نظر یک معمار درباره پاویون ایران در اکسپو دبی پس از بازدید

ایسنا/ این خبر پیرامون نظر یک معمار درباره پاویون ایران در اکسپو دبی پس از بازدید برای شما نگارش شده است.

پاویون ایران در اکسپو 2020 از ابتدای شروع این رویداد با نقدهای متفاوتی به لحاظ محتوایی و بعضا معماری همراه بوده است؛ نقدهایی که ناهمخوانی محتوا و معماری را هدف قرار داده و مشکلاتی نظیر ناتوانی برقراری دیالوگ توسط آن را بیان می کند.

در همین راستا این بار با شهاب میرزاییان، معمار که از اکسپوی 2020 دیدن کرده است، درباره پاویون ایران صحبت کردیم. او می گوید: تیم اجرایی پاویون ایران در اکسپو 2020 شامل سازمان کارفرمایی یا همان سفارش دهنده پروژه، معمار و پیمانکار بود که در این دوره نسبت به گذشته از برگزاری مسابقه برای انتخاب تیم معماری گرفته تا نحوه مدیریت آنها و انتخاب پروژه ها خیلی رو به جلو بودند.

او پیرامون نظر یک معمار درباره پاویون ایران در اکسپو دبی پس از بازدید ادامه می دهد: ولی یکی از مشکلات اساسی ما این است که بخاطر کم تجربگی و نداشتن دانش کافی نسبت به حضور در چنین رویدادهایی، با حضور در این فضا، قابل رقابت با دیگر کشورها نیستیم. به عنوان نمونه، اگر پاویون ایران در اکسپو 2015 به لحاظ محتوا و برنامه جز 10 تا 15 پاویون خوب بود، در این دوره حداقل 40 کشور به لحاظ محتوا، نحوه برخورد و ارائه آن چیزی که واقعیت کشورشان است، از ما جلوتر بودند.

ماهیت اکسپو و هدف حضورمان در آن را نمی دانیم

این معمار که برنده جوایزی در حوزه معماری بوده است، با بیان اینکه در ایران اطلاعات کافی درباره ماهیت اکسپو نداریم و هدف خود را از حضور در این رویداد نمی دانیم، ادامه می دهد: زمانیکه سفارش دهنده کار از تیم ما درخواست کرد که در مسابقه شرکت کنیم، به همراه طراح پاویون مراکش حضور پیدا کردیم. زمانی که از این تیم مراکشی سوال شد وظیفه آنها چیست؟ توضیح می دادند توسعه دهنده ای هست که سالهاست با دولت مراکش همکاری می کند؛ به این صورت که ابتدا تولید تم کرده، سناریو را تنظیم و بدین ترتیب معمار پروژه می تواند در قالب سناریو، کار را جلو ببرد.

میرزائیان تصریح می کند: در پروژه های اکسپوی ایران، همه نقش ها از معمار خواسته می شود که این امر به ناقص ماندن محتوا منجر می شود؛ درواقع زمانی که طراحی محتوا هم بر عهده معمار گذاشته می شود، ممکن است با محتوای او در پروسه اجرا مخالفت شود، در نتیجه محتوایی هم که معمار ارائه داده، از بین می رود و محقق نمی شود.

معماری پاویون ایران به عنوان یک پروژه معماری خوب بود

این معمار همچنین درباره معماری پاویون ایران عنوان می کند: معماری پاویون ایران به عنوان یک پروژه معماری خوب بود و اگر بخواهیم معماری آن را به عنوان یک آرت گالری یا محلی برای نمایش ببینیم، جذاب و دوست داشتنی است. اما این معماری نمی توانست در محل اکسپو پاسخگو باشد؛ زیرا با اینکه ایده خوبی داشت ولی بخاطر سطح کوچک ارائه مکعب های ایجاد شده، قابلیت ارائه قوی برای بازدیدکنندگان وجود نداشت و افراد تنها با نگاهی گذرا، به سرعت از محل پاویون دور می شدند.

او ادامه می دهد: پاویون های کشورهای دیگر سعی کرده اند با طراحی یک سلسله مراتب خوب، از حداکثر فضای پاویون خود استفاده کرده و با طی کردن روند و معرفی خوبی از کشورشان، بازدیدکنندگان را وارد تعامل کنند.

این معمار می گوید: زمانی که به فضای پاویون ایران وارد می شدید و آن را با سطح کشورهای دیگر مقایسه می کردید، تا حدی میتوان گفت آبروریزی بود. به عنوان مثال در غرفه فروش، پارچه ای بچشم می خورد که با منگنه به سطح زمین دوخته شده و منظره زشتی ایجاد کرده بود. مجموعه این موارد را که کنار هم بگذاریم، نتیجه می گیریم که پاویون ایران کاری که باید در اکسپو انجام می داد، انجام نداد. این امر موجب شد به لحاظ کیفیت از کشورهایی که به اندازه ما سوژه یا محتوا برای نمایش دادن ندارند، فاصله زیادی بگیریم.

از او سوال می کنیم که برای رویدادی چون اکسپو، بهتر است که طراحی محتوا را به چه کسی بسپاریم؟

می گوید: قطعا کیوریتور. تجربه خود ما در مواجهه با طراح پاویون مراکش این بود که معمار یک دانه تسبیح از افرادی است که در اکسپو کار می کنند و بند اصلی، طراح محتوا است. ولی در ایران همه چیز برعهده معمار گذاشته می شود و بعدا بخاطر نداشتن برنامه ریزی درست با دخالت افراد نامربوط، بخشی از ایده اصلی معمار حذف شده و در محتوای اصلی خلل ایجاد می شود که این امر منجر می شود نه ایده معمار به انجام برسد و نه آن افرادی که قصد استفاده داشته اند، بهره ای ببرند.

