پیشنهادهایی تازه درباره خانه موزه سیمین و جلال

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، پیشنهادهایی تازه درباره خانه موزه سیمین و جلال ارائه شدند.

داستان چیست؟

محمدحسین دانایی پس از انتصاب مدیریت جدید شرکت توسعه فضاهای فرهنگی با ابراز امیدواری نسبت به اینکه دوره جدید دوره جبران مافات باشد و آنچه دوستداران سیمین و جلال سالها در انتظارش بوده اند، در این دوره محقق شود، گفت: مدیریت مهمترین متغیرهای تعیین کننده در هر حوزه ای است و یکی از علل شکست سازمان ها، موسسات و نهادهای فعال در حوزه های گوناگون، که در سالهای اخیر به فراوانی شاهدش بوده ایم، وجود نقص یا ضعف در ساختارهای تشکیلاتی آنهاست و بخش عمده ای از این نقص ها و ضعف ها هم به حوزه مدیریت آنها برمی گردد. بنابراین، اگر اصلاحات در حوزه «مدیریت» با اولویت در دستور کار قرار گیرد، می توان به آینده نهادهای مزبور امیدوار بود، وگرنه هرگونه اقدامی برای گریز از شکست های بعدی، بی نتیجه خواهد ماند و اوضاع روز به روز بدتر خواهد شد.

او سپس با اشاره به اهمیت و حساسیت بیشتر موضوع مدیریت در نهادهای فرهنگی، افزود: مدیر انتخابی یا انتصابی برای نهادهای فرهنگی، حتماً باید اهل فرهنگ باشد، یعنی بتواند معنا و مفهوم فرهنگ را درک کند و همه مسائل حوزه مدیریت خودش را با نگاه فرهنگی ببیند و آنها را با استفاده از ابزارها و روشهای فرهنگی حل و فصل کند. بنابراین، می توان گفت که مدیریت نهادهای فرهنگی، کاری است بزرگ و تنها از عهده مدیران شایسته برمی آید.

دانایی در ادامه به لزوم حساس بودن افکار عمومی نسبت به هرگونه تغییر و تحولات مدیریتی در نهادهای فرهنگی اشاره کرد و درباره وضعیت فعلی خانه- موزه سیمین و جلال گفت: این پروژه با وجود مشکلات و نارسایی ها و تأخیر و تعلل ها، بالاخره به نحو نسبتا مطلوبی به پایان رسید و الآن دو - سه سالی است که به بهره برداری رسیده و تا جایی که اطلاع دارم، مورد توجه دوستداران ادب و فرهنگ، مخصوصاً جوانها قرار گرفته و آمار بازدیدکنندگانش هم نسبتا آبرومندانه است.

به گفته او، علت اصلی اقبال مردم به این اثر تاریخی - فرهنگی، حفظ هویت اصلی آن است. در واقع، از روزی که پروژه تبدیل این خانه به موزه آغاز شد، همه عوامل و دست اندرکاران پروژه، صمیمانه متعهد شدند که این خانه را به نحوی مرمت و تقویت و بازسازی کنند که گویی هنوز صاحبان اصلی اش زنده هستند و در آنجا زندگی می کنند. به همین علت است که وقتی وارد این منزل می شوید، گرچه هنوز به حد ایده آل نرسیده، ولی باز هم می توانید موقعیت و الگوهای معماری و لوازم و تزئینات خانه را به صورت اولیه ببینید و روح و فضا و صفا و مرام مردمی و آزادمنشی صاحبان اصلی خانه را حس کنید.

خواهرزاده جلال آل احمد با اشاره به انتظارات بازماندگان و اعضای خانواده از مدیریت جدید و چشم اندازهای آتی گفت: گرچه تشکر و تقدیر از دست اندرکاران وظیفه اخلاقی و انسانی همه ماست و نباید از قلم بیفتد، ولی از طرف دیگر، باید اعتراف کنم که ظرفیت این نهاد فرهنگی خیلی بیش از آن است که تا کنون درک شده و مورد بهره برداری قرار گرفته و در این مورد پیشنهادهایی هم داریم که قبلا مطرح شده اند و مسئولان هم قول هایی داده اند، ولی هنوز منتظر اقدام عملی هستیم.

