امامزاده سلطان علی بن محمد باقر (ع)

علی بن محمد باقر فرزند بلافصل محمد باقر پنجمین امام شیعیان است. در منابع غالبا از او با عنوان سلطان علی یاد می شود. براساس برخی از گزارش های تاریخی، او بنا به درخواست دوستداران اهل بیت از اهالی چهل حصاران و فین کاشان در سال 113 ه‍. ق به این منطقه هجرت نمود. علی بن محمد سرانجام در سال 116 ه‍.ق به همراه تعدادی از اهالی منطقه توسط نیروهای حکومتی در دربند ازناوه کشته و پیکر او در امامزاده مشهد اردهال به خاک سپرده شد. هر سال در دومین جمعه مهر مراسم قالیشویان به یاد وی با عزاداری و نوحه خوانی در مشهد اردهال برگزار می شود.

در حرم سلطان علی هم سردابی وجود داشته که تقریبا 6 متر طول، 3 متر عرض و 5/3 متر ارتفاع دارد. درباره این سرداب و تابوت های داخل آن سخنان زیادی گفته اند. از جمله نقل شده که در سال 1313 شمسی، اعتضاد الدوله، حکمران قم به مشهد اردهال آمد و فرمان داد تا روی سرداب را بشکافند. شخصا داخل سرداب شده و حدود یکصد تابوت را مشاهده کرد که در هر یک جسدی سالم و از هم متلاشی نشده در حالی که لباس زندگی به تن داشتند و روی گونه های بعضی خون خشکیده نمودار بود، قرار داشت. او وی را از یاران سلطان علی می شمارد.

در سال 1341 شمسی هم مرعشی نجفی از این سرداب دیدن کرد. از وی نقل است که در سمت شرقی سراب، متجاوز از یکصد تابوت به اندازه های مختلف و رنگ های متفاوت در سه ردیف روی یکدیگر گذاشته شده که قسمتی از تخته های سر چند تابوت شکسته و درون هر تابوت جسدی در لباس زندگی، صورت باز و موهای ژولیده نمودار است که با مختصر چیزی که به آنها اصابت کند، مانند پودر بر روی هم فرو می ریزد و متلاشی می شود. در عقب سرداب و زیر دارالحفاظ هم لوحه ای از سنگ نصب دیده شده که روی آن نام سید رکن الدین مسعود و تاریخ 954 حجاری گشت.