گنج هایی که مصریان باستان با مردگان خود دفن می کردند

ایلنا و ایسنا/ این خبر پیرامون گنج هایی که مصریان باستان با مردگان خود دفن می کردند، برای شما نوشته شده است.

نسخه هایی از کتاب مردگان

«کتاب مردگان» نام امروزی است که به مجموعه ای از متون که مصریان باستان گاهی اوقات با متوفی دفن می کردند، اطلاق می شود. آنها این متون را «کتاب بیرون آمدن در روز» نامیدند و متون را برای کمک به مردگان در مسیر زندگی پس از مرگ نامیدند. محتوای متون مختلف متفاوت بود اما آنها اغلب آنچه را که مصریان باستان معتقد بودند در زندگی پس از مرگ میتوان یافت، توصیف می کردند، مانند مراسم وزن کشی قلب که در آن اعمال یک شخص با پر الهه ای که با عدالت مرتبط است، سنجیده میشد.

تابوت سنگی

مصریان باستان گاهی اوقات در تابوت هایی که با تصاویر تزئین شده، دفن می شدند. گاهی اوقات این تابوت های استادانه دارای هیروگلیف هایی هستند که نام متوفی را می گذارند و برای آنها دعا می کنند. درست مانند عروسک های تودرتوی مدرن، تابوت ها و مقبره ها می توانند شامل چندین تابوت باشند که درون یکدیگر قرار گرفته اند و بدن مومیایی شده در مرکز قرار دارد.

پرتره های مومیایی

پرتره های مومیایی تصاویر واضحی از متوفی را نشان می دهد. نمونه های نقاشی شده روی صفحات چوبی بین اواسط قرن اول و اواسط قرن سوم پس از میلاد خلق شدند، در حالی که نمونه های نقاشی شده روی کفن ها تا قرن چهارم ادامه داشت.

مجسمه های اوشابتی

مجسمه های اوشابتی برای کار برای متوفی در زندگی پس از مرگ قرار داشتند. بسته به مقبره، یک نفر را میتوان با صدها اوشابتی دفن کرد. یک اوشابتی ساده را میتوان از سرامیک درست کرد، در حالی که اوشابتی های استادانه تر با طلا کار شده بودند. معمولاً این مجسمه ها با یک طلسم نوشته میشد تا آنها را به طور جادویی در زندگی پس از مرگ زنده کند و با ابزارهایی در دست و سبدی که روی شانه آویزان شده بود، به تصویر کشیده می شدند.

کوزه های کانوپیک

مصریان کوزه های کوچکی داشتند که درپوش آنها اغلب به شکل خدایان حکاکی میشد و همراه جسد متوفی در مقبره دفن میشدند. درواقع برخی از اندام های متوفی را که در طی فرآیند مومیایی کردن خارج شده بودند، در این کوزه ها نگه می داشتند. طبق گفته موزه هنر متروپولیتن در شهر نیویورک، هر اندام مانند ریه ها، کبد، روده ها و معده، شیشه مخصوص به خود را داشتند. یک نمونه معروف از مقبره توت عنخ آمون است که در آن چهار کوزه در صندوقچه ای از سنگ قرار داده شده بود.

زبان های طلایی

زبان های طلایی گاهی با مومیایی های مصری در دوره یونانی-رومی (332 قبل از میلاد تا 395 پس از میلاد) دفن می شدند. مصریان ممکن است زبان های طلایی را در مومیایی ها قرار داده باشند تا بتوانند در زندگی پس از مرگ با خدایان صحبت کنند. علاوه بر این، مصریان باستان معتقد بودند که گوشت خدایان از طلا ساخته شده است.

نقاشی های دیواری

نقاشی های دیواری گاهی اوقات مقبره های مرفه مصریان باستان را تزئین می کردند. هنرمندان نقوش مختلفی از جمله پرتره های متوفی، تصویر خدایان، تصاویر متوفی در حال احترام به خدایان و نقاشی هایی از مردمی که در سوگ متوفی بودند را نقاشی کردند. آثار هنری در مقبره ها گاهی اوقات تصاویری از زندگی روزمره در مصر و همچنین گیاهان، حیوانات و حیات وحش را نشان می داد. آنها حتی می توانند تصاویری از رویدادهای ورزشی مانند کشتی و رقص را به نمایش بگذارند. گاهی اوقات هیروگلیف هایی در کنار نقاشی های دیواری کشیده میشد و اطلاعاتی در مورد اینکه چه کسانی در مقبره دفن شده اند و در طول زندگی خود چه کرده اند، ارائه می کردند.

سوسک اسکراب

در مصر باستان تعویذهایی به شکل سوسک اسکاراب در کنار متوفی دفن می شدند. مصریان معتقد بودند که اسکاراب مقدس همان چیزی است که خورشید را در آسمان به حرکت در می آورد، دقیقاً مانند سوسک اسکاراب که توپی از سرگین را روی شن حرکت می دهد.

مجسمه ها

مصریان باستان گاهی مجسمه هایی را در مقبره ها می گذاشتند. در برخی موارد این مجسمه ها خدایان را به تصویر می کشیدند. آنها ممکن است برای نشان دادن ارادت مذهبی متوفی قرار گرفته باشند. در مواقع دیگر مجسمه ها متوفی و خانواده هایشان را نشان می دادند.

جواهر

طیف گسترده ای از جواهرات از جمله گردنبند، حلقه و سنجاق سینه همراه با متوفی در مصر باستان دفن میشد. هر چه فرد ثروتمندتر باشد، جواهرات بیشتر است. مقبره توت عنخ آمون حاوی مقدار زیادی جواهرات بود.

مومیایی حیوانات

گاهی اوقات مصریان، مومیایی های حیوانات را در تدفین ها قرار می دادند. این حیوانات می توانند حیوانات خانگی محبوبی باشند که همراه صاحبشان برای زندگی پس از مرگ دفن شده اند. گاهی بقایای حیوانات مانند گاو، اردک و غاز به گونه ای آماده میشد که برای پختن آماده شوند و سپس مومیایی می شدند. این بقایای باقیمانده برای صاحب مقبره و احتمالاً حیوانات خانگی آنها برای خوردن در زندگی پس از مرگ است.

ماسک های مومیایی

متوفیان را گاهی با نقاب مومیایی بر روی صورتشان دفن می کردند. ماسک ها «تصاویری ایده آل شده از متوفی» را نشان می دهند. آنها از گچ، کارتناژ (مواد کاغذی)، کتان و در موارد نادر از فلزات گرانبها ساخته شده اند.

مدل های قایق

باستان شناسان همچنین مدل های چوبی قایق ها را در مقبره های مصر باستان یافته اند. به گفته موزه هنرهای زیبای بوستون، یکی از نمونه های قابل توجه مربوط به مقبره جهوتی نخت، فرمانداری است که حدود 4000 سال پیش می زیست و با 55 قایق در آرامگاهش در دیر البرشا دفن شد. اینها شامل قایق هایی برای حمل و نقل نیرو یا بار و قایق هایی برای شکار و ماهیگیری است. یکی از قایق ها در حال انتقال چیزی است که به نظر می رسد مومیایی به جهان دیگر باشد.