آسیب شنوایی علاقمندان به هدفون

مهر/رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت گفت: کودکان و نوجوانان علاقه دارند از هندزفری یا هدفون استفاده کنند که با آسیب هایی همراه است.

سعید محمودیان اظهار کرد: طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، ناشنوایی و کم شنوایی علیرغم همه اقداماتی که انجام می شود، رو به تزاید است. بر این اساس، باید تمهیداتی اندیشیده شود تا بتوانیم بار بیماری را کاهش دهیم.

وی افزود: امسال را با عنوان مراقبت از شنوایی برای همه، غربالگری، توانبخشی و مراقبت موثر در نظر گرفتیم. اگر مشکلی در شنوایی کسی ایجاد شود، اولین چیزی که صدمه می بیند، ارتباطش با محیط پیرامون است و این موضوع بسیار مهم است و باید از آن صیانت کرد. هدف از نامگذاری این روز، توجه بیشتر به موضوع ناشنوایی است؛ چراکه هم از سوی خانواده ها و هم از سوی جامعه، توجه کمتری به ناشنوایی می شود. بر این اساس، جهت افزایش آگاهی و سواد سلامت مردم و توجه بیشتر به این موضوع، این روز را برگزار می کنیم.

محمودیان در خصوص تاثیر استفاده بی رویه از هندزفری و گوشی های همراه در کم شنوایی، گفت: یکی از عوامل خطری که جوانان و نوجوانان را هدف قرار داده، استفاده بی رویه از اصوات پر خطر است. اصواتی که به آنها توجهی نمی شود. به ویژه اینکه کودکان و نوجوانان علاقه دارند از هندزفری یا هدفون استفاده کنند و اصوات مختلف را در سطوح بالا ساعت ها گوش دهند. این موضوع ممکن است برایشان تبعات داشته باشد. دستورالعملی در این زمینه وجود دارد که بر اساس آن صدا آنقدر نباید بالا رود که باعث نشنیدن صداهای اطراف شود. از طرفی منجر به پیرگوشی زودهنگام و درجاتی از ناتوانی شنوایی برای این افراد می شود که قابل جبران نیست. در نتیجه والدین باید مراقب باشند که اولاً استفاده از هندزفری ها نباید بیش از یک ربع شود و صدا هم نباید از 50 یا 60 درصد بالاتر از ولوم باشد. به دفعات هم باید استراحت صوتی داده شود تا آسیب ها در این زمینه کاهش یابد.

وی در خصوص غربالگری کودکان ناشنوا بیان کرد: یکی از نکات مهمی که باید به آن توجه شود، شناسایی به موقع ناشنوایی در بدو تولد است. خوشبختانه در کشور ما از سال 1384 سازمان بهزیستی غربالگری ها را شروع کرد و در سال 1393 با این سازمان تفاهمی را در جهت ارتقاء و گسترش برنامه های غربالگری انجام شد. در حال حاضر، بیش از 80 درصد از مراکز بهداشتی و بیمارستان ها پذیرایی غربالگری هستند و پوشش داده می شود. طبق برنامه ای که داریم 100 درصد نوزادان باید از خدمات غربالگری استفاده کنند. در عین حال تشخیص هم باید زیر سه ماهگی انجام شود و در شش ماهگی هم اگر نوزادی دچار کم شنوایی است، باید تحت مداخلات مناسب مانند کاشت حلزون، سمعک و… قرار گیرد. برنامه ها در کشور جاری است و استانداردهای لازم هم در این زمینه از سوی وزارت بهداشت داده شده و در حال اجرا است.

وی گفت: برای مراقبت های درمانی در کودکان و افرادی که دچار کم شنوایی می شوند، یکی از اقدامات، کاشت حلزون شنوایی است که در کشور به صورت تخصصی انجام می شود. در این زمینه هیات امنای ارزی وزارت بهداشت بزرگترین حامی اعمال جراحی کاشت حلزون است. در ایران تعداد اعمال جراحی کاشت حلزون از سال 1387 از 174 مورد عمل جراحی به 1080 مورد در سال 1398 رسید و در حال حاضر بیش از 14 هزار مورد از این طریق شنوا شدند. 30 مورد هم در کشور عمل جراحی کاشت ساقه مغز انجام شده است که جزو اعمال فوق تخصصی در جهان است.

رئیس اداره سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت افزود: تعداد مراکز کاشت حلزون از سه مرکز که قبلاً فقط در تهران بود، در حال حاضر به 14 مرکز کاشت حلزون شنوایی رسیده است که اعمال تخصصی کاشت حلزون را در مراکز دانشگاهی ما انجام می دهند و حدود 24 مرکز نیز توان بخشی کاشت حلزون را در سطح کشور انجام می دهند. مجموع مراکزی که خدمات توان بخشی شنوایی انجام می دهند در کشور به حدود 400 مرکز رسیده است.

وی همچنین تصریح کرد: از آنجایی که در کشور هزینه بالایی برای کاشت حلزون انجام می شود، این موضوع اهمیت دارد که شناسایی در قالب نظام سلامت از نوزادی شروع شود تا کم شنوایان یا ناشنوایان شناسایی شوند. به ازای هر یک پروتز کاشت، 24 هزار یورو هزینه می شود در کشور که خوشبختانه با تدابیر انجام شده این رقم به هفت هزار یورو تقلیل یابد. در چهار سال گذشته حدود 152 میلیارد تومان از محل هزینه های داخلی وزارت بهداشت هزینه شده و حدود 80 درصد هزینه کاشت حلزون شنوایی توسط دولت پرداخت می شود. در بخش های مربوط به سمعک هم باید برنامه ریزی دقیق تر انجام شود تا تمام کشور اعم از روستاها و مناطق کمتر برخوردار هم از سمعک برخوردار شوند که در این زمینه برنامه هایی داریم.

محمودیان در ادامه گفت: بر اساس مطالعات انجام شده در همه کشورها، روند بار بیماری کم شنوایی در کشورها به صورت نگران کننده ای افزایش یافته است. در حال حاضر رتبه این اختلال میان سایر بیماری ها از نظر ایجاد ناتوانی در 10 سال گذشته از رتبه سیزدهم به رتبه چهارم رسیده است. در این زمینه پویشی شکل گرفته تا همه کشورها و هم همه افراد به این روند افزایشی توجه داشته باشند. زیرا این موضوع معلولیت خاموش نامیده می شود.