ضرورت توجه به اقتصاد خانه موزه ها

ایسنا/ براساس سخنان شهردار منطقه 12، ضرورت توجه به اقتصاد خانه موزه ها بچشم می خورد.

داستان چیست؟

علی محمد سعادتی در وبینار بررسی تجارب احیای خانه موزه های مشاهیر تهران، درباره چگونگی بهره برداری از خانه موزه ها گفت: خانه موزه ها جز مفاهیمی بوده که قدمت زیادی در ایران و تهران ندارند و به همین دلیل دارای ایراداتی هستند.

وی با بیان اینکه خانه موزه صرفا به عنوان نماد فرهنگی است که یک شخص را معرفی می کند، افزود: اگر خانه موزه ها در محله با عنوان یک ساختمان و بنا مطرح شود و نتوانند با زندگی شهری و شهروندان محله ارتباط برقرار کنند و اساسا در محله خود بیگانه باشند، خاصیت خود را از دست می دهند. همانطور که در برخی مواقع و در برخی محله های تهران شاهد این موضوع هستیم. در حالیکه خانه موزه های مشاهیر باید به اهالی محله شناسانده شود.

سعادتی با تاکید بر لزوم برقراری ارتباط دو سویه میان خانه موزه ها و مردم محله و شهر بیان کرد: بهره برداری محلی در کنار حوزه شهری از خانه موزه ها بسیار مهم است. یکی از راهکارهای ایجاد چنین کانونی این است که در عین حال که شخصیت اصلی محور اصلی خانه موزه است سایر کارکردها هم می تواند بهانه ای برای حضور مردم باشد. در واقع، موضوع اقتصاد خانه موزه بسیار مهم است و باید به آن توجه شود.

به گفته وی، اقتصاد و درآمدزایی خانه موزه ها، موضوعی است که کمتر به آن توجه شده است. به عقیده من در اینکه اقتصاد نقش جدی در پایداری هر چیزی دارد شکی نیست حتی در اداره مسجد و بسیاری از فضاهای فرهنگی به درآمدزایی نیاز است. فضاهایی مثل خانه موزه ها هم در حداقلی ترین حالت هزینه نگهداری دارند البته درآمدزایی به این معنی نیست که همه این هزینه ها از محل موقعیت خانه موزه استخراج شود در حالی که باید از آن نظام شبکه ای در محله و فرصتهای محلی گردشگری استفاده شود.

شهردار منطقه 12 تهران با بیان اینکه در تهران مجموعه ای از خانه ها و مکانهایی وجود داشت که مستقیما درآمدزا نبودند، گفت: اما موقعیتهایی بودند که ظرفیت های اقتصادی ایجاد می کردند، مثلا در منطقه 12 بخشی از درآمدهای حاصل از خیابان سی تیر صرف مرمت تعدادی از خانه های تاریخی شد. در واقع خانه موزه ها باید عملا به یک خودگردانی برسند و حداقل برای اداره خود نه به عنوان یک بنگاه اقتصادی درآمد کسب کنند.

وی ادامه داد: تا زمانی که ساز و کار و مدیریت فرهنگی در یک نظام کلان اجتماعی وجود نداشته باشد نسبت به مسائل فرهنگی غفلت می شود. چگونه می توانیم ارج یک شخص شهیر را بالا ببریم در حالیکه تعدادی از مردم حتی اسم آن شخص هم به گوششان نخورده و در دوره تحصیل و رشد اجتماعی خود اسمی از این استاد مشهور نشنیده اند.

سعادتی معتقد است: مباحث فرهنگی متولی مشخصی ندارد و به همین دلیل به آن اهمیتی داده نمی شود اگر چند متولی دارد اما باید مشخص شود که هر کدام نقششان چیست. راه برون رفت از این معضل طراحی و برنامه ریزی فرهنگی از پایه در جامعه است و در واقع اطلاع رسانی و آگاهی بخشی در این زمینه باید از مدارس آغاز شود.