بازی رعنا آزادی ور در سریال زخم کاری + عکس

شرق/ از امتیازات بازیگری «زخم کاری» بده بستان های بجا، رضایت بخش و حرفه ای رعنا آزادی ور و جواد عزتی به عنوان بازیگران اصلی آن است. این دو موفق شده اند بازی هایی هم جنس و هم بافت ارائه دهند و تقابل درونی و تضاد های شخصیتیِ نقش هایشان را به شکلی هوشمندانه به منصه ظهور رسانند.

سریال پرطرفدار و پرمخاطب این روز های فیلیمو «زخم کاری» براساس رمان «بیست زخم کاری» نوشته محمود حسینی زاد ساخته شده که خودِ آن رمان نیز اقتباسی از اثر جاودانِ ویلیام شکسپیر، تراژدی «مکبث» است.

آن دسته از مخاطبانی که نمایش نامه «مکبث» را خوانده باشند یا دست کم یکی از اقتباس های سینمایی این اثر ماندگار را تماشا کرده باشند، بی شک می دانند که در این تراژدی تنها یک کاراکتر است که شخصیتِ اصلی نمایش نامه یعنی مکبث را در سایه ابهت و جذبه خود قرار می دهد و آن کاراکتر «لیدی مکبث» است.

«لیدی مکبث» را شاید بتوان یکی از پیچیده ترین کاراکتر های نمایشی در تاریخ ادبیاتِ دراماتیک به شمار آورد که به تبع آن ایفای این نقش می تواند برای بازیگرانش چالش برانگیز باشد و اگر خوب از آب درآید به شاه نقش کارنامه هنری آن بازیگر زن بدل شود.

سمیرا در سریال «زخم کاری» مطابقتی علنی و بی واسطه با کاراکتر لیدی مکبثِ شکسپیر دارد. لیدی مکبث بر طبق کهن الگو ها در طبقه بندی زنِ جنگجو و البته در بالِ منفی این کهن الگو قرار می گیرد که به بدخواهی، توطئه چینی و کینه توزی در راه دستیابی به آمال و آرزو های او گره خورده است.

اصلی ترین ویژگی این کاراکتر جاه طلبی بیمارگونه اوست که کاراکترش را به بی رحمی، خون خواری و خشونت سوق می دهد. در تراژدی مکبث این لیدی مکبث است که مکبث را به کشتنِ دانکن تحریک می کند و اوست که باعث می شود مکبث رفته رفته به شخصیتی بدطینت و شیطان صفت بدل شود.

لیدی مکبث نشانگانی از چندین اختلال روان پزشکی را بروز می دهد که همین ویژگی شخصیتی منجر می شود ایفای نقش او به چالشی دشوار برای بازیگرانِ زن تبدیل شود. وجوه بارزی از درونیات شیطانی کاراکتر لیدی مکبث در این اقتباسِ ایرانیزه شده از اثر نیز دیده می شود. درواقع رمان نویس با تسلط بر تراژدی شکسپیر موفق شده است نسخه ایرانی شسته رفته ای را با درنظرگرفتن موقعیت جغرافیایی و فرهنگی داستان و کاراکترهایش ارائه دهد.

سمیرا (با بازی درخشان رعنا آزادی ور) تصویر بی نقصی از شیطان است که روی زمین آمده، به جلد مالک (جواد عزتی) می رود و او را به هر سمت و سویی که بخواهد می کشاند، دستش را به خون می آلاید و مقدمات نگون بختی او را فراهم می آورد. به زعم من آزادی ور با بازی در این نقش روی دیگری از سکه را به مخاطب نشان می دهد.

او حالا دیگر از قالب نقش زنانِ پاک، مثبت و نیکوخواه بیرون می آید و با چرخشی 180 درجه ای صلابت حضورش را در قالب نقشی با پتانسیل بالا برای تبدیل شدن به شاه نقش کارنامه او به مخاطب اثبات می کند. به بیانی دیگر «زخم کاری» و نقش سمیرا، فرصتی ناب است برای رعنا آزادی ور تا نشان دهد می تواند خود را از سطح بازیگری متوسط به بازیگری درجه یک ارتقا دهد.

