مسجد حاجی ازبک | مسجدی در شاهراه اصلی شهر

مسجد حاجی ازبک در سال 1333 میلادی یا 734 هجری قمری در ازنیق بیزانسی ساخته شد؛ یعنی دو سال پس از آن که سلطان عثمانی، اورخان در حدود سال 1360 – 1324 میلادی یا حدود 62- 725 هجری قمری این شهر را پس محاصره ای طولانی گرفت. کلیسای جامع این شهر، کلیسای ایاصوفیه که در مرکز شهر قرار داشت، به مسجد جامع تبدیل شد. با این حال حاجی ازبک بنای مذهبی شخصی خود را چند ساختمان آن طرف تر در شاهراه اصلی شرقی- غربی برپا کرد. مسجد حاجی ازبک ترکیه مشتمل است بر اتاق مربع شکلی به ضلع 92/7 متر که با گنبدی نیم کره که بر شکنگاه هشت وجهی قرار دارد، پوشیده است. بنای یاد شده در ابتدا در پهلوی غربی، رواق ورودی داشته است؛ این رواق دارای طاق گهواره ای بر دو دهانه و نیز طاق متقاطعی بود که دهانه سوم را در جلو در قرار داشت، می پوشاند. رواق در سال 1959 میلادی در عملیات تعریض جاده ویران شد و جای آن را ورودی سرپوشیده آیینه کاری شده ای در قسمت شمال گرفت. با ما در همگردی همراه باشید برای سفری مجازی به مسجد حاجی ازبک در ترکیه...

 مسجد تاریخی حاجی ازبک

در این مسجد مناره ای دیده نمی شود. در بنای یاد شده رج هایی از سنگ بادبر به کار رفته که با دو تا چهار رج معمولی آجر جدا شده است. داخل رج سنگ بادبر، هر سنگ به فاصله یک آجر قرار گرفته است. گنبد را با کاشی بدون لعاب پوشانده اند. کاشی ها را به گونه ای شکل داده اند تا سطحی کروی را بپوشاند. این نوع پوشش ویژگی بناسازی اولیه دوره عثمانی است؛ با این همه در بیشتر موارد به جای کاشی بام از ورق سرب استفاده شده است. درون بنا با هشت پنجره و سه جا پیکره ای ساده در دیوار جنوبی، که جا پیکره وسط همان محراب است، نسبتا ساده به نظر می رسد. گنبد بر نواری از سه گوش های ترکی، کمربندی که در ساختمان از سطوح شکسته منشوری تشکیل می شود، قرار دارد. برخی از ویژگی هایی که در این بنا مشاهده می شود، مانند تناسب متعادل، اندازه، شکنگاه دارای سه گوش های ترکی از ویژگی های بنای تاریخی دوره سلجوقی است که در بناهای قرن 13 میلادی یا 7 هجری قونیه، مانند مدرسه های قره تای وانیچه به کار رفته است. با این همه شیوه ساخت یعنی کاربرد متناوب رج های آجری و سنگ به ویژه بیزانسی است.