تندیس حیوانات آزمایشگاهی در سراسر دنیا | حیوانات آزمایشگاهی مهم

آکادمی ملی علوم ایالات متحده تخمین می زند که هر ساله تنها حدود 22 میلیون حیوان مهره دار به منظور تحقیق و آزمایش استفاده می شوند. حدود 85 درصد از این حیوانات موش ها هستند. این موجودات خزدار کوچک یکی از معمول ترین حیواناتی هستند که در سراسر جهان برای مطالعات مربوط به همه چیز از سرطان گرفته تا اثرات سفر فضایی بر بدن انسان مورد استفاده محققان زیست پزشکی قرار می گیرند. جامعه علمی به خوبی از نقش ارزشمند این جوندگان در توسعه پزشکی مدرن و افزایش متوسط عمر انسان در زمان جاری، آگاه است و این ها به عنوان تندیس حیوانات آزمایشگاهی در سراسر دنیا معرفی می شوند و برای قدردانی از حیوانات آزمایشگاهی کارهای مختلفی صورت گرفته است که از جمله آن می توان به علل ساخت تندیس حیوانات آزمایشگاهیاشاره کرد.

مجسمه واقع در مقابل موسسه سیتولوژی و ژنتیک آکادمی علوم روسیه

مجسمه واقع در مقابل موسسه سیتولوژی و ژنتیک آکادمی علوم روسیه در آکادمگورودوک در نزدیکی شهر نووسیبریک که از جمله تندیس حیوانات آزمایشگاهی در سراسر دنیا است، برای قدردانی از میلیون ها موشی که هرساله به نام علم در سراسر جهان قربانی می شوند ساخته شده است. این مجسمه موش را در یک کت و عینک آزمایشگاهی نشان می دهد که یک رشته دوتایی DNA را در دست دارد. طبق گفته نیکولای کلچانوف، مدیر موسسه بنای یادبود موش آزمایشگاهی" نماد قدردانی از حیوانات آزمایشگاهی است که بشریت برای مطالعه ژنتیک، مکانیسم های مولکولی و فیزیکی بیماری ها و همچنین توسعه داروهای جدید مورد استفاده قرار داده اند."نخستین سنگ بنای یادبود در سال 2012 به مناسبت پنجاه و پنجمین سالگرد تاسیس موسسه سیتولوژی و ژنتیک ایجاد شد. بنای یادبود برنزی هم در سال بعد ساخته شد و این نوعی قدردانی از حیوانات آزمایشگاهی است.

هامادریاد

این یک میمون است یا یک بابون چین دار که هامادریاد هم نامیده می شود. همانطور که احتمالا می توانید ببینید این حیوان ظاهر عجیبی دارد. جنس نر آن بر روی شانه هایش دارای موهای بلندی به اندازه یک فوت است که مانند یک ردا بالاتنه آن را پوشانده است. این بابون به صورت نشسته بر روی یک پایه به تصویر کشیده شده است که روی آن نام بیماری های انسانی که با استفاده از آزمایشات روی میمون ها بررسی و درمان شده اند نوشته شده است که برای قدردانی از حیوانات آزمایشگاهی است. بنای یادبود بابون که از جمله تندیس حیوانات آزمایشگاهی در سراسر دنیا است، در محوطه موسسه تحقیقات علمی آسیب شناسی و درمان تجربی در سوخومی واقع شده است. این بنای یادبود در سال 1977 و به مناسبت سالگرد 50 سالگی تاسیس مهد میمون ها در موسسه نصب شد. مهد میمون های سوخومی در زمان شوروی برای آموزش میمون ها که نوعی از حیوانات آزمایشگاهی بودند برای پرواز فضایی مشهور شد. از علل ساخت تندیس حیوانات آزمایشگاهی می توان به این امر اشاره کرد که هشت میمون فضانورد از این مهد به مدار فرستاده شدند. این مهد میمون ها همچنین برای آزمایش واکسن های فلج اطفال، سرخک، هپاتیت و برای آنتی بیوتیک های جدید و داروهای بسیاری از بیماری های دیگر نیز مشهور است. این مهد در زمان اوج خود حدود 5000 میمون داشت اما در حال حاضر تنها حدود 300 میمون آفریقایی و آسیایی دارد.

سگ با ظاهر ناراحت

چندین دانشگاه و موسسات تحقیقاتی در کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق بناهای یادبودی به حیوانات اختصاص داده اند. این تندیس حیوانات آزمایشگاهی یک سگ با ظاهر ناراحت در ورودی دانشگاه پزشکی گرودنو در بلاروس قرار دارد. بر روی پلاک نصب شده بر روی تخته سنگ بزرگ متن زیر نوشته شده است: "برای حیوانات برای کمک ارزشمندشان در توسعه علوم پزشکی".

سگ و یک توله سگ

در روسیه، که به خاطر تعداد کلینیک های دندانپزشکی اش معروف است، یک تندیس حیوانات آزمایشگاهی از یک سگ و یک توله سگ وجود دارد. از علل ساخت تندیس حیوانات آزمایشگاهی می توان به این اشاره کرد که سگ ها در تحقیقات دندانپزشکی اغلب برای برای انجام مطالعاتی مانند بهبود بافت استخوانی، پوسیدگی دندان، مواد دندانی، مطالعات رشد، سرطان دهان و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.

