گمانه زنی به منظور تعین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه و بافت تاریخی روستای نودوز آبیک

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، گمانه زنی به منظور تعین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه و بافت تاریخی روستای نودوز آبیک صورت گرفت.

نوذر حیدری (سرپرست هیأت باستان شناسی) گفت: روستای نودوز از توابع دهستان بشاریات شهرستان آبیک قزوین، در 9 کیلومتری جنوب شرقی شهر الوند و 27 کیلومتری جنوب شرقی شهر قزوین واقع شده است.

این باستان شناس افزود: محوطه نودوز که در روستایی به همین نام واقع شده، در واقع بخش تاریخی و کهن روستا (بخش شمالی) را تشکیل می دهد که امروزه بخشهای زیادی از بافت تاریخی آن تخریب شده و اندک ساختارهای معماری قدیمی آن هم در حال تخریب بوده و جای خود را به خانه های امروزی داده است.

او با بیان اینکه اراضی این بخش از روستا تماماً دارای مالکان شخصی است و تا 2 دهه پیش تمام خانه های آن مورد استفاده اهالی قرار می گرفتند و حتی امروزه هم در چندین نمونه مورد استفاده قرار می گیرند، اظهار کرد: با توسعه روستا در سالیان اخیر و فرسوده بودن بافت آن، متاسفانه علی رغم هشدار دلسوزان محلی و استانی، به واسطه کمبود اعتبارات مالی، این بافت تاریخی کم کم توسط مالکان شخصی تخریب شده و جای خود را به خانه های نوساز امروزی داده است که این روند نیز کماکان ادامه دارد.

سرپرست هیأت باستان شناسی افزود: با توجه به اهمیت موضوع و نیز مشخص نبودن عرصه و حریم این اثر، این برنامه به پیشنهاد اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قزوین و با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به انجام رسیده است.

حیدری با اشاره به اینکه بقایای بافت تاریخی موجود این روستا به اواخر دوره قاجار و پهلوی بر می گردد و شواهد سطحی از جمله سفال تاریخ سکونت در آن را تا سده هشتم و نهم هجری هم به عقب بر می گرداند، گفت: آگاهی از دوره های احتمالی قدیمی تر نیازمند کاوش در عرصه است که امیدواریم در آینده محقق شود.

او گفت: در این برنامه مجموعاً 20 گمانه تا عمق های 1 تا 3 متر در چهار جهت اصلی و چهار جهت فرعی بیرون از عرصه مشهود، جانمایی و حفر شدند.

این باستان شناس با بیان اینکه بخش های شمالی، شرقی و غربی روستا و محوطه را زمین های کشاورزی و بخش جنوبی آن را بافت جدید روستا تشکیل داده، اظهار کرد: با توجه به قدمت کم روستا و حیات آن تا چند سال پیش، علی رغم جانمایی حلقه نخست گمانه ها در نزدیکی عرصه مشهود (حداکثر 30 متر) تصور نمیشد که عرصه آن بیشتر از حد کنونی مشهود آن باشد که این موضوع در گمانه های حفر شده نیز به اثبات رسیده و هیچ کدام از گمانه ها حاوی هیچ نوع نهشته تاریخی و مواد فرهنگی منقول و غیر منقول و از جمله سفال نبودند.

او تصریح کرد: علی رغم این موضوع، این روستا دارای بافت تاریخی ارزشمندی خشت و گلی است و هنوز چند خانه آن قابل نجات بخشی و مرمت هستند که امید می رود این مهم توسط میراث فرهنگی و با کمک و همیاری ساکنان محلی و مالکان خانه که بی میل به انجام این کار هم نیستند، محقق شود.

حیدری با بیان اینکه بافت تاریخی این محوطه دارای حصار سرتاسری بوده که بخش هایی از آن هنوز برجا مانده و مصالح مورد استفاده خشت و آجر است، گفت: خانه ها عموماً 2 طبقه با چند اتاق و یک ایوان بوده و دارای یک زیر زمین و نیز حیاطی بزرگ هستند که محل سکونت افراد خانه، انبار علوفه و آغل دام است، سقف خانه ها هم به صورت تخت و امروزی و هم در مواردی دارای طاق جناغی هستند که با تیر چوب و شاخه های درختان پوشیده شده و پشت بام نیز کاهگل شده است.