روستای زیبای مارین | بهشت گمشده ای در جنوب سرزمین ایران

کهگیلویه و بویراحمد از دیرباز یکی از تاریخی ترین استان های ایران بوده و پر است از جاذبه های گردشگری طبیعی و تاریخی! این استان از شهرهای تاریخی زیادی همچون گچساران نیز برخوردار است که تمامی این شهرها هر کدام جاذبه های گردشگری فراوانی را در دل خود جای داده اند. این بار صحبت بر سر گچساران و روستایی است در نزدیکی آن به نام روستای زیبای مارین می باشد. گچساران شهری است که به دلیل قرار گرفتن مرتفع ترین میدان نفتی کل کشور در آن به بام نفتی و همچنین به سبب وجود منابع آبی فراوان و میدان های متعدد نفتی و گازی در خود، به شهر آب و آتش شهرت یافته است! باهمگردی همراه باشید برای سفر به روستای مارین گچساران...

روستای زیبای مارین

حال فرض کنید روستایی با تمام زیبایی های طبیعی و بصری خود در حوالی چنین شهر مهمی نیز واقع شده است و به گفته گردشگران داخلی و خارجی همچون ماسوله ای است در جنوب ایران! روستای مارین در عصر هخامنشیان در فاصله 7 کیلومتری مسیر شاهنشاهی شوش به تخت جمشید و بیشاپور واقع شده بوده و به جهت بهره مندی از موقعیت حساس و استراتژیکی خود، همیشه در تمامی دوره های حکومتی از جمله دوران حکومت هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان بستر ساز ایجاد قلعه های نظامی و دارالحکومه های منطقه ای بوده است. این روستای دیدنی و تاریخی از نظر آب و هوایی کامل ایده آل و از نظر مکانی یک مکان دیدنی و کم نظیر در کل ایران می باشد و به جهت منحصر به فرد بودن خود در قسمت های جنوبی ایران مورد استقبال زیادی از سوی عموم گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است.

آشنایی بیشتر با روستای مارین گچساران

روستای زیبای مارین در فاصله 36 کیلومتری از قسمت شمالی شهر گچساران قرار گرفته است. این شهر با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 48 دقیقه طول شرقی و 30 درجه و 33 دقیقه عرض شمالی در فاصله تقریبی 200 کیلومتری و در قسمت جنوب شرقی شهر یاسوج واقع شده است و لقب ماسوله جنوب را به خود اختصاص داده است که در واقع اگر اهل سفر بوده باشید و به روستای ماسوله شمال ایران رفته باشید؛ بی درنگ با دیدن روستای مارین گچساران به آن لقب ماسوله جنوب را همچون بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی که با دیدن این روستا به آن اعطا کرده اند، می دهید! وجه اشتراک های ظاهری و باطنی زیادی بین این دو روستا در شمال و جنوب ایران وجود دارد که از جمله مهم ترین آن ها می توان به نوع معماری به کار رفته در شکل گیری آنان که از تاریخی ترین سبک های معماری در ایران می باشد، اشاره داشت. روستای مارین گچساران در ارتفاع 1080 متری از سطح دریا قرار گرفته است و از جنوب غربی خود به کوه دیل، از قسمت شرقی به کوه خامی و از قسمت شمالی به کوه دلی گنج منتهی می شود و از موقعیتی کاملا کوهستانی برخوردار می باشد. این روستا تاریخی در تابستان بسیار گرم و خشک و در زمستان بسیار سرد و خشک می باشد و در سایر فصول سال نیز از آب هوای معتدل و مطلوبی بهره می برد؛ لازم به ذکر است که در روستای ماسوله جنوب، رودخانه ای به نام شاه بهرام از قسمت شمال شرقی آن عبور کرده است.

