ برخی از این وعده ها در این نوشتار به کوشش خبرنگار مستقر در شهرستان بم جمع بندی شده است.

قبل از این حادثه شهر بم 99 هزار نفر جمعیت داشت که در جریان زمین لرزه فقط یک سوم از آنان زنده ماندند؛ هرچند طبق آمار رسمی این زمین لرزه 30 هزار کشته و بیش از 10 هزار نفر بی خانمان برجا گذاشت و تعداد واقعی قربانیان به مراتب بیش از این میزان تخمین زده می شود. یازدهم دی همان سال اسماعیلی، رئیس شورای وقت شهر بم گفت با توجه به اینکه در برخی مناطق بم 100 درصد منازل بر اثر زلزله تخریب شده اند، تعداد تلفات بیش از 50 هزار نفر است. برخی دیگر مسئولان نیز هنوز آمار جانباختگان را بالای 50 هزار نفر اعلام می کنند.

به گفته وی در روزهای اول هر کس به فکر تدفین عزیزان خود بود، بوسیله لودر گودال هایی ایجاد میشد، اجساد بطور دسته جمعی به خاک سپرده می شدند و کسی در آمارگیری دخالت نداشته است.

غفلت از بازسازی روانی

اما متاسفانه در روند بازسازی شهرها بعد از وقوع زمین لرزه صرفا به بازسازی فیزیکی، یعنی احداث ساختمان ها توجه می شود و معماری بومی شهرها و مسائل فرهنگی مردم هر منطقه در روند بازسازی شهرها کمتر مورد توجه قرار می گیرد. بازسازی روانی، اجتماعی و فرهنگی از جمله مسائلی است که در کشور ما اولویت بالایی نداشته است.

واقعیت تلخ تر آن است که بازسازی ها در شهرهای زلزله زده بویژه زمین لرزه بم اکثرا بدون توجه به منظر طبیعی و محیط زیست شهر و با تخریب باغ ها و درختان شهر بم و آسیب به چهره این به عنوان یک «باغ- شهر» انجام شده است.

زمین لرزه بم نمادی از آسیب پذیری کشور ما در برابر وقوع زلزله است. هنگامی که کانون زمین لرزه در بدترین سناریو ممکن، درست در منطقه شهری واقع می شود، مواجه شدن با فاجعه ای مانند زلزله بم نیز اجتناب ناپذیر است. حالت خوش بینانه زمین لرزه ای مانند زلزله بم، وقوع این زلزله در منطقه ای خالی از سکنه است. زمین لرزه 29 آذر 1389 در محمدآباد شهرستان ریگان در فاصله حدود 80 کیلومتری جنوب شرقی بم در منطقه ای خالی از سکنه با همان بزرگای زلزله بود و در همان حدود ژرفا فقط چهار کشته برجا گذاشت.

هرچند این اتفاق از سوی بعضی افراد به ساخت وساز مناسب و مقاوم سازی نسبت داده شد بسیاری از کارشناسان تلفات کم زلزله مشابه زلزله بم در همان محدوده جغرافیایی را صرفا به خالی از سکنه بودن منطقه وقوع زلزله مربوط دانستند یا گفتند که از جمله مهمترین عوامل بوده است.

اینکه مقاوم سازی و بازسازی در چه حد و با چه کیفیت و هزینه ای در سالهای بعد از زلزله بم در کشور انجام شده، موضوعی است که به ارزیابی مستقل و بی طرفانه علمی نیاز دارد.

اعلام زودهنگام بازسازی؟

درحالی پس از 18 سال از بازسازی شهر بم سخن می گوییم که مسئولان این شهر گلایه می کنند پایان زمان بازسازی بم، زودهنگام اعلام شده که خود همین موضوع عامل برخی مشکلات بوده است.

طبق برنامه ریزی مسئولان، بازسازی بم باید تا تابستان سال 84 به پایان می رسید اما آنچه ضعف مدیریت، ناهماهنگی میان نهادها، استفاده نکردن بهینه از نیروهای متخصص در کنار عوامل متنوع دیگر خوانده می شود باعث شد تا بازسازی شهر به کندی و دیرتر در سال 86 اعلام شود.

هادی شهسوارپور، فرماندار بم می گوید زمان اعلام پایان زلزله زود بود و این باعث شد تا ساخت و ساز شهر نیمه تمام رها شود و اتمام زود هنگام بازسازی بم آثار دیگری هم برجاگذاشته از جمله وجود بیش از سه هزار کوچه خاکی آن هم در دل باغ-شهری ثبت جهانی.