محمدحسین دانایی پیرامون پیشنهادهایی تازه درباره خانه موزه سیمین و جلال گفت: چنانچه از ظرفیت های بالقوه و مزیت های نسبی این پروژه به درستی استفاده شود، می توان یک الگوی علمی پسندیده برای همه خانه -موزه ها ساخت و یک مشکل ملی را حل کرد. برای دستیابی به این هدف هم اقدامات زیر ضروری است:

1) افزایش امکانات این خانه-موزه به نحوی که بتواند ضمن ادامه وظایف فعلی، یک بانک اطلاعاتی جامع راجع به هنر و ادبیات معاصر، با محوریت سیمین دانشور و جلال آل احمد بشود تا هر کسی در هر گوشه ای از جهان و برای هر منظوری اطلاعاتی راجع به هنر و ادبیات معاصر ایران، به ویژه راجع به این دو شخصیت فرهنگی بخواهد، به این بانک اطلاعاتی نیاز داشته باشد و بتواند از منابع آن استفاده کند.

2) تأسیس یک پژوهشگاه تخصصی هنر و ادبیات معاصر تحت نظر یک شورای علمی و سیاستگذاری برای طراحی و اجرای پروژه های تحقیقاتی و خلق ایده های تازه به عنوان یک کرسی نظریه پردازی در باب ادبیات فارسی معاصر.

3) شناسایی و فعال کردن امکانات درآمدزایی از طریق انتشار نسخه های اصیل از آثار این دو شخصیت فرهنگی که متأسفانه در سالهای اخیر مورد تعرض و دست اندازی های زیادی قرار گرفته و از اصل خود دور شده اند. همچنین برگزاری مراسم و جلسات فرهنگی مناسب در حد امکانات و با رعایت پروتکل های مربوطه.

4) توسعه کمی و کیفی فعالیت های این خانه-موزه در قالب یک شبکه یا منظومه. نقطه کانونی این منظومه می تواند مرکب باشد از همین خانه جلال و سیمین، به علاوه خانه نیما یوشیج که در نزدیکی این خانه قرار دارد و خوشبختانه اخیرا در اختیار شهرداری تهران قرار گرفته و می تواند پس از مرمت و بازسازی و احیا، به این منظومه بپیوندد. اقمار این منظومه هم به این شرح پیشنهاد می شوند: 1) خانه پدر جلال در محله پاچنار تهران که 10 سال پیش به سازمان میراث فرهنگی واگذار شده و هنوز که هنوز است، درش بسته است و هیچ فکری به حالش نکرده اند. این مکان فرهنگی - تاریخی می تواند در یک تعامل اداری با وزارت میراث فرهنگی، تحت مدیریت شهرداری و شرکت توسعه قرار گیرد و پس از مرمت و بازسازی و احیا، به یک قطب فرهنگی - تاریخی درباره تاریخ روحانیت معاصر تبدیل شود. 2) خانه مرحوم نیما که هم اکنون در حال بهره برداری است. 3) خانه جلال و سیمین در اسالم، یعنی همان کلبه کوچکی که به وسیله خود جلال طراحی و ساخته شده بود و آخرین مسکن و مأوای این زوج هنرمند بود برای این که از آزارهای مستقیم و مکرر ساواک و عوامل امنیتی که حسابی عرصه را بر آنان تنگ کرده بودند، به دور باشند. 4) سایر خانه های استیجاری محل سکونت جلال و سیمین در محلات مختلف تهران.

خواهرزاده جلال آل احمد در پایان ضمن اعلام آمادگی خانواده برای همکاری در زمینه های یادشده اظهار امیدواری کرد: مدیریت تازه شرکت توسعه فضاهای فرهنگی که خودش هم اهل فن است و سوابقی در این زمینه ها دارد، بتواند گامهای مؤثری را در این مسیر بردارد و این خانه-موزه را که یک امانت ملی است و چشم خیلی از هنرمندان و هنردوستان ایران و سایر کشورها به آن دوخته شده، آنچنان که شایسته نام بلند جلال آل احمد و دکتر سیمین دانشور است، اداره کند و بر رونق آن بیفزاید.