معماری روستای مارین گچساران

خانه های روستا از بافت قدیمی و متراکم برخودار هستند و اغلب به سمت جنوبی و در حالت های تک طبقه ای و یا حداکثر دو طبقه ساخته شده اند. کوچه های روستای زیبای مارین پهن و دلباز می باشند و اما این بدین معنا نیست که مسیرهای مناسبی برای عبور و مرور وسایل نقلیه باشند! بیشتر خانه های این روستا نه این که فرسوده باشند ولی از سنگ، آجر، گِل، خشت و تیرهای چوبی که در سبک معماری پیشین ایران نیز پرکاربرد بوده اند، ساخته شده اند. ایوان ها، پنجره های کوچک، درب های چوبی، دیوارهای زخیم خشتی و کاهگلی، سقف های مسطح و زیبایی خانه باغ های آن موجب به وجود آمدن یک منظره دیدنی و چشم نواز برای این روستای تاریخی شده است؛

جاذبه های گردشگری روستای زیبای مارین

از جاذبه های تاریخی روستا همانطور که گفتیم روستای مارین در عصر حکومت هخامنشیان در حوالی 7 کیلومتری راه شاهنشاهی شوش به تخت جمشید و بیشاپور قرار داشته است و به جهت موقعیت حساس و استراتژیکی خود، همیشه در اقلیم آن به ساخت قلعه های حکومتی و نظامی می پرداختند. البته به جز جاذبه های تاریخی در این روستا می توانیم به موارد دیگر همچون سد بزرگی که در فاصله مکانی 17 کیلومتری از این روستا قرار گرفته و به نام سد بزرگ کوثر با حجم آبی 14 میلیون متر مکعبی است نیز اشاره نماییم. ناگفته نماند که روستای مارین از جاذبه های مذهبی متعددی همچون امام زاده بی بی حمیده خاتون که نتیجه امام موسی کاظم (ع) نیز می باشند برخوردار است و می توان پیش از شروع گشت و گذار در روستا ابتدا به این مکان رفته و زیارتی را انجام دهید. روستای زیبای مارین از جاذبه های بصری بسیار خارق العاده ای در فصول مختلف کشور بهره مند است و می توانید در فصل های گردشگری روستا که همان فصل بهار و تابستان می باشد به این روستا سفر کرده و از طلوع و غروب خورشید در آن و همچنین بیدار شدن طبیعت و شادابی محیط پیرامون آن عکاسی کنید و برای خود و همراهانتان کلی خاطره جذاب و دوست داشتنی برجای بگذارید.
وجود چشمه های آب شیرین با خواص معدنی زیاد موجب طراوت بخشیدن به طبیعت بکر این روستا شده است که در کنار نوع خانه های ساخته شده بر روی هم در آن می توان این نوید را به بازدید کنندگان داخلی و خارجی عزیز داد که جز لذت و آرامش در کنار نوای خوش پرندگان بومی منطقه چیزی به دست نخواهند آورد! فراموش نکنید که در روستای مارین گچساران به دلیل عدم امکان عبور وسایل نقلیه با خیالی آسوده می توانید به گردش و بازدید خود در محیط روستا و همچنین فرصت آشنایی با آدام و رسوم و فرهنگ مردم آن که در ادامه به آن خواهیم پرداخت، برسید.

آداب و رسوم و فرهنگ اهالی روستای مارین گچساران

نخستین آداب و رسوم مردم روستای مارین، مهمان نوازی و گشاده رویی آنان می باشد. مردم این روستا در نهایت سادگی از دلی پاک و بی آلایش بهره مند هستند و با تمام امکانات رفاهی و غذایی خود از تمام مهمانان سفر کرده به این روستا پذیرایی می کنند. مردم روستای مارین گچساران به زبان لری و به لحجه بسیار شنیدنی دیلی تکلم می کنند که تنها برای شنیدن چنین گویش شیرینی می توان یا به این منطقه در گچساران و یا به اردکان و شیراز سفر کرد. مراسم هایی که در این روستا برگزار می شوند. همچون سایر مناطق ایران می باشند؛ یعنی در عیدهای بزرگ ایرانی و اسلامی همچون: عید نوروز، عیر فطر، عید قربان و عید غدیر به جشن و شادی در کنار استفاده از سازهای محلی نظیر: سرنا، دهل و نقاره که از جمله سازهای رایج در روستا می باشند، بهره می برند. ناگفته نماند که از این سازهای محلی در عروسی ها و رقص های محلی خود نیز استفاده های بیشماری می کنند؛ مشغول می شوند و در روزهای وفات و سوگواری امامان معصوم و ایام محرم به عزاداری و سینه زنی می پردازند. با تمام این ها نوعی مراسم خاص نیز در این روستا برگزار می شود که نام آن کوسه گلین است! مراسم کوسه گلین برای زمانی است که در زمستان خشکسالی بر منطقه چیره شده است و اهالی روستا برای درخواست ریزش نزولات آسمانی از سوی خداوند، این مراسم را برگزار می نمایند. از بازی های مخصوص اهالی روستا نیز می توان از هفت سنگ، بره غزی، گرنا من کیش، فربجک، ترکه بازی، چوگو و کل کل برد نام برد.