استاندار کرمان نیز همین نظر را دارد و می گوید که زودهنگام، زمان پایان بازسازی اعلام شده است.

9 مدرسه کانکسی در بم دایر است

شهرستان بم در زمان زلزله 29 هزار دانش آموز داشت که 10 هزار نفر از آنان زیر آوار جان خود را از دست دادند و یکسال بعد از زلزله 19 هزار نفر ثبت نام کردند.

براساس مقاله برخی وعده ها درباره بازسازی بم بعد از 18 سال هنوز محقق نشده اند باید بدانید که 90 درصد مدارس و فضاهای آموزشی در بم تخریب شده بود و تنها 10 درصد مدارس مانند مدارس عماد و عامری به علت خسارتها نیاز به ترمیم و بازسازی داشتند.

آنطور که مسئولان آموزشی شهرستان می گویند: با وجود 19 هزار دانش آموز، فضاهای ساخته شده برای همین تعداد کفایت می کرد که طی این سالها تعداد دانش آموزان زیادتر شده است؛ اکنون با گذشت 18 سال از زلزله بم هنوز 9 مدرسه کانکسی یا توسعه با کانکس در شهر و حومه وجود دارد که پنج مدرسه هم با مشارکت خیران و اداره نوسازی مدارس در حال ساخت است.

بم اینک 37 هزار دانش آموز در حال تحصیل دارد و با توجه به استاندارد مطلوب مدارس که در هر کلاس باید 25 دانش آموز حضور داشته باشد به دلیل تراکم جمعیتی بالای این شهر و کمبود فضای آموزشی در هر کلاس 45 دانش آموز می نشینند.

آنطور که مدیر آموزش و پرورش بم می گوید برای رسیدن به استاندارد مطلوب شهرستان به چهار باب مدرسه هنوز نیازمند است.

وعده اورژانس هوایی روی هوا ماند

از جمله وعده هایی که چندسال پس از زلزله داده شد اما هنوز عملیاتی نشده، ایجاد اورژانس هوایی بود. در سفر وزیر بهداشت وقت در چهارم دی 96 قول راه اندازی اورژانس هوایی به بم داده شد و اعلام کردند در صورت وجود پد هوایی می توانیم یک بالگرد به بم بدهیم اما این وعده هم با وجود آماده کردن این پد هوایی توسط مسئولان شهرستان و با وجود گذشت بیش از چهار سال مغفول ماند.

نصب دستگاه ام.آر.آی معیوب

یکی از قول هایی که مسئولان وزارت بهداشت به بم دادند اما عملی نشد اختصاص دستگاه ام.آر.آی به بیمارستان پاستور بم بود که متاسفانه دستگاه کارکرده و معیوبی را برای بم ارسال و نصب کردند که در طول یکسال چندین ماه خراب است و جوابگوی بیماران شرق استان کرمان نیست.

وعده 18 ساله ساخت بیمارستان 202 تختخوابی

شهر بم قبل از زلزله سال 82، بیمارستان دولتی امام خمینی (ره)، بیمارستان خصوصی افلاطونیان و نیز زایشگاه مهدیه را داشت که بیمارستان پاستور نیز در آن زمان در حال ساخت بود اما بیمارستان امام خمینی (ره) و زایشگاه مهدیه در این زمین لرزه تخریب شدند.

بیمارستان امام بم در آن زمان کامل تخریب نشده بود اما آسیب جدی دیده بود و مسئولان تصمیم داشتند این بیمارستان را مجدد احداث کنند اما فضای بیمارستان محدود بود به همین دلیل تصمیم بر آن شد بیمارستان امام را در مکانی بزرگ تر با تعداد تخت بیشتری احداث کنند.

با توجه به اینکه بیمارستان 96 تختخوابی پاستور توسط کشور فرانسه در حال ساخت بود مقرر شد بیمارستان 202 تختخوابی آموزشی بم به عنوان جایگزین بیمارستان امام خمینی (ره) که در حادثه زلزله تخریب شده بود ساخته شود که اجرای این پروژه از آن سال به تاخیر افتاد.

