شکم گردی به سبک گیلانی | سفر به سرولات

سرولات همونجاییه که به سرسبزی شناخته میشه. این منطقه جنگل و ساحل زیادی برای دیدن داره و هر سال هم مورد توجه گردشگرا هست. روستای سرولات کنار رودخانه آچیرود یعنی درست در دامنه کوه های البرزه و منظره ای رو به باغ و دریا داره. در 22 کیلومتری رامسر و نزدیک ترین نقطه به چابکسر می تونید دنبال سرولات بگردید. وقتی به این روستا می رسید، دامنه کوه های البرز و می بینید. با همگردی همراه شید که یه سر به این روستای زیبا بریم و یه اقامت رویایی هم تو اقامتگاه های کلبه ای سرولات داشته باشیم و برگردیم.

همه ما آماده ایم که بریم سرولات. سرولات یه جای دنج و سرشار از آرامشه. انگار که یه گوشه دنیا بشینی و پاهات و دراز کنی و هیچ کسی هم نتونه خلوت و آرامشت رو خراب کنه.

چابکسر اولین شهر از شهرای استان گیلانه که بعد رامسر قرار گرفته. همین روستای سرولات هم از روستاهای زیبای چابکسره. بیایید باهم این مسیر بهشتی و بریم بالا تا به روستای سرولات برسیم.

ما تصمیم داریم که استراحتمون رو بذاریم واسه اقامتگاهای کلبه ای ولی اول از همه می ریم سراغ غذای گیلانی که تو کل دنیا مثلش پیدا نمیشه.

بین رستوران لطفی و خاور خانوم گیر افتادیم و نمی دونیم کدومو انتخاب کنیم. جفتشون هم حسابی صف و شلوغه. هر چند که غذاهای گیلانی ارزش این صف ها و صف های بیشتر و داره ولی به هر حال ما باید بین این دوتا رستوران شلوغ یکی و انتخاب کنیم.

آخر سر به لطفی رفتیم و فهمیدیم با این همه صف و شلوغی که عجیب و غریبه، کیفیت هر دو رستوران افت کرده. خلاصه که این همه صف و بعد هم یه غذا با کیفیت پایین حسابی ضدحال بود. البته ما دوسال پیش هم لطفی و امتحان کرده بودیم و هم خاور خانوم رو و این سری هم تصمیم گرفتیم دوباره بیایم.

از پایین اومدن کیفت غذا که بگذریم، راهه رسیدن به سرولات هزارتا زیبایی داره که نمیشه هیچ کودومو ندید گرفت. ما هم حسابی ذوق داریم که به سرولات برسیم و کلبه قشنگمون رو ببینیم.

باید برای رسیدن به کلبه جنگلیمون یه چیزی حدود 30 یا 40 تا پله رو بریم بالا و این تازه اول راهه. مسیر سبز و زنده و هوا هم که عالیه. بریم تا بیشتر کیف کنیم.

قبل سفر یکی بهم گفته بود که سرولات یعنی اونور دنیا، حالا که به سرولات رسیدیم، به این مکان دنج و خلوت و آروم، می فهمم که واقعا سرولات یه گوشه ای از دنیاست. یه گوشه خلوت و بکر.

اقامتگاه حسابی قشنگ بود و جای شما هم حسابی خالی بود. از بالای این روستا تمام زیبایی های گیلان زیر پامون بود و ما واقعا داشت نفسمون بند میومد از این همه زیبایی. تو کلبه شومینه و هیزم داشتیم که تا چشممون بهش افتاد تصمیم گرفتیم شب حتما روشنش کنیم.

منظره ای که این روستا به نمایش می گذاشت بی نظیر بود. ما که حسابی عاشق سرولات و زیبایی هاش شدیم. از این بالا حتی گیلان هم یه شکل دیگه ای بود. ترکیب کوه و دریا و جنگل تو این عکس خیلی تماشاییه.

هوا خنک و یه جورایی سرد شده بود و دیگه وقتش بود که شومینه رو روشن کنیم.

اینجا یه خونه روستایی هم هست که صبحونه میده و اسمش گیلدخته. این خونه روستایی تو راه پایین اومدن از کلبه به سمت جادست. تو این خونه نون تازه محلی هم میدن و من واقعا دلم می خواد هم از صبحونه هاش بخورم هم از نون تازش. خود صاحب خونه نون تازه و محلی رو آماده می کنه.

حالا بیایید بریم یه عمارت شخصی و جالب رو ببینیم. این خونه به عنوان اقامتگاه اجاره داده نمی شه و یه ملک کاملا شخصیه. صاحب این عمارت کسیه که در سفری به مراکش، شیفته معماری مراکشی شده و تصمیم گرفته این بنا رو به سبک معماری مراکشی بسازه.

بعد این عمارت شخصی بریم به باغ آرامش خاله مرضی. اگه به سرولات رفتین، سر زدن به خاله مرضی رو از قلم نندازین که حسابی حیف میشه. باغ آرامش واسه خاله مرضیه و یه ورودی محشر داره اسم شوهرشم آقا رحیمه. میتونید از پرتقالای این باغ هم بچینید البته به شرطی که فصلش باشه. چایی هم تو این باغ رایگانه و البته حسابی ام می چسبه.

خاله مرضی غذاهای اصیل گیلانی رو با شیوه و ترفند خودش درست می کنه و غذاها واقعا خوش طعم و عطرن. از من می شنوید میرزا قاسمی و باقلاقاتوق خاله مرضی رو به هیچ وجه از دست ندید. کباب ترش هاش هم با آدم حرف میزنه از بس خوش مزه و خوش عطره. در کل ما تو باغ خاله مرضی حسابی خوردیم و خندیدیم و بهمون خوش گذشت و خاطره شد.

سفر به سرولات با غذاهای خوش مزه خاله مرضی تموم شد. خوشحالمون کردین که تو این سفر همراه ما بودین.