پاپ کورن 7 هزار سال پیش کشف شد

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده و گزارش های منتشر شده، پاپ کورن 7 هزار سال پیش کشف شد.

به نقل از لایوساینس، اینکه برخی از غذاها و خوراک های محبوب امروزی چه زمانی بوجود آمدند و متعلق به چه دوره ای بوده اند، کاری بسیار دشوار است، چرا که یک باستان شناس از بقایای جامدی که از گذشته باقی مانده اند، می تواند بفهمد که در گذشته چه اتفاقی افتاده است. اما گاهی اوقات ما خوش شانس هستیم، چرا که اگر دانه های نرم در مکان های بسیار خشک حفظ شوند یا سوخته باشند می توانند زمان زیادی دوام بیاورند.

خوشبختانه، ذرت دارای قسمت های سختی است، مانند پوسته هسته. از آنجایی که برای خوراکی شدن ذرت را باید حرارت داد، گاهی اوقات می سوزد و باستان شناسان شواهدی را از ذرت های سوخته پیدا کرده اند. جالب تر از همه، برخی از گیاهان از جمله ذرت حاوی قطعات ریز سنگ مانندی به نام فیتولیت هستند که می توانند هزاران سال دوام بیاورند.

دانشمندان با کشف شواهد بجا مانده دیگر مطمئن هستند که قدمت ذرت به چند هزار سال قبل می رسد. آنها می گویند ذرت احتمالاً برای اولین بار توسط بومیان آمریکایی در مکزیک فعلی پرورش داده شده است. کشاورزان اولیه در آنجا ذرت را از نوعی علف به نام تئوسینت اهلی می کردند.

قبل از کشاورزی، مردم تئوسینت وحشی را جمع می کردند و دانه های آن را که حاوی مقدار زیادی نشاسته بود، می خوردند، کربوهیدراتی که در نان یا پاستا میتوان یافت. آنها تئوسینت را با بزرگترین دانه ها می چیدند و در نهایت شروع به وجین و کاشت آن می کردند. با گذشت زمان، این گیاه وحشی به چیزی شبیه به آنچه که ما امروز به آن ذرت می گوییم تبدیل شد. شما می توانید ذرت را از تئوزینت از روی دانه های بزرگتر آن تشخیص دهید.

شواهدی از پرورش ذرت از غارهای خشک مکزیک در 9000 سال پیش وجود دارد. از آنجا، پرورش ذرت در سراسر آمریکای شمالی و جنوبی گسترش یافت.

فهمیدن اینکه مردم از چه زمانی شروع به تهیه پاپ کورن کردند سخت تر است. انواع مختلفی از ذرت وجود دارد که بیشتر آنها در صورت حرارت دادن ظاهر می شوند، اما یک نوع ذرت وجود دارد که در واقع «پاپ کورن» نامیده می شود و بهترین پاپ کورن را می سازد. دانشمندان فیتولیت هایی را از پرو و همچنین هسته های سوخته شده این نوع ذرت «پاپ شدنی» را از 6700 سال پیش کشف کرده اند.

می توانید تصور کنید که دانه های ذرت در ابتدا به طور تصادفی کشف شد. احتمالاً مقداری ذرت در آتش پخت و پز افتاده است و هر کسی که در آن نزدیکی بود متوجه شد که این یک روش جدید و مفید برای تهیه غذا است. ذرت خرد شده مدت زیادی دوام می آورد و به راحتی درست میشد.

پاپ کورن باستانی احتمالاً شباهت زیادی به میان وعده ای که امروز در سینما میل می کنید نداشت. احتمالاً نه نمک و نه قطعاً کره وجود داشت، زیرا هنوز در قاره آمریکا گاوی برای شیردهی وجود نداشت. احتمالاً داغ سرو نشده است و در مقایسه با نسخه ای که امروز به آن عادت کرده اید، احتمالاً جویدنی بوده است.

غیرممکن است که دقیقاً بدانیم پاپ کورن چرا یا چگونه اختراع شد اما حدس می زنم این روشی هوشمندانه برای حفظ نشاسته خوراکی ذرت با خلاص شدن از شر کمی آب درون هر هسته است که باعث می شود آن را بیشتر مستعد خراب شدن کند. این آب گرم شده در هسته است که به صورت بخار خارج می شود و پاپ کورن را پاپ می کند. پس از آن ذرت پاره شده می تواند برای مدت طولانی دوام بیاورد. چیزی که ممکن است امروز به عنوان یک میان وعده خوشمزه در نظر بگیرید، احتمالاً به عنوان یک روش مفید برای نگهداری و نگهداری غذا شروع شده است.