کارگاه آموزشی آینده شهرها و روستاهای صنایع دستی برگزار شد

خبرگزاری مهر و ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، کارگاه آموزشی آینده شهرها و روستاهای صنایع دستی برگزار شد.

کارگاه آموزشی «آینده شهرها و روستاهای صنایع دستی» در دومین روز هشتمین جشنواره بین المللی صنایع دستی و هنرهای سنتی فجر (سرو سیمین 8) در مجموعه فرهنگی هنری برج آزادی برگزار شد. این کارگاه با هدف آشنایی با مزیت های اعتباربخشی جهانی و نحوه مدیریت شهرها و روستاهای صنایع دستی ثبت شده در سطح ملی و جهانی در راستای توسعه پایدار توسط پیروز ارجمند پیروز ارجمند، فارغ التحصیل دانشگاه مالایا مالزی در رشته مدیریت گردشگری و اقوام ویژه علاقمندان، کارشناسان ستادی و استانی مرتبط با حوزه صنایع دستی و هنرهای سنتی برگزار شد. همچنین، در این کارگاه ویدا توحدی مدیر کل بازاریابی و تجاری سازی هم حضور داشت.

ارجمند در بخشی از سخنان خود به ایجاد شهر گالری، پارک گالری و لزوم شکل گیری هنرهای محیطی اشاره کرد و گفت: این دسته از آثار در محیط تولید شده و این موضوعی است که حال در هنرهای سنتی نادیده گرفته ایم. بر همین اساس به نظر می رسد که صنایع دستی باید شاخه ای با عنوان هنرهای محیطی ایجاد کند.

او با اشاره به اثرگذاری هنرهای محیطی بر کودکان در این زمینه مثالی زد و گفت: میتوان برگها را در طبیعت در اختیار کودکان قرار داد و به کودکان بگوییم که می توانید اثر هنری تولید کنید.

ارجمند پیرامون اینکه کارگاه آموزشی آینده شهرها و روستاهای صنایع دستی برگزار شد، ادامه داد: هنرمندی در ژاپن با هر آنچه که در کنار دریا دورریختنی محسوب میشد اثری خلق کرده بود؛ این هنرمند قصد داشت بگوید به هر چیزی که کارکرد زیبا بدهیم زیباست. هنرهای محیطی و رویدادهای مرتبط با آن به شهرها پویایی اضافه می کنند. این در حالی است که شهرهای جهانی صنایع دستی زنده نیستند و باید محیطشان پویایی پیدا کند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه استفاده از متریال طبیعی در هنرهای محیطی از نقش قابل توجهی برخوردار است، در این زمینه گفت: تکه های دورریختنی لباس زنان بندرعباس فروخته شده و در هنر موزاییک آرت و پارچه استفاده می شود. پوشاک یکی از منابع درآمد کشورهاست و باید آن را به خدمت گرفت. کمتر پیش آمده که مسافران در خانه های مردم کره ساکن شوند و لباسی نخرند یا اجاره نکنند؛ حالا در هرمز و هنگام هم این کار انجام شده است.

ارجمند با اشاره به لزوم زمینه سازی برای سرمایه گذاران برای حضور در اقتصاد و بازار هنر گفت: سرمایه گذاران قیمت آثار هنری و سود حاصل از آن را باور نمی کنند و باید در این زمینه اطمینان خاطر پیدا کنند.

او ادامه داد: در شهرهای صنایع دستی باید تغییر پارادایم ها را ایجاد کنیم. نکته حائز اهمیت این است که برای پویایی، صنعت فروش در محل عرضه باید حدود 15 تا 20 درصد باشد و بخش دیگری از محصولات در سایر بخش ها ارائه شود. این درحالی است که می بینیم بخش قابل توجهی از محصولات دپو شده و به مرحله صادرات نیز نرسیده است.

ارجمند با اشاره به مثالی برای فروش صنایع دستی گفت: شرکت ایکیا کل بخش صنایع دستی را به هند داده است. سبدی که من اینجا می خریدم 10 هزار تومان در آمازون 30 دلار بود؛ کافی بود کسی این سبدهای دپو شده را خریداری کند و صادر کند. در انبارهای کرمان هزاران قطعه پته وجود دارد که اولا بازار ندارد دوم اینکه طرح آن متناسب با روز نیست. تولید کننده جوان است و اثر خود را تولید کرده اما بازار را نمی شناسد. فکر می کنم در زمینه طراحی و تولید باید تولیدکنندگان را متقاعد کنیم که وارد طراحی و بازاریابی نشوند و از سویی دیگر طراحان صنعتی و هنرمندان و هنرمند تولید کننده باید به این حوزه ورود کنند.

او با اشاره به اثرگذاری ورکشاپ ها بر فروش صنایع دستی گفت: در اصفهان تجربه جالبی داشتیم؛ در مغازه هایی که ورکشاپ وجود داشت، خرید بیشتری هم انجام میشد.

این عضو هیات علمی دانشگاه اظهار کرد: بازار ما از صنایع دستی اشباع است بر همین اساس توصیه من تاسیس شرکت توسعه صادرات صنایع دستی است.

او با اشاره به برقراری میز صادرات گفت: اعضای پشت این میز صادر کننده نیستند؛ این در حالی است که صادر کننده میداند معضلات کار چیست. توصیه من ایجاد شرکت توسعه صادرات صنایع دستی است که متخصصان در آن فعال باشند.

