چهار طاقی خیر آباد

من صدای ابرها و کوه ها را شنیده ام و به دنبال نجوای آنان، پاهایم ناخود آگاه ترین قدم هایشان را برداشته اند، چشمانم زیباترین مناظر را دیده و طبیعت را در آغوش کشیده است. همه را نت به نت، مو به مو، رنگ به رنگ از بر کرده ام و نوشتم تا تو بخوانی و حس کنی، جادو ی آنچه را که من دیده ام، همچو بار اولم، مبهوت، ماتِ زیبایی، اشک در چشم و لبخند بر لب ...