براساس مقاله برخی وعده ها درباره بازسازی بم بعد از 18 سال هنوز محقق نشده اند باید بدانید که بیمارستان جدید در مجاورت پردیس دانشگاه علوم پزشکی در بزرگراه خلیج فارس (ورودی از سمت کرمان) با زیربنای 23 هزار مترمربع و سه طبقه احداث می شود و برآورد اولیه احداث آن 120 میلیارد تومان بود.

احداث این بیمارستان در موعد وعده داده شده یعنی سال 95 آغاز اما یک سال پس از آغاز احداث در سال 96 و با کمتر از 10 درصد پیشرفت متوقف شد تا اینکه مسئولان در سال 98 از واگذاری اجرای این پروژه از وزارت مسکن و شهرسازی به وزارت بهداشت به عنوان نهاد مجری خبر دادند و گفتند که جان تازه ای در اجرای این پروژه دمیده شده است»

در سفر مسئولان وقت سازمان برنامه و بودجه کشور مورخ 10 بهمن 98 اعلام شد که بیمارستان 202 تختخوابی در سال 1400 افتتاح می شود. این مسئولان دلیل تاخیر چند ساله در ساخت این بیمارستان را نبود مکان مناسب برای احداث آن بیان و اعلام کردند: به دنبال هماهنگی های انجام شده با دانشگاه و مسئولان شهرستان بم مقرر شد از بانک رفاه تسهیلاتی برای پیشرفت فیزیکی این بیمارستان دریافت شود و سازمان برنامه طبق ماده 56 قانون تنظیم، بخشی از مقررات مالی دولت به عنوان تعهد ضمانت برای بازپرداخت اقساط وام را به بانک بدهد.

اما از سال 98 تاکنون 2 پیمانکار برای ساخت این پروژه ورود کرده اند که هربار به دلیل آنچه نابسامانی بازار و تامین نشدن اعتبار خوانده شده، انصراف داده اند و پروژه متوقف شده است.

در 18 سالی که از زلزله ویرانگر شهر بم گذشته مردم منطقه بارها شاهد برخی وعده های محقق نشده مسئولان بوده اند و در این میان این مردم محروم شرق استان کرمان بوده اند که با حداقل امکانات بهداشتی و درمانی روزگار سپری می کنند.

اگر به همه این محدودیت ها، تصادفات زیاد جاده های شرق استان کرمان به واسطه قاچاق انسان، سوخت و نیز شیوع ویروس کرونا را اضافه کنیم عمق فاجعه مشخص تر و لزوم احداث هر چه زودتر این بیمارستان مشخص می شود.

حجت الاسلام قاسم دانشی، امام جمعه بم نیز درباره یکسری قول های مسئولان که به وعده هایشان عمل نکرده اند گفته بود که نمایندگی هایی که قرار بود به شهر بم داده شود از جمله آنها بوده است.

به گفته وی نمایندگی سازمان صمت، فرهنگ و ارشاد اسلامی، میراث فرهنگی و از همه مهمتر بهزیستی هیچ وقت عملی نشد و فقط در حد صورت جلسه باقی ماند.

مسئولان بم می گویند: با توجه به اینکه بم حادثه بسیار تلخی را تجربه کرده و معلولان ضایع نخاعی زیادی دارد ایجاد نمایندگی های اداره کل مثل بهزیستی در این شهر دیده شده بود که همچنان فقط در حد صورتجلسه ماند. در حادثه زلزله بم حدود 260 نفر آسیب دیده نخاعی بودند که در طول سالها یکسری از این افراد بهبود پیدا کردند و اکنون 98 نفر ضایعه نخاعی در سطح شهرستان بم زندگی می کنند.

و اما مشکل مناسب سازی معابر

علیرضا اشرف زاده، رئیس بهزیستی بم گفته بود که با توجه به برگزاری جلسات متعدد در مناسب سازی شهر برای معلولان اما تاکنون اقدام جدی انجام نشده و این معضل بزرگی است که موجب محدودیت برای افراد ناتوان می شود. باوجود آنکه این شهر تماما بازسازی شده، مشکلی که گفتن آن شاید همراه با علامت سوالهای بسیار باشد، مناسب سازی نشدن معابر داخل شهر برای معلولان است، آن هم در شهری که به واسطه زلزله معلولان زیادی دارد.

موزه زلزله بم ساخته نشد

از دیگر قول هایی که در بم عملیاتی نشد راه اندازی موزه زلزله بم بود که قول آن را مسئولان وقت هلال احمر پنجم دی 94 به شهروندان بمی داده بودند. آن زمان این مسئولان خواستار ایجاد موزه زلزله در بم به عنوان نماد زلزله شدند تا موضوعات مرتبط با زلزله بم و همچنین خدمات و امدادرسانی های صورت گرفته در قالب عکس و فیلم، کتاب و مقالات و روش های دیگر در معرض دید قرار گیرد.

