عیسی قزل سفلو احیاگر میراث تسکته بافی قزلباشان گلستان است

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، عیسی قزل سفلو احیاگر میراث تسکته بافی قزلباشان گلستان است.

بعدازظهر روز بارانی تابستان است و به جز قرقاول ها صدای گاه و بیگاه گنجشک ها سکوت زیبای بارانی را می شکند، خنکای هوا، بوی خاک باران خورده، عطر درختان دشت بهشت شهرستان مینودشت همراه با بازی کودکان در کوچه های دوستی آن مدهوش کننده است و رسم خوشایند زندگی را در ذهن هر بیننده ای یادآور می شود.

نزدیک خانه عیسی قزل سفلو که می رسیم، تماس می گیریم و پیرمردی مهربان با عصایی در دست با روی گشاده بیرون می آید و گرم احوالپرسی می کند. کلاه پشمی بر سر دارد و پنجره خانه اش که رو به کوچه باز می شود با پرده حصیری زینت داده شده است.

آمدن مهمان کربلایی عیسی و همسرش را به شوق آورده و به چای گرم در کاسه های سرخ دعوت می شویم. از درخت باران خورده حیاط خانه، یاقوت های زیبای انگور را در ظرفی گذاشته و دعوتمان می کنند به نشستن پای سفره مهربانی. در جواب من که پرسیدم« در این سن و سال چطور تسکنه بافی می کنید؟» گفت: 86 سال سن دارم شایدم بیشتر که بیش از نیم قرن آن را به تسکنه بافی و دیگر محصولات دستی با نی مشغول بودم؛ تسکنه بافی میراث اجدادم بوده و پشت در پشت این هنر را داشتیم، من هم وظیفه انتقال این سرمایه به نسل جوان امروز را دارم.

با زبان ترکی خود افزود: «تسکن» یکی از صنایع دستی ارزشمند قوم قزلباش است که طنین بافت آن از دیرباز تاکنون در تاریخ این استان نقش بسته است.

وی بیان کرد: تسکنه بافی یک هنر قدیمی در حوزه بافندگی بوده که با آن محصولات زیبایی همچون سبد ساخته می شود.

کربلایی عیسی ادامه داد: در کودکی در روستای «زندانچال» زندگی می کردیم و پدر، پدربزرگ و اقوامم تسکنه بافی می کردند که باعث شد من هم از سن کم این هنر قوم قزلباش را به خوبی یاد بگیرم.

وی اظهار داشت: در زمان پدربزرگ ها و مادربزرگ های ما زمانی که مرغ تخم می گذاشت برای نگهداری آنها در مقابل آسیب شغال آنها را در «تسکن» نگهداری می کردند که بیشترین استفاده از این هنر سنتی در آن روزگار برای این کار بود.

با همان گشاده رویی همیشگی پدربزرگ ها ادامه می دهد: برای نمد مالی هم با همین تسکن و پهن کردن نی و حصیر برای قالب شدن استفاده می کردیم و آنها را روی نمد می بستیم بعد اینکه نمد خودش را به خوبی می گرفت تسکن ها را جدا می کردیم.

عیسی قزل سفلو همچنین گفت: تسکن گاهی حالت تزئینی هم برای خانه های روستایی داشته و وسایل مختلف را برای مرتب و تمیز بودن منازل خود داخل تسکن ها می گذاشتند.

این پدربزرگ 86 ساله افزود: بیش از 50 سال است که از این هنر علاوه بر حفظ میراث گذشتگانم برای دوستداران صنایع دستی هم می بافم.

وی بیان کرد: هر زمانی که برای شالیکاری می رفتم از زمانهای اوقات فراغت خود برای بافتن تسکن استفاده می کردم و خوشحالم از تمام دقیقه های عمرم به خوبی بهره بردم.

وی خاطرنشان کرد: چنانچه تسکن به خوبی معرفی شود استقبال مناسب جوانان را خواهد شد، چنانچه در قدیم برای هدیه بردن به عروسی حتی از رشت هم سفارش داشتیم.

بابا عیسی گفت: در گذشته بخاطر سفارش های فراوان و استقبال خوب مردم برای فروش بازار هم می بافتم ولی با زیاد شدن سنم، هوای بسیار گرم گلستان تهیه مواد اولیه اش از طبیعت برایم سخت شد و دیگر بخاطر سلامتی ام فرزندانم هم اجازه بافت نمی دهند.

وی افزود: با وجود این باز هم گاهی برای دل خود می بافم و این بافتن برایم حس عجیب زیبایی دارد.

وی اظهار داشت: هر کسی تسکن می بیند دوست دارد یاد بگیرد افراد زیادی را دیدم که مایل به آموزش هستند و من هم بی شک استقبال میکنم و دوست دارم این هنر قوم قزلباش را منتقل کنم.

کربلایی عیسی می گوید: آموزش هنر تسکنه بافی خیلی راحت بوده و اگر علاقمندان باهوش باشند حتی یک روزه هم می توانند یاد بگیرند.

وی افزود: جوانان با یاد داشتن هنرهای صنایع دستی از نظر اقتصادی می توانند اشتغالزایی هم کنند چنانچه پشتکار داشته باشند کارآفرین هم می شوند.

دیگر صدای باران و رعد و برق از بیرون نمی آید و غروب زیبای دشت بهشت دلربایی می کند متوجه نگاهم می شود و می گوید اگر دوست داشتید مایلم به شما آموزش بدم، قول می دهیم در پاییز دوباره برویم.

با همان عصای زیبای چوبی تا جلوی در همراهمان می آید و گویی پدربزرگ واقعی ما باشد با نگاه پرمهرش و لبخند زیبایی برایمان دعای خیر می کند و چه سعادتی بالاتر از اینکه یکی از گنجینه های زنده بشری تقریبا گمنام استانم آرزوی خیر برایمان داشته باشد.