فرهنگ مردمان روستای مارین گچساران

پوشش مردمان روستای مارین به این گونه است که مردان از شلوار و پیراهن، کلاه نمدی، شال، دوال (کمربند)، زناره، کورک و جبه استفاده می کنند و اغلب نیز از گیوه، گالش به جای کفش بهره مند می شوند. زنان روستا نیز از لباس های رنگارنگ با طرح های متنوع و محلی استفاده می کنند؛ لباس هایی مشتمل بر دستمال یا چارقد لاکی به رنگ مشکی، لچک، دستمال دور سر، دلک (آرخالیق و کت زنانه)، جومه (پیراهن پرچین، و بلند)، تنبان، مناگیر (دستنبد) و چادر استفاده  می نمایند و از کفش، گیوه و نعلین نیز به عنوان پاپوش بهره می برند. ازسوغاتی های این روستا نیز می توانیم از صنایع دستی آن که بافتنی های پشمی، گلیم در انواع مختلف، جاجیم، قالی و توبره می باشد و در بین مردمان روستا رایج است و از طرفی هنر اصلی مردمان این منطقه نیز تلقی می شود، یادی کنیم. البته نباید این نکته را نیز از یاد ببریم که به هر جایی از ایران که سفر می کنیم حتما باید به دنبال غذای محلی آن اقلیم نیز برویم که در روستای مارین این غذاهای محلی عبارتند از: آش دوغ، آش کارده، شیربرنج، گونه و نانه تیری و خوراکی های همچون: رب انار، ماست و دوغ محلی، کره محلی و مغز بنه که فقط در روستا مارین می توان چنین مغز بنه ای را پیدا نمود، رفت! لازم به ذکر است که مغز بنه نوعی خوراکی محلی است که از پخت و پز چند مرحله ای میوه درخت کوهی بن حاصل می شود.

پوشش گیاهی و جانوری روستای مارین

روستای مارین علاوه بر تمام جاذبه های طبیعی، مذهبی و تاریخی-فرهنگی خود از پوشش گیاهی و جانوری متنوعی نیز برخوردار است که همین تنوع گیاهی و جانوری سبب جذب تعداد بیشتری از گردشگران داخلی و خارجی به آن شده است؛ از جمله گیاهان موجود در این منطقه می توان به: کتیرا، گل گاوزبان و گل بنفشه اشاره کرد و از جمله پرندگان و جانوران زنده در محیط این روستا نیز به کبک، شاهین، روباه، گرگ، میش، گراز، قوچ و گوسفند توجه نمود! البته در این میان نباید از پسته وحشی بنه که در گویش مردمان محلی به آن بُه نیز گفته می شود غافل شد؛ این پسته های وحشی با نام علمی (Pistacia Atlantica) حاصل درختانی مرتفع می باشند و اغلب در نواحی کوهستانی همچون نواحی کناری روستای مارین رشد می کنند و در فصل پاییز به رنگ نارنجی چشم نوازی تغییر رنگ می دهند. درخت پسته وحشی بنه از جمله درختانی است که در فهرست موارد حفاظت شده از سوی سازمان محیط زیست ایران قرار گرفته است. این درخت از شاخه های سفید مایل به خاکستری و از ارتفاعی متغیر بین 2 تا 7 متر برخوردار است. گیاه بنه گیاهی است همچون پسته با مغزی کوچکتر که مختص استان های کهگیلویه و بویراحمد، کردستان و ایلام می باشد و در روستای مارین نیز با کمی گشت و گذار در بین درختان بلوط انبوهی که در این اقلیم جای خشک کرده اند می توان آن را یافت. درختان بنه به صورت خود رو می باشند و در دل سنگ ها نیز می توانند شرایط رشد خود را همچون کاکتوس ها در بیابان پیدا نمایند.