بافت تاریخی روستای ابیانه در صورت تایید یونسکو ثبت جهانی می شود

ایرنا/ براساس آخرین گزارش های منتشر شده، بافت تاریخی روستای ابیانه در صورت تایید یونسکو ثبت جهانی می شود.

مجید نوری افزود: سال 1386 کارشناسان یونسکو برای ثبت جهانی بافت تاریخی ابیانه منطقه را ارزیابی کردند اما به دلیل برخی تداخلات در آن زمان این مهم محقق نشد.

وی اظهار کرد: بافت تاریخی ابیانه سال 1354 ثبت ملی شد، گویش مردم این منطقه پهلوی و مربوط به دوران ساسانی است، پوشش زنان این روستا مربوط به دوره صفویه بوده و لباس مردان شبیه لباس بختیاری هاست.

وی اضافه کرد: بافت تاریخی روستای ابیانه پنج هکتار مساحت داشته و دارای 350 خانه تاریخی است، خانه های این روستا مربوط به دوره های ساسانی، سلجوقی، صفوی، قاجار و پهلوی است.

مدیر پایگاه میراث فرهنگی ابیانه بیان کرد: سه قلعه و 14 مسجد تاریخی، محله های تاریخی پل، هرده، یوسمون، زیارتگاه و پنجه علی در بافت تاریخی ابیانه قرار دارد.

نوری گفت: اگر بخواهیم بافت تاریخی روستای ابیانه ثبت جهانی شود، باید برخی ساخت و سازهایی که طی سالهای اخیر در داخل بافت تاریخی انجام شده به شکل اولیه برگردد.

وی اظهار کرد: اصالت بافت تاریخی ابیانه به در و پنجره چوبی و ساختمان هایی با نمای کاهگل است. در حال حاضر تعدادی از خانه ها در و پنجره های قدیمی را با در و پنجره فلزی تعویض کرده اند و باید این نماها به شکل قدیم برگردد تا مورد تایید کارشناسان یونسکو قرار گیرد.

مدیر پایگاه میراث فرهنگی ابیانه بیان کرد: آداب و رسوم و مراسمات مذهبی مردم ابیانه خاص بوده و بازی های محلی ازجمله بازی چوگان خاص این منطقه است.

نوری گفت: در روز تاسوعای حسینی (ع) برنامه جغجغه زنی و نخل برداری انجام می شود و مراسم طلوعیه در روز عاشورا برگزار می شود.

در مراسم جغجغه زنی هر یک از حاضران به توصیه نوحه خوان از روی پله های مسجد 2 جغجغه (چوب) بر می دارد و بعد از تشکیل صف ها مراسم آغاز می شود و صدای چک چک به هم خوردن جغجغه های چوبی پس از ترکیب با صدای طبل و سنج و نوحه مداح، آهنگ ارکسترگونه زیبایی را پدید می آورد.

جغجغه اشیایی کوچک و تراشیده از چوب است که در ابتدای مراسم در اختیار اهالی روستا قرار می گیرد و سوگواران حسینی (ع) با به هم کوبیدن 2 تا از آن در رثای شهیدان کربلا عزادارای می کنند.

این مراسم سنتی بیش از 400 سال پیشینه دارد و روز تاسوعای حسینی ساعت 10 صبح در محله یسمون ابیانه آغاز می شود، عزاداران با انجام مراسم جغجغه زنی روستا را دور می زنند و بعد از این مراسم که اوج آن در امامزاده عیسی و یحیی این روستا است، دوباره به همان محله یسمون باز می گردند.