اما این اتفاق هم تاکنون صورت نگرفته است و بیانگر ضرب المثل معروف حرف باد هواست شده؛ حالا دبیرکل جمعیت هلال احمر اما می گوید که اگر مکان مناسب وجود داشته باشد مشکلی برای راه اندازی موزه وجود نخواهد داشت.

طرح جامع تفصیلی همچنان بدون اعتبار

بعد از زلزله سال 82 طرح اضطراری تفصیلی بم به واسطه شرایط خاص آن زمان توسط مجموعه ای از مشاوران تهیه و طراحی شد که البته نقاط ضعف زیادی داشت.

به همین دلیل در سال 90 پس از بازسازی، قرارداد تهیه طرح جامع شهر بم بسته شد تا مشاور بتواند طرح جامع و کاملی را برای بم تهیه کند که متاسفانه به دلیل صورت گرفتن یکسری اتفاقات از جمله انتخاب مشاور، طرح تهیه شده مسایل و مشکلاتی که بم برای توسعه و عمران نیاز داشت را جوابگو نبود.

در نتیجه با رایزنی انجام شده و پیگیری های صورت گرفته، یک مجموعه کامل و جامع برای تهیه طرح تفصیلی بم با رویکرد بازآفرینی شهر بم و اصلاح طرح قبلی برنامه ریزی شد اما متاسفانه هنوز اعتباری برای این پروژه در اختیار راه و شهرسازی قرار نگرفته است و باید 50 درصد اعتبار پروژه در اختیار راه و شهرسازی قرار بگیرد که هنوز واریز نشده است.

وعده 10 ساله انتقال آب سد نسا

سد نسای تنها سد شرق استان کرمان است و یکی از مهمترین اهداف ساخت این سد آبرسانی به شهرهای بم، نرماشیر، ریگان و فهرج بوده که باتوجه به بافت جمعیتی این محدوده بویژه بم بعد از زلزله از اهمیت زیادی برخوردار بوده است.

این مناطق از کمترین سرانه بارندگی در استان برخوردارند و تقریباً هیچ منبع آب جاری ندارند؛ هم اکنون آب شرب این شهرها از قنات ها و چاه هایی تأمین می شود که در حاشیه کویر وجود دارند که البته به گفته ساکنان شرق کرمان اکثراً از کیفیت لازم نیز برخوردار نیست و بارها در طول هفته با قطعی آب مواجه هستند.

سال 90 این پروژه کلنگ زنی شد و قرار بود طی چند سال، تصفیه خانه آب در مجاور شهر احداث و آب به بم برسد اما نه تنها این اتفاق روی نداد بلکه کیفیت آب موجود هم که به مردم می رسید کاهش یافت و بسیاری از مردم با مشکلات مختلفی مواجه شده اند.

به گفته مدیرعامل آب منطقه ای کرمان امسال تنها 65 میلیارد تومان برای این پروژه در نظر گرفته شده که تاکنون حتی یک ریال هم پرداخت نشده و این پروژه نیاز به کمک ویژه در تامین اعتبار دارد.

به گفته مدیرعامل آب منطقه ای کرمان برای تکمیل این پروژه نزدیک به 400 میلیارد تومان دیگر اعتبار نیاز است.

بام بم، یادگار آوار خانه های زمان زلزله

کمی آنطرف تر از بهشت زهرای بم، در جایی که روزی گودالی سه تا چهار متر پایین تر از سطح خیابان بود، حالا نه تنها با خیابان همسطح شده، بلکه 2 تپه مرتفع هم روی آن ایجاد شده است؛ تپه ای از آوار خانه هایی که روزی روی سر مردم شهر خراب شده بود.

طی سالهای اخیر بارها شهرداران بم تصمیم به ساماندهی این تپه ها که به آن می گویند «تپه یادمان زلزله» داده اند تا این تپه را به «بام بم» تبدیل کنند اما اطراف تپه حالا با بولدوزر صاف می شود تا محوطه ای برای پارکینگ خودروهایی که هرسال پنجم دی برای سوگواری به بهشت زهرا می آیند فراهم شود و ایستادن بالای این تپه برای خوش گذرانی، موقعیتی متناقض را ایجاد می کند؛ جایی که زیر پای آن، آواری است که هزاران نفر را به کام مرگ کشیده و از بالای آن گورستان بم محل دفن بیشتر قربانیان زلزله پیداست.