تاکنون در سینما و تئاتر بازیگرانِ زیادی «لیدی مکبث» را بازی کرده اند و بی اغراق بازیگرانی که توانسته اند این نقش را تصاحب کنند بازیگران خوش شانسی بوده اند. شاید از بهترین و به یاد ماندنی ترین لیدی مکبث های تاریخ سینما بتوان به فرانسسکا آنیس در «مکبث» ِ رومن پولانسکی یا جینت نولان در نسخه قدیمی تر «مکبث» به کارگردانی اورسن ولز اشاره کرد؛ بازیگرانی که موفق شدند شکوه و جذبه حضور کاراکتر مهم و بزرگِ لیدی مکبث را از متن نمایش نامه شکسپیر بر پرده نقره ای سینما ثبت کنند.

«سریر خون» آکیرا کروساوا نیز اقتباس موفق دیگری از «مکبث» بود که به زعم نگارنده نقشِ لیدی مکبث در آن بسیار کم رنگ تر از حد انتظار است. در یکی از جدیدترین اقتباس ها از این تراژدی نیز ماریون کوتیارد نقش لیدی مکبث را با ظرافتی مثال زدنی ایفا کرده است.

از امتیازات بازیگریِ «زخم کاری» بده بستان های بجا، رضایت بخش و حرفه ای رعنا آزادی ور و جواد عزتی به عنوان بازیگرانِ اصلی آن است. این دو موفق شده اند بازی هایی هم جنس و هم بافت ارائه دهند و تقابل درونی و تضاد های شخصیتیِ نقش هایشان را به شکلی هوشمندانه به منصه ظهور رسانند.

در دو سکانس ناب و به یادماندنی از سریال، سمیرا دچار خشمی شدید و غیرقابل کنترل نسبت به مالک می شود و خشم خود را با حرکات بیرونی تند و کوبنده ای بروز می دهد. در مقابل مالکی که با دستانش عموی خود را به قتل رسانده همچون کودکی خردسال و بی پناه زیر مشت و لگد های زن در خود فرو می رود و زبونی، ستم کشی و ضعفی را که مایه رنجش سمیراست پررنگ تر از هر وقت دیگر به نمایش می گذارد.

تفاوت ماهیت و سرشت درونی زن و مرد داستان (که برآمده از تراژدی مکبث است) باعث جذابیت روایت شده است و وقتی بازیگران موفق می شوند این تفاوت های پرتضاد را به شکلی متقاعدکننده به نمایش بگذارند حاصل، جذاب و دیدنی می شود و بازی ها در عین زیرپوستی بودنشان به چشم می آیند.

بهره گیری رعنا آزادی ور از متداکتینگ برای نزدیک شدنش به کاراکتر سمیرا که نماینده امروزی لیدی مکبث است از درست ترین انتخاب های او (و احتمالا کارگردان) بوده است و احتمالا ضمن فشاری که خود بازیگر برای درآمدن نقش متحمل شده حاصل به شدت باورپذیر از آب درآمده است.

محمدحسین مهدویان تاکنون در فیلم هایش بازی های خوبی از بازیگران خود گرفته است. این قانون کلی همه فیلم های او نیست، اما در بیشتر آثارش بازیگران فرصت این را یافته اند که بخش های کمتر دیده شده ای از استعداد و قابلیت های درونی شان را بروز دهند و حالا در نخستین اثر او در شبکه نمایش خانگی نیز این اتفاق تکرار شده است و در کنار جواد عزتیِ همیشه خوب، رعنا آزادی ور را می بینیم که بهتر از حد انتظارمان ظاهر می شود و حتی در برخی صحنه ها بازیگر کاربلدی، چون جواد عزتی را زیر سایه حضورش قرار می دهد.