سگ پاولوف

تندیس حیوانات آزمایشگاهی و فواره زیر آن که نام آن سگ پاولوف است، در باغ موسسه طب تجربی در جزیره آپوتکاری در سن پترزبورگ روسیه واقع شده است. ایوان پاولوف یک فیزیولوژیست روسی بود که عمدتا به خاطر اثر خود در زمینه تهویه کلاسیک مشهور گشته بود. پاولوف وقتی متوجه شد که سگ ها هروقت که تکنسینی که به آن ها غذا می دهد را می دیدند، بزاق دهانشان ترشح می شد، در مورد فیزیولوژی هضم در سگ ها تحقیق کرد. پاولوف ترشح اولیه بزاق سگ ها را "ترشح روانی" نامید. پاولوف بعد از چند تست، به این نتیجه رسید که اگر زمانی که به سگ ها غذا داده می شود یک محرک خاص در محیط اطراف سگ حضور داشته باشد، این محرک ها می توانند با غذا همراه شوند و باعث ایجاد بزاق گردند. آثار پاولوف در مورد فیزیولوژی هضم در نهایت منجر کسب جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی او در سال 1904 شد. آزمایشات پاولوف بر روی سگ ها در آن زمان نوع جدیدی از مطالعه بود. قبل از آن بیشتر آزمایشات روی سگ ها مربوط به پرتودرمانی بود برای حیوانات بسیار ترسناک و دردناک بود و همیشه به مرگ منجر می شد. از سوی دیگر پاولوف به مشاهده فرایندهای فیزیولوژیکی طولانی مدت علاقه مند بود که مستلزم زنده و سالم نگه داشتن سگ ها است. آزمایشگاه او یک لانه در مقیاس کامل بود و آزمایش های او چندین هفته ادامه داشت.

سگ تریر قهوه ای

صحبت از کالبدشکافی زنده مدتی پس از یک بحث جدی در مورد یک کالبد شکافی زنده به ویژه نفرت انگیز در دانشگاه کالج لندن در اوایل قرن بیستم جنجالی شد. یک سگ قهوه ای ناشناس در یک دوره چند ماهه تحت این عمل قرار گرفت و طی آن جراحی زنده، بدن سگ شکافته شده و پانکراس او برداشته شد، و برای دو ماه بعد، در یک قفس زندانی شد که در آن درد می کشید و ناله می کرد. عمل نهایی شامل بررسی اعصاب حیوان در قسمت گردن و تحریک آنها با برق بود. هنگامی که دو دانشجو و مخالفان کالبدشکافی زنده روش های بی رحمانه محققان را برملا کردند یک جنجال بزرگ برپا شد که منجر به پرونده ها و شورش ها در خیابان های لندن گردید. در نهایت یک بنای یادبود در پارک باترسی نصب شد اما بارها توسط دانشجویان پزشکی مورد حمله قرار گرفت که خواستار حذف قسمت اولیه در کتیبه یادبود بودند. هفتاد و پنج سال بعد، یک تندیس حیوانات آزمایشگاهی جدید با همان کتیبه با متن زیر نصب شد. به یاد و خاطره سگ تریر قهوه ای که در فوریه 1903 در لابراتوار کالج دانشگاه پس از تحمل کالبدشکافی موجود زنده به مدت بیش از دو ماه جان خود را از دست داد و بعد از مرگ هم تحت کالبدشکافی دیگری قرار گرفت. همچنین به یاد 232 سگی که در طول سال 1902 در همان مکان کشته شدند

لایکا

لایکا، سگ فضایی شوروی که یکی از اولین حیواناتی بود که به فضا رفت و اولین حیوانی که به دور زمین چرخید. آن چه که بسیاری از مردم نمی دانند این است که لایکا تا سال 2008 بنای یادبود خود را نداشت. لایکا یک سگ ولگرد بود که در خیابان های مسکو یافت شد زیرا دانشمندان شوروی تصور می کردند که حیوانات ولگرد مسکو در حال حاضر در شرایط سرما و گرسنگی شدید کافی قرار دارند. لایکا در هنگام آماده سازی برای پرواز هفته ها همراه با سگ های دیگر در قفس های کوچک نگهداری شد تا با محدوده کابین کوچک فضاپیما سازگاری پیدا کند. آن ها دور سانتریفیوژها چرخانده شده وصداهای فضاپیما برایشان شبیه سازی شد. تجربه تروماتیکی که باعث شد بسیاری از سگ ها نتوانند سیستم دفع خود را کنترل کنند. در نهایت هنگامی که او به مدار اعزام شد یک اشکال در سیستم حرارتی موجب شد که در عرض چند ساعت از پرواز کابین بیش از حد گرم شده و منجر به مرگ لایکا گردد. تا سال 2002 علت واقعی مرگ او مشخص نشد. در عوض دولت شوروی ادعا کرد که او با اتمام اکسیژنش در روز ششم کشته شده است.اگرچه لایکا به شیوه های مختلفی مانند تمبر و بنای فاتحان فضا که در آن در پشت فضانوردان قرار دارد، یادآوری می شود تا سال 2008 هیچ یادبود اختصاصی ای برای خود نداشت. این مجسمه در مرکز تحقیقات نظامی در مسکو واقع شده است که کارکنان مسئول آماده سازی لایکا برای پرواز در آن جا مشغول به کار بودند.