ارجمند در ارتباط با تاثیر روایت بر فروش آثار هنرهای دستی گفت: ما به توضیح روایت ها نیاز داریم؛ در حالی که تورگردان های ما روایت های خودساخته ارائه می دهند؛ این در حالی است که ما برای زمینه سازی نیاز به ارائه روایت های دقیق و جذاب داریم. یکی از کارهایی که باید انجام دهیم این است که تورگردان ها را در شهرهای مختلف آموزش دهیم. در تخت فولاد اصفهان 70 هکتار قبرستان بزرگ که قبرستان بختیاری هاست در اختیار داریم که خود یک سایت بزرگ مردم شناسی است؛ در حالی که بعضی تورگردان های ما درباره آن چیزی نمی دانستند؛ بر این قبرها مرتبه اجتماعی، شغل و…نشان داده میشد. روایت صنایع دستی نیز مانند این امر نیاز به روایتگری دارد. بسیاری از آثار به نمایش گذاشته شده در زمینه صنایع دستی یا هنرهای سنتی حتی یک روایت ندارد و از یک کیوآر کد برخوردار نیست.

او در زمینه برگزاری حراج صنایع دستی گفت: پیشنهاد دیگر من برگزاری حراج است. زمانی که کریستیز در ایران شعبه زد و آثار ایران را به دبی بردند بازار تجسمی ایران دگرگون شد و حال هنرمندان جوان آرزوی حضور در حراج های مطرح را دارند. ما گنجینه بسیار ارزشمندی از هنرهای دستی و صنایع دستی در خانه ایرانی ها داریم که به نوادگان آنها انتقال پیدا کرده است. معمولا نسل جوان بسیار علاقه دارند این آثار را بفروشند. در هر خانه ایرانی گنجینه های بزرگی داریم، به همین دلیل نهضت برگزاری اینچنین حراج هایی را باید جدی بگیریم.

این مدرس دانشگاه با اشاره به تحریم ها و ورود دلار به کشور نیز گفت: در آینده نزدیک نگران فروشمان نخواهیم بود؛ چرا که ارز دیجیتال را خواهیم داشت و می تواند به سوی خوبی برود.

او در پاسخ به پرسش دیگری درباره فروش آثار فاخر صنایع دستی در حراج ها و نفعی که خواهد داشت نیز گفت: حراج ها چند ویژگی دارند که یکی از آنها واقعی کردن قیمت کالاست. نکته دوم اصالت سنجی و ارزیابی اصالت است. گروه کارشناسان راستی آزمایی می کنند. سومین فایده، رو شدن محصولات و بیرون آمدن از پستوهاست. زمانی که مجموعه داران اثری را نگهداری می کنند قطعا شرایط بهتری را برای آن فراهم می کنند در حالی که بسیاری از آثار فاخر در خانه ها را موریانه می زند. حراج آثار را ارزش گذاری کرده و باعث می شود آدمی قدر اثر را بداند. البته خطراتی هم دارد که اثر فیک وارد شود که این بسته به کارشناسان حراج است.

ارجمند با اشاره به نقش مهم کلکسیون داران نیز گفت: در زمینه چرخه ارزش، کلکسیون داران نیز از نقش مهمی برخوردارند. نباید آنان و حراج ها را نادیده بگیریم. آنان سرمایه پذیر بودن را بلدند و ادبیات بیزینس را بلد هستند. در غیر این صورت تغییر پارادایم و هر مانیفست اساسا بی نتیجه می ماند. به عقیده من این حراجی است. حراجی نیز درد و نیاز به تغییرات دارد. من فکر می کنم نیاز به پارادایم شیفت نزدیک به جراحی نیاز داریم. گذر ویلا یک روزی گذر ویلا بود که ارزش صنایع دستی را تعیین می کرد. حال اما باید برای تعیین این ارزش مدل سازی کنیم. صنایع دستی هنوز وارد چرخه صنعتی نشده است. من مدل مالزی، اسپانیا و ایتالیا را بنچ مارک و بررسی کردم.

او در پاسخ به سوالی درباره اهمیت بازاریابی شبکه ای در زمینه فروش صنایع دستی گفت: اگر متخصص بازاریابی صنایع دستی وجود داشته باشد، این کار نیز جواب می دهد.

او درباره اینکه آیا بازاریابی شبکه ای در صنایع دستی کار درستی است یا خیر گفت: حتما کار درستی است؛ البته نه به معنی فعالیت هرمی. این فعالیت به معنی ارائه ووچر و بونوس به مشتری است. باید باشگاه های مشتریان شکل داده و به مشتری امتیاز دهیم. اینچنین مشتری فکر می کند که خرید صنایع دستی دارای امتیاز است. در روزهای خاص باید امتیاز خاص داد و شبکه مشتریان ارائه کرد. در بازاریابی شبکه ای و هرمی امتیاز هر فرد منوط به امتیاز دیگری است اما در زمینه صنایع دستی باید به شیوه دیگری پیش رفت. پکیج دیگری تحت عنوان باشگاه مشتریان صنایع دستی باید ارائه شود. بازاریابی به آن شکل هرمی باعث تخریب می شود. این شبکه ها باید حرفه ای فعالیت کنند.