تاثیرات منفی گردشگری غیر مسئولانه بر پارک های ملی

میراث آریا/ این خبر پیرامون تاثیرات منفی گردشگری غیر مسئولانه بر پارک های ملی برای شما نگارش شده است.

بازدیدکنندگان از پارکهای ملی می توانند تأثیراتی منفی را بر محیط طبیعی آن مکان برجا بگذارند، مانند تخریب اکوسیستم و قطع یا مختل کردن چرخه های طبیعی. بنابراین، مدیران پارک ها باید اطلاعات ثابت و دقیقی در مورد ویژگی های بازدیدکنندگان داشته باشند تا بتوانند این مناطق را به درستی مدیریت و حفاظت کنند.

اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، پارک ملی را به عنوان یک منطقه حفاظت شده طبیعی تعریف می کند که عمدتاً برای حفاظت از اکوسیستم و تفریح ​​اداره می شود. گردشگری یکی از بزرگترین صنایع جهان است و مسافران به دلیل داشتن مناظر آرام از پارک های ملی دیدن می کنند. در حالیکه دوست دارند این محیط های طبیعی را در شرایط دست نخورده خود ببینند، اما اغلب اوقات بر تخریب این پارک ها می افزایند. گردشگران می توانند از جهات مختلف به محیط زیست آسیب برسانند و حتی ممکن است از کاری که انجام می دهند بی اطلاع باشند. در بازدید از پارک ها اقداماتی مانند زیر پا گذاشتن پوشش گیاهی بر نابودی زمین می افزاید.

به دلیل حجم زیاد گردشگری در پارک های ملی مشکلات زیادی بوجود می آید. باید متذکر شد که تاثیر منفی گردشگری غیرمسئولانه بر این مکان ها یک مشکل جهانی است. معمولاً گردشگران از ارزشمندی این مناطق بی اطلاع هستند، و از میزان آسیبی که به این مناطق وارد می کنند، بی خبرند. این در حالی است که دوستداران و حامیان محیط زیست اغلب گردشگران غیرمسئول را «آفت» محیط زیست می دانند.

ممکن است برخی از گردشگران هنوز به رویکرد «انسان محور» به طبیعت اعتقاد داشته باشند. این بدان معناست که آنها معتقدند طبیعت فقط برای خدمت به منافع بشر و ارتقای رفاه انسانها بوجود آمده است. در این نگرش، نگرانی برای محیط زیست بسیار اندک است و اهمیت و رفاه انسان «هدف نهایی» است. با اینکه، حقوق طبیعت و محیط طبیعی با گذشت زمان اهمیت بیشتری یافته است، اما هنوز کسانی هستند که به طبیعت اعتنایی ندارند و آن را نابود می کنند.

تاثیرات منفی گردشگری غیر مسئولانه بر پارک های ملی به صورت سه مشکل اصلی نمایان می شود: کاهش منابع ملی، آلودگی و تاثیرات فیزیکی. گردشگری غیرمسئولانه باعث تخریب زمین، اختلال و نابودی اکوسیستم ها، آلودگی هوا، تولید و پخش زباله می شود. همه این موارد نه تنها سلامت زمین را به خطر می اندازند، بلکه خطرات دیگر را نیز به همراه دارند. با افزایش تعداد بازدیدکنندگان از این پارک ها، ازدحام جمعیت به یک مشکل بزرگ تبدیل می شود، این ازدحام می تواند توانایی لذت بردن از این مناطق دیدنی و همچنین کیفیت منابع طبیعی پارک ها را کاهش دهد. اگر بازدید کنترل نشده باشد یا بازدیدکنندگان از زمین چشم اندازها بیش از حد استفاده کنند، این اماکن می توانند تخریب شوند. شلوغی همچنین می تواند مقادیر زیادی استرس، ناراحتی، عصبانیت و سایر نگرش ها را ایجاد کند.

بازدید مداوم گردشگران می تواند حیات وحش و چرخه پرورش حیوانات را به طرزی شدید مختل کند و رفتارهای طبیعی آنها را تغییر دهد، با شروع ازدحام رفتار حیوانات تغییر می کند. مثلاً الگوهای لانه سازی پرندگان تغییر می کند، و نهایتاً تعداد حیوانات در بدترین حالت کاهش می یابد.

بسیاری از پارک های ملی دارای امکانات گردشگری هستند، مانند سرویس های بهداشتی یا مراکز اطلاع رسانی. این امکانات و ساخت و سازها، بر زمین تأثیر می گذارد و چشم اندازهای طبیعی منطقه را کاهش داده و منتج به تخریب زیبایی نیز می شوند. اگرچه بسیاری از امکانات گردشگری در پارک های ملی سعی می کنند با طبیعت همنشینی مسالمت آمیز داشته باشند، اما همیشه با مناطق اطراف هماهنگ نیستند، وجود وسایل نقلیه همچون اتومبیل، اتوبوس و وسایل تفریحی دیگر، می تواند باعث آلودگی صوتی شود. این وسایل نقلیه می توانند استرس و کاهش شنوایی را برای انسان ایجاد کنند و همچنین باعث ناراحتی حیوانات وحشی شوند.

این صداها می توانند باعث شوند حیوانات «الگوهای فعالیت طبیعی» خود را تغییر دهند. تأثیرات بازدیدکنندگان، ناشی از مواردی مانند پیاده روی، استفاده از وسایل نقلیه و دوچرخه سواری، تأثیرات منفی زیادی در پارک های ملی دارد، پوشش گیاهی زیر پا گذاشته می شود، در نتیجه خاک تحت تاثیر قرار گرفته و منجر به افزایش فرسایش می شود.

راهکارهای کاهش تاثیرات منفی گردشگری بر پارک های ملی

1- اولین قدم برای حفظ پارک ملی که از آن دیدن می کنید، این است که از قبل برنامه ریزی کرده و آماده باشید. اطمینان حاصل کنید که مقررات و دستورالعمل های پارک شناخته شده است و آگاهی از آنچه در آن پارک می توان و نمیتوان انجام داد وجود دارد.

2- تعداد گردشگران برای بازدید از پارک ها محدود باشند.

3- اعمال مجازات برای کسانی که تابع قوانین نیستند نیز می تواند به حداقل رساندن خسارت کمک کند.

4- دوره های آموزشی، عامل مهمی در کاهش تأثیرات منفی است. شروع آموزش در سنین پایین به نسل های آینده اجازه می دهد تا اهمیت کمک به محیط زیست را درک کنند.

5- استفاده از راهنما می تواند به ایجاد آگاهی کمک کند و با پیروی از کسی که راه خود را می شناسد، ممکن است تأثیرات کاهش یابد.

6- سرانجام، در دسترس قرار دادن سطل های زباله در مناطق و قرار دادن تابلوهایی مانند «زباله نریزید» می تواند در کاهش این تأثیرات موثر باشد.

یادگیری و آموزش دیگران در مورد این اصول ساده می تواند بسیاری از پارک های ملی را از تأثیرات منفی محافظت کند. هنگامیکه دانش بدست آمد، تشخیص آنچه اتفاق می افتد و انجام هر کاری در مورد آن آسان تر است. برای تربیت افراد از سنین پایین باید قدم هایی برداشته شود تا آنها اهمیت را تشخیص داده و در بزرگسالی به آن عمل کنند. اگر ما به آموزش جوانان خود ادامه دهیم، آنها معلم خواهند شد و نسل های آینده اهمیت محافظت از این پارک های ملی را می دانند و به پاکسازی تأثیرات منفی بر این مناطق خواهند پرداخت.