بم، مهاجرت و حاشیه نشینی

بم که تازه بازسازی شده حاشیه نشین هم دارد؛ آری این یک واقعیت موجود است.

بنابر اطلاعات مرکز ملی آمار ایران، سال 85، سه سال بعد از زلزله، جمعیت این شهر حدود 74 هزار نفر بود. اما در سرشماری سال 95، ساکنان این شهر به بیش از 127 هزار نفر رسید.

با وجود اینکه طبق آمار رسمی حدود 30 هزار نفر در زلزله بم کشته شدند اما جمعیت شهر بعد زلزله بیشتر شد که بخش بسیار بزرگی از این میزان افزایش جمعیت مربوط به مهاجرت از شهرهای اطراف و روستاهای حاشیه ای به شهر بم است.

مهاجرتی که معضلات بسیاری به دنبال داشته است؛ از جمله ایجاد حاشیه نشینی گسترده و شکل گیری حلبی آباد در اطراف شهر و تقابل های قومیتی و فرهنگی. در محله موسوم به «زمین های قشمی» که قبلاً کاربری کشاورزی داشت، زمین هایی به قیمت 400 هزار تا یک میلیون تومان به افراد بی بضاعت و بی خانمانی که از نقاط مختلف به بم آمده بودند واگذار شد و کانکس های به جا مانده از زلزله خانه ای برای مهاجران شد.

یکی از ساکنان محله قشمی که در یک تکه از همین زمین ها 2 کانکس گذاشته و در آن زندگی می کند می گوید چهار سال پیش این زمین را به قیمت 800 هزار تومان از آقای با همین نام محله خریده است و به دلیل اینکه کارگر است یا کار پیدا نمی کند و مزد کمی می گیرد ناچار است در اینجا زندگی کند.

آرامگاه بسطامی که ساماندهی نشد

در میان قربانیان زلزله فاجعه بار بم، یک شخصیت هنری مشهور نیز حضور داشت که خیلی ها او را می شناختند؛ ایرج بسطامی، خواننده محبوب ایران که در بخشی از آهنگ گل پونه های او آمده است: «من مانده ام تنهای تنها… میان سیل غم ها… »

18 سال از فاجعه زلزله بم می گذرد؛ در همان بحبوحه بود که زمین، ایرج بسطامی ـ خالق اثر «گلپونه ها» ـ را هم در آغوش کشید. بسطامی از شاگردان محمدرضا شجریان بود و استاد در سوگ شاگردش و برای کمک به زلزله زده ها، 2 هفته بعد از این اتفاق دردناک به روی صحنه رفت.

مسئولان شهرستان بم هر سال با نزدیک شدن به مراسم پنجم دی برای ساماندهی آرامگاه این شخصیت هنری وعده هایی داده اند اما هنوز این وعده ها به نتیجه نرسیده و آرامگاه این هنرمند و خواننده محبوب ایران از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست؛ وضعیتی که زیبنده نام این هنرمند و این شهر نیست.

اعتمادی فرماندار وقت بم در سال 86 گفته بود که بخاطر جایگاه ویژه این هنرمند فقید در موسیقی ایران، مصمم شدیم با مشارکت مردم وضعیت مزار وی را ساماندهی کنیم و نحوه اجرای این طرح به قدری اهمیت دارد که ضروری است طراحان و برنامه ریزان مجربی در این باره فعالیت کنند.

این صحبت ها نیز سال 98 در جلسات شورای شهر دوره پنجم گفته و بیان شد: یکی از مسائلی که به فراموشی سپرده شده ساماندهی آرامگاه ایرج بسطامی است. ما باید مکاتبات خود را با خانواده مرحوم ایرج بسطامی انجام دهیم و هرچه سریعتر مزار ایرج بسطامی را ساماندهی کنیم.

در این زمینه فاطمه بسطامی، خواهر مرحوم می گوید درباره ساماندهی آرامگاه بسطامی هیچ صحبتی ندارد، زیرا مسئولان بم همین که نزدیک پنجم دی می شوند به یاد ساماندهی آرامگاه مرحوم می افتند و بعد کاری نمی کنند.

