ساج ایچی غذایی آمیخته با آداب و سنن عشایر اردبیل است

میراث آریا/ براساس آخرین خبرهای منتشر شده، ساج ایچی غذایی آمیخته با آداب و سنن عشایر اردبیل است.

در فرهنگ غذایی ایرانیان سفره به عنوان محلی که افراد خانواده سه بار در روز پیرامون آن قرار می گیرند و با همدیگر به تعامل می پردازند، بسیار ارزشمند است و از با ارزش ترین مواد غذایی و سالم ترینشان برای پختن خوراک سنتی استفاده می کنند.

غذای ساج ایچی جز غذاهای بزمی عشایر و روستاییان محسوب شده و به خصوص برای مهمان تهیه می شود، به دلیل استفاده از ماست در این غذا، به آن قاتیق شورباسی به معنی آبگوشت ماست نیز گفته می شود. این غذا، غذایی گوشتی است و اکثرا گوشت گوسفندی و بخصوص راسته گوسفند برای تهیه آن مورد استفاده قرار می گیرد.

عشایر این غذا را برای میهمان و در مواقع ذبح گوسفند به وفور تهیه می کنند، نکته جالب در طبخ این غذا، استفاده از ماست در هنگام پخت آن است. در گذشته این غذا در داخل ساج پخته میشده که به همین دلیل به این نام معروف شده است.

پخت این غذا با ماست به طور همزمان انجام می شود. برای پخت این غذا، ابتدا گوشت را که بیشتر از راسته گوسفند تهیه می شود خرد کرده، شسته و آماده پخت می کنند، سپس پیاز داغ درست کرده و از ادویه نمک و زردچوبه استفاده می کنند.

پس از این مرحله گوشت را اضافه کرده و اجازه می دهند تا با آب کمی بپزد و بعد تفت می دهند و سپس ماست را هم می زنند تا یکدست شود، بعد از آن به تدریج ماست را به دیگ غذا اضافه کرده و هم می زنند. باید بطور مداوم هم زده شود تا به جوش بیاید، پس از به جوش آمدن، از هم زدن خودداری می کنند و تا زمانی که ماست سفت شود و لعاب و غلظت غذا به حد ایده آل برسد، پخت غذا ادامه دارد و پس از آن غذا آماده سرو می شود.

امروزه با توجه به گسترش غذاهای آماده و سریع، علاقه و سلایق غذایی تحت تاثیر قرار گرفته و غذاهایی مانند ساج ایچی به ندرت طبخ می شوند. این غذا که از غذاهایی مخصوص میهمانی ها در استان اردبیل بود، اکنون کمتر مورد توجه است و در رستورانهای معدودی پخت می شود و افراد کمتری با شیوه پخت این غذا آشنا هستند.

در گذشته پخت این غذا در قسمت داخلی ساج رایج بوده و به همین دلیل به آن ساج ایچی گفته می شود، با توجه به سبک زندگی عشایر این غذا بیشتر بر روی اجاق یا تنور پخته و از قسمت گود ساج برای این منظور استفاده میشده است، اما امروزه از ظروف آشپزی معمولی و بخصوص دیگهای رویی برای پخت این غذا استفاده می شود.

این غذا بیشتر در بین عشایر رایج است و بدلیل گذار از یک جامعه سنتی به جامعه مدرن، نسل جدیدی که نگاه و نگرش متفاوت با نسل آتی دارد، اگر اهمیت اجتماعی و فرهنگی این غذای محلی به خوبی برای آنها تبیین نشود و نهادهای مرتبط آن را رواج ندهند، احتمال دارد در آینده این غذای محلی طبخ نشود.