هندورابی، همسایه سبز و آرام کیش

همه ما یک جایی از زندگی به تجربه حضور در جزیره ای آرام فکر کرده ایم. جایی که هیاهو در آن به کمترین میزان برسد و آرامش به سرحد امکان. همیشه رویای آرامش در یک جزیره سبز را در اوج کلافگی در شهری شلوغ، گوشه ذهنمان پرورش داده ایم و با خیالش دمی آسوده ایم. هندورابی همان جزیره خیالی است. همان جزیره کوچک، میان آب های فیروزه ای، جزیره ای سبز با آرامشی به وسعت دنیا. جزیره ای خوش شانس که هنوز سفر کردن به آن تبدیل به یک تب همه گیر نشده تا آنچه به سر هرمز آمده به سر او هم بیاید، از هجوم بی امان گردشگرانی که مسئولانه سفر نمی کنند. هندورابی هنوز بکر است. جزیره کوچک سبز تا حدودی در امان مانده از قارچ های بلند شیشه ای و بتنی، همان برج ها و هتل هایی که به بهانه آسایش بنا می شوند، اما آفت آرامش و آسایشند. مراکز خرید لوکسی که قشم و کیش را قرق کرده اند هنوز پایشان به جزیره باز نشده و کاش نشود. مسئولان می گویند که قرار هم نیست پای مراکز تفریحی و تجاری به هندورابی باز شود، می گویند قرار است برنامه هایشان حول محور اکوتوریسم و اقتصادِ گردشگری بچرخد نه تجارت، می گویند در برنامه هایشان تلاش دارند جزیره هندورابی جاذبه ای بکر باقی بماند، می گویند مجوز ورود هیچ صنعتی را به جزیره نخواهند داد، می گویند حواسشان به محیط زیست جزیره هست، اما فعالان محیط زیست حرف های دیگری می زنند، آن ها از تخریب سایت تخم گذاری لاک پشت ها می گویند، از جاده سازی و آسیبی که به پوشش گیاهی جزیره می زند، نگرانند از تخریب زیستگاه آب سنگ های مرجانی به قیمت احداث اسکله تفریحی و موارد بسیار دیگری که انگار می خواهد به ما بگوید بکر ماندن هندورابی دیری نخواهد پایید.

هندورابی جزیره ای کوچک است میان کیش و لاوان که با کیش 28 کیلومتر فاصله دارد و لاوان در فاصله 24 کیلومتری اش قرار گرفته است. اتوبوس های دریایی هر روز تورهایی را از ساحل کیش به مقصد هندورابی برگزار می کنند. از بندر چیرویه که حدود 9 کیلومتر با این جزیره فاصله دارد هم قایق های موتوری امکان سفر به هندورابی را برای گردشگران فراهم می کنند. قرار بود هندورابی فردوگاه هم داشته باشد، البته این فرودگاه ساخته و افتتاح هم شد، اما هنوز بعد از دو سال به بهره برداری مطلوب نرسیده و راه ورود گردشگران به جزیره همان راه دریایی بوده که محدودیت هایی را برای سفر گردشگران ایجاد می کند، بسیاری از مسافران در طول سفرشان به کیش به دلیل نا آرامی دریا و خطری که سفر دریایی به این جزیره دارد، موفق به بازدید هندورابی نمی شوند.

برای اسکان گردشگرانی که قصد دارند اقامت در جزیره را تجربه کنند، چند اقامتگاه و هتل چادری در نظر گرفته شده که شاید امکانات ایده الی نداشته باشند، اما فضای مناسبی برای تجربه همان رویا همیشگی دارند، رویای حضور در جزیره ای بکر و آرام، دور از هیاهوی همیشه شهر، جایی که فقط صدای دریا باشد و آسمان شب. طبیعت بکر همسایه کیش سال هاست آرام و بی صدا مامن گونه های مختلف پرندگان است. کوهی ندارد تا بر بلندایش بشود چشم دوخت به دور دست ها، سواحلش اما پاکیزه و آرام فرصتی بی نظیر برای یک غواصی خاطره انگیز به عمق دریا به گردشگران می دهند.

در بسیاری از متون به عنوان جزیره ای متروکه و خالی از سکنه معرفی می شود، اما این جزیره با مساحتی نزدیک به 23 کیلومتر مربع، محل زندگی نزدیک به 200 نفر از بومیان عرب زبان است که در روستایی کوچک با نام «هندورابی» زندگی می کنند. در خانه هایی ساده که با مصالح بومی بنا شده اند. شغلشان صیادی و غواصی است، اهالی هندورابی خونگرمند مثل مردم جنوب، آرام مثل همسایگان دریا و بی ریا مثل ساکنان خلیج فارس. وارثان جزیره ای هستند با تاریخی که قدمتش می رسد به روزهای حضور پرتغالی ها در جنوب ایران. تاریخی که هنوز ردش در جزیره پیداست. هم در گورستان کوچک جزیره و هم در بقایای روستای مخروبه «الدورات» و «الصراه» می شود رد پای مهمانان ناخوانده پرتغالی را مشاهده کرد. همان ها که ابتدا به بهانه تجارت آمدند و مشغله شاه عباس به جنگ با عثمانی این فرصت را برایشان فراهم کرد که به جزایر جنوبی ایران و مهمتر از تمام آن ها هرمز مسلط شوند. حالا از آن سودجویی ها و استعمارگری ها قلعه هایی مانده در جزایر مختلف خلیج فارس، قلعه هایی که گویی مانده اند تا راویان تاریخی باشند که به این سرزمین گذشته است.