اما رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بم می گوید چندین گام برای این موضوع برداشته و با شهرداران وقت نیز گفت و گو شد، زیرا متولی آرامستان ها شهرداری است و آنها بودجه هایی برای ساماندهی آرامگاه دارند.

اعظم جوشایی بیان کرد: باوجود پیگیری خانواده محروم بسطامی برای ساماندهی این آرامگاه البته نه بخاطر مسایل شخصی بلکه به دلیل شخصیت ملی این مرحوم هنوز نتیجه مطلوب حاصل نشده است.

به گفته وی یکی از مشکلات، فضای خاص آرامگاه است، زیرا در روزهای اول حادثه زلزله بم هر کسی به دنبال لودر بود تا بتواند عزیزانش را دفن کند و باید در آن روزها به این دغدغه توجه می شد و در جایی به خاک سپرده می شد که امکان اجرای برنامه ساماندهی وجود داشته باشد.

وی بیان کرد: آرامگاه بسطامی در جایی قرار دارد که اطراف آن هم عزیزانی دفن شده اند و شاید اگر طرحی اجرا شود مزارهای اطراف پوشیده شود و مردم این اجازه را ندهند.

این در حالی است که برادر مرحوم بسطامی که خود نیز از اهالی هنر و موسیقی است دل پری از مسئولان محلی بم دارد و می گوید که اگر بواقع دنبال ساماندهی بودند و هدف دیگری دنبال نمیشد، اینک وضعیت این نبود.

شهر تمدن ها سینما ندارد

پس از ویرانیِ شهر بم، اولین چیزی که مردم شهر را می توانست و می تواند دلخوش کند بازسازی و نوسازی انواع و اقسام امکانات فرهنگی و تفریحی بود و هست. درحالیکه سالهای گذشته اهالی تئاتر و نمایشگران اثاث خود را به شهر بم بردند و مقابل چشمان ساکنان بم جلوه گری کردند اما بد نیست بدانید که این شهر هنوز سینما ندارد.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بم نیز می گوید 2 سینمای خصوصی در بم وجود داشته که شاید توقع بود در زمان بازسازی بم توجه بیشتری به سینما شهر تماشای بم میشد، زیرا سرمایه گذار این سینما گام هایی برای احداث آن برداشته بود.

به گفته وی یکسری دلخوری ها از سمت بخش دولتی و خصوصی وجود دارد و این موضوع به دلیل اینکه به آن پرداخته نشد معطل ماند، زیرا دولت معتقد است حمایت کرده اما نتیجه دلخواه را نداشته و سرمایه گذار نیز می گوید هر آنچه بوده حتی فراتر از آن هم انجام داده است.

به گفته جوشایی این گونه به نظر می رسد که اکنون با توجه به اقتصاد سینما و کالاهای فرهنگی دیگر سرمایه گذار رغبتی برای این کار ندارد.

معاون وقت سینمایی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خرداد 89 اعلام کرده بود که بزودی سینمای موقت بم راه اندازی خواهد شد و پیگیری ساخت سینمای دائم این شهر نیز در دستور کار جدی قرار می گیرد اما این وعده به نتیجه نرسید.

همچنین سال 98 معاون وقت امور سینمایی کشور به بم سفر کرد و قول ساخت سینمای در قالب طرح پردیس سینمای امید را در قالب تفاهم نامه ای با شهرداری بم داد اما از آن زمان تاکنون هم این سینما احداث نشده و یکی از دلایل آن تنگناهای مالی و کمبود بودجه شهرداری اعلام شده است.

این شهر در حالی از بی سینمایی رنج می برد که زادگاه روح انگیز سامی نژاد (سوم تیر 1295- 10 اردیبهشت 1376) نخستین اولین هنرپیشه زن اولین فیلم ناطق ایرانی به نام دختر لر در سینمای ایران است.

مرمت ارگ جهانی بم همچنان عقب از برنامه

ارگ بم با بیش از 2500 سال قدمت بزرگترین بنای خشتی جهان است که اول فروردین سال 1345 در فهرست آثار ملی و در سال 2004 یعنی سال 82 نیز در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد. مدیر پایگاه جهانی ارگ قدیم بم می گوید که اینک حدود 50 درصد مرمت این ارگ انجام شده و کمبود اعتبار مهمترین مشکل است. به گفته وی اگر قرار باشد ارگ بم به شرایط قبل از زلزله بازگردد دستکم هفت سال دیگر زمان نیاز هست.