«سیر سور» یا جشن سیر پیش و پس از اسلام در نواحی مختلف ایران در روز چهاردهم دی ماه برگزار می شد. به نوشته ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه، ایرانیان جشن سیر یا سیر سور را در روز چهاردهم یا روز گوش از دی ماه برگزار می کنند و در این جشن که از زمان جمشید باقی است، ایرانیان همراه با سیر و شراب خوراک ه

یکی از مراسم هایی که شهرتی بسیار داشت و همانند جشن های کارناوالی بود «کوسه برنشین» نام دارد. بیرونی شرح این رسم را چنین آورده که در نخستین روز از آذرماه - یا نخستین روز بهار - مردی کوسه (بی ریش) با شمایلی عجیب و غریب را بر خری می نشاندند که به دستی کلاغ داشت و به دستی بادبزن و خود را مرتب باد می زد.

یکی از مراسم های جالب ایرانی که قدمتی بیش از چند هزار سال دارد، جشن انگور است. این جشن در میان مسلمانان به ' شانادر ' و در میان مسیحیان به ' اوشانا ' معروف است . قدمت این جشن که به چند هزار سال قبل برمیگردد یکی از نمادی ترین وشکر گذارترین مراسم در برابر خالق هستی است. این مراسم باشکوه توام با رقص و

لحظه تحویل سال یا به عبارت دیگر اولین روز سال نو به «اعتدال بهاری» معروف است. اعتدال بهاری روزی است که در آن طول روز و شب با یکدیگر یکسان می شود و این مساله به واسطه گردش زمین به دور خورشید و قرار گرفتن زمین در محوری خاص که از آن به عنوان محور «اعتدال بهاری» نام برده می شود به وقوع می پیوندد. به همی

روز اعتدال پاییزی را در ایران از دیرباز جشن می گرفته اند. این جشن که در روز مهر از ماه مهر برگزار می شود، جشن مهرگان نام دارد. مهرگان یا جشن مهر یکی از بزرگترین جشن های ایران باستان بوده است که در مهر روز از ماه مهر برگزار می شده است. «مهرگان» پس از نوروز بزرگترین جشن ایرانیان باستان بوده و از اهمیت

در دوران باستان، ایرانیان، در روز ششم از ماه خرداد، به مناسب برخورد نام ماه و روز جشنی برگزار می کردند به نام خردادگان. خرداد پنجمین امشاسپند از شش امشاسپند در آیین ایرانیان باستان است. خرداد در زبان پهلوی، هَئورْوَتات Haurvatat که مرکب است از هَئورْوَ Haurva به معنی رسایی و کمال و جزء دوم تاتtat پس

منابع مطالعه و بررسی پیرامون جشن بتیگان بسیار محدود هستند و به مرور زمان از میان رفته اند، با اینحال می توان تا اندازه ای با این آیین کهنسال و فراموش شده آشنا شد. ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه گزارشی بسیار کوتاه در رابطه با جشن آورده است که به رغم کوتاهی، مهم ترین سند برگزاری چنین جشنی در متون