در کشور ما همه چیز دقیقه نودی است

او توضیح می دهد: خیلی از کشورها در فاصله زمانی زیادی از برگزاری اکسپو روی محتوا و ایده خود فکر می کنند ولی در کشور ما همه چیز از تصمیم گیری درباره شرکت کردن در رویداد گرفته تا برنامه ریزی، دقیقه نودی می شود و نتیجه هم چیزی خواهد بود که اکنون مشاهده می کنیم.

این معمار در همین راستا مثالی می زند و می گوید: پیش از برگزاری این دوره از اکسپو، در حالی که تنها دو ماه به برگزاری آن مانده بود، با تیم ما بابت طراحی داخلی باکس ها تماس گرفتند که گفت وگویی با خانم نبیان هم به عنوان یکی از معماران پروژه داشتیم تا چنانچه قصد ورود به طراحی داخلی را داشتیم، با معماری همراستا باشد. ولی پس از بررسی متوجه شدیم که امکان انجام این کار تنها در دو ماه وجود ندارد. در حالی که آن زمان کشورهای دیگر پاویون خود را تکمیل هم کرده بودند.

او ادامه می دهد: در نهایت این دوره فرصتی بود که از دست دادیم، چرا که حتی این دوره به لحاظ موقعیت مکانی نزدیکترین اکسپو به ایران بود که تا به حال برگزار شده و این فرصت را داشتیم که نمایش خیلی بهتری داشته باشیم.

در اکسپو برنامه ریزی اهمیت دارد

«چقدر لازم است که محتوا و معماری پاویون ایران در اکسپو ایرانیزه شود؟»

می گوید: خیلی از کشورهایی که در اکسپو شرکت کردند، فارغ از اینکه فرم آنها چقدر بومی است و تا چه حد دید آوانگاردی دارند، ارائه ای کاملا بومی داشتند. به عنوان نمونه قزاقستان در زمان انتظار بازدید مخاطبان از پاویون ، اجرای موسیقی و رقص محلی داشت و به این صورت انتظار را برای بازدیدکنندگان تلطیف می کردند؛ ضمن اینکه در آن فاصله زمانی فرهنگ بومی خود را به نمایش می گذاشتند.

این مسئله را با او در میان می گذاریم که گفته می شود عروسک گردانی در محل پاویون ایران با معماری پروژه همخوانی نداشت. توضیح می دهد: اینکه در غرفه ما عروسک گردانی شود، ایرادی ندارد منتهی باید برنامه ریزی درست داشته باشیم. اگر کتاب اکسپو را مشاهده کنید، از روز اول تا روز آخر برنامه ریزی شده که در کدام نقطه چه اتفاقی رخ دهد. ولی من نمی دانم آیا برای پاویون ایران هم چنین پیش بینی از قبل شده است یا خیر؟

تأثیر اکسپو در معماری

میرزائیان بیان می کند: معماری حرف خیلی جدی در اکسپو برای گفتن دارد؛ یعنی زمانیکه در خیابان های اکسپو راه می روید، نخستین چیزی که مخاطب را جذب می کند، جذابیت کالبد یا حجمی است که آنجا قرار داده شده است. درواقع بازدیدکنندگان اکسپو که ملیت های مختلفی دارند، نخستین برخوردشان با یک کشور، فرم معماری است؛ به همین دلیل معماری نمی تواند اولویت سوم یا چهارم اکسپو باشد.

او ادامه می دهد: البته در شرایطی ممکن است اولویت دادن بیش از حد به معماری، ما را از محتوی هم غافل کند؛ همانند افرادی که سرشان خیلی بزرگتر از تن آنها است؛ به این معنا که یک حجم خیلی عالی با ایده ای خیلی خوب وجود داشته باشد اما وقتی وارد آن شوید، ببینید پشت آن هیچ مفهومی نیست، این حجم صرفا یک پوسته بوده است. این امر مصداق پایون ایران بود؛ کالبدی که طراحی خوبی داشت ولی شاید بخاطر همین طراحی داخل آن هیچ چیزی نبود.

این معمار تصریح می کند: ولی خیلی از کشورها همانند آلمان، کره جنوبی یا ژاپن حجم های خیلی خوبی داشتند و در عین حال وقتی وارد آنها می شدید، بیشتر غافلگیر می شدید، درواقع آن بنای بیرونی نمادی از اتفاقات خیلی بهتر در داخل آن حجم بود.

میرزائیان با بیان اینکه پروژه هایی که در اکسپو حضور پیدا می کنند، سال به سال بهتر می شوند، می گوید: نسبت به دوره 2015 یا 2010، کشورها سعی کرده اند محتوا و ایده ای که ارائه می دهند، در نگاه اول جذاب تر باشد و بخشی از تکنولوژی و حرفی که می خواهند بزنند را در قالب فرم معماری بیان کنند.

او ادامه می دهد: پاویون ها، بناهای موقتی هستند که شاید جزئیات ساختمانی که قرار است 50 یا 10 سال عمر کند را نداشته باشند اما تنوع حجمی و بصری که ایجاد می شود، در وهله اول موجب می شود مخاطبان عامی که به این فضاها می آیند، به لحاظ ذهنی یک گام جلوتر بروند و در معرض فضاهای متنوع و متفاوتی قرار بگیرند که شاید خیلی تجربه نکرده باشند.