شهر زیر زمینی نوش آباد کاشان | شهری عجیب در کاشان !

دوست داری با یه شهر زیر زمینی که 1500 سال از عمرش می گذره و تو سرزمین باستانی تپه های سیلک، یعنی کاشان قرار گرفته آشنا بشی؟ شهری که با قدم زدن تو دالون های باریک و تو در توش، می تونی نوع زندگی تو دوران ساسانیان رو تجربه کنی.
شهر زیرزمینی اویی، در شهر نوش آباد، 5 کیلومتری شمال کاشان قرار گرفته که از بافت قدیم شهر شروع و تا بافت کنونی ادامه داره. این شهر زیرزمینی به خاطر گسترده بودن و معماری منحصربفردی که داره، یکی از شگفت انگیز ترین شهرهای باستانی ایران و جهان به حساب میاد. شهر زیر زمینی نوش آباد کاشان در سه طبقه کنده شده و عمقش بین 4 تا 18 متر متغیره. وقتی پله هارو می ری پایین و می خوای واردش بشی، یه ورودی خیلی باریک داره که فقط یه نفر می تونه ازش رد شه، بعد که میری تو، یه راهروهای کوتاهی هستن که بوی نم خاک می دن. ممکنه لازم بشه برای عبور شهر زیرزمینی در کاشان یه کم خودتو خم کنی.

شهر زیر زمینی نوش آباد کاشان : نمای داخلی 

این راهروها تو رو به بخش های داخلی شهر زیرزمینی در کاشان می رسونن. از اینجا به بعد دیگه به اندازه قد طبیعی یه آدم یعنی 170 تا 180 سانت ارتفاع داره و راحت تر می تونی رد شی، تو این قسمت فضاهای اصلی شهر وجود داره، که شامل حجره های کوچیک دو در دو، سرویس های بهداشتی ابتدایی، فضاهای پناهگاهی، تونل های ارتباطی، چاه های آب و تهویه هوا می شه که نیاز های اولیه زندگی شهرنشینی رو برطرف می کنن. سیستم تهویه هوا به وسیله کانال هائیه، که در طبقه اول به سطح زمین ایجاد شده و باعث به جریان افتادن هوا در طبقات می شه. آب مورد نیاز شهر زیرزمینی اویی ازقنات ها و پایاب ها تامین می شده، چون مسیر اویی طوریه که بعضی جا ها به قنات ها راه داره. روشنایی شهرشون به وسیله چراغ های پیه سوز سفالی تامین می شده و وقتی تو این راهروهای تنگ راه می ری، نور این چراغ ها سایه می ندازه و یه فضای خیلی خاص رو برات به وجود میاره. شهر اویی، به مرور زمان و به خاطر عوامل طبیعی مثل ورود سیلاب، تا حدودی تخریب شده ولی هنوز زیبا و باورنکردنیه و سفال هایی توش هست که مربوط به 1800 سال قبل یعنی دوران ساسانیه.
در کل شهرهایی که زیر زمین ساخته می شن، می تونن پناهگاه خوبی برای محافظت در برابر حمله دشمن باشن، این شهر هم در زمان حمله مغول، به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گرفته.این مجموعه ارزشمند، در سال 1385، به شماره 15816 به ثبت ملی رسید.