غول دیابت را با این میوه جنوبی به زانو در آورید

سازگاری بالای این درخت با اقلیم جنوب و کم آبی باعث شده به صورت پراکنده در برخی کوچه ها و خیابان ها و یا حیاط منازل بوشهری ها کشت شود. درخت پرکاربرد سایه دار و سبز زیبایی که علاوه بر استفاده از میوه و یا فرآورده های آن همچون انواع شربت، ژله و یا سرکه، خواص دارویی زیادی نیز در برگ و حتی هسته آن نهفته است.

درخت گرمسیری جمبو با نام علمی (Syzygium cumini) بومی کشور های هند، سریلانکا، بنگلادش و اندونزی بوده و در شهر ها و مناطق ساحلی جنوب ایران می روید. این درخت میوه دار و همیشه سبز در کشور های دیگری از جمله فیلیپین، میانمار، برزیل، جزایر و کشور های آمریکای مرکزی، فلوریدای آمریکا و برخی کشور های آفریقایی نیز وجود دارد.

ورود جمبو به بوشهر

عضو هیئت علمی گیاه پزشکی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی استان بوشهر درباره ورود جمبو به بوشهر می گوید: «حدود 300 سال “جمبو” توسط هندو های همراه با نیرو های انگلیسی به جنوب ایران وارد شد و امروزه در استان های جنوبی بوشهر، سیستان و بلوچستان و هرمزگان کشت می شود.»

به گفته فرزاد کرم پور جمبو درختی زود رشد است که طی 2 سال ارتفاع آن به بیش از سه متر می رسد و تا 15 یا حتی 30 متر نیز قابلیت رشد و قد کشیدن دارد. وی عمر این درخت را صد سال و منطقه رویش آن را از ساحل دریا تا ارتفاع 1800 متر از سطح دریا دانسته و عنوان می کند: «درخت جمبو در ارتفاع 600 متر به بالا به ثمر نخواهد نشست.»

وی درباره سودمندی و فواید درخت جمبو اظهار کرد: «این درخت به سبب تاج و منظره زیبا، در بسیاری از مناطق به عنوان یک درخت زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. در برخی کشورها، به دلیل استحکام و استقامت زیاد چوب جمبو در مقابل آب از آن برای ساخت ابزار کشاورزی و یا سوخت استفاده می شود. پوست درخت جمبو نیز در صنعت چرم سازی کاربرد دارد.»

از تامین ویتامین و مواد معدنی تا کنترل دیابت

عضو هیئت علمی گیاه پزشکی با بیان اینکه فصل گلدهی درخت جمبو در جنوب ایران فروردین و اردیبهشت و موسم به ثمر نشستن آن در تابستان است، ادامه داد: «میوه رسیده جمبو رنگ بنفش مایل به سیاه دارد و کمی از زیتون درشت تر است. میوه ها بر روی شاخه های سبز به طور خوشه ای شکل می گیرند و در ابتدا کوچک و سبز رنگ بوده که به تدریج بزرگ تر شده و رنگ آن به سرخی میل کرده، و در نهایت به رنگ سیاه در می آید.»

کرم پور با بیان اینکه این میوه حاوی انواع ویتامین ها و مواد معدنی است، گفت: «خوردن جمبو به دلیل وجود این مواد مفید به علاوه آنتی اکسیدان ها بر عملکرد طبیعی بدن تاثیر مثبتی دارد. همچنین بخش های دیگر گیاه جمبو نیز دارای ارزش دارویی هستند؛ خصوصاً هسته ی آن که به درمان و کنترل بیماری قند یا دیابت و کاهش عوارض آن کمک می کند.»

میوه رسیده جمبو دارای هسته بزرگی بوده و قسمت خوراکی آن نرم و آبدار، شیرین و خوشمزه با ته مزه ترش است. از میوه جمبو می توان سرکه، ژله و انواع شربت ها را تهیه کرد.

در هر صد گرم از بخش خوراکی گیاه جمبو حدود 251 کیلوژول انرژی، 15.56 گرم انواع کربوهیدرات ها، 0.23 گرم چربی، 0.72 گرم پروتئین، 83.13 گرم آب، 3 IU ویتامین آ، 0.006 میلی گرم تیامین، 0.012 میلی گرم ریبوفلاوین، 0.26 میلیگرم نیاسین، 0.16 میلی گرم ویتامین ب5، 0.038 میلی گرم ویتامین ب6، 14.3 میلی گرم ویتامین ث، 19 میلی گرم کلسیم، 0.19 میلی گرم آهن، 15 میلی گرم منیزیم، 17 میلی گرم فسفر، 79 میلی گرم پتاسیم و 14 میلی گرم سدیم وجود دارد.