قلعه سورک یکی از دیدنی های معروف شهرکرد است

سیری در ایران/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، قلعه سورک یکی از دیدنی های معروف شهرکرد است.

قلعه سورک شهرکرد را نصیرخان ملقب به سردار جنگ حدود 90 سال پیش یعنی در اواخر دوره قاجار با معماری جالب و درونگرا بنا کرده است. این قلعه در 40 کیلومتری جنوب شرقی شهرکرد و در روستای سورک از توابع بخش کیار قرار دارد. بنای قلعه شامل ساختمان اصلی با دو طبقه زیرزمین و همکف، ابنیه جانبی شمال و جنوب آن، ورودی و هشتی در جبهه جنوب غربی و حمام کوچک در جبهه شمال شرقی بوده و مصالح آن از خشت و نمای آن از آجر است. این اثر در تاریخ 22 تیر 1376 با شماره ثبت 1898 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

قلعه سورک در قسمتی از روستای سورک که مسکونی نیست، قرار دارد. به این مفهوم که ساختمان قلعه به صورت منفرد و جدا از قسمت مسکونی روستا ساخته شده است. فاصله ساختمان قلعه از آخرین بخش مسکونی روستا در حدود دویست و پنجاه متر هست. قلعه سورک در محوطه ای به مساحت پانزده هکتار قرار دارد. ساختمان قلعه سورک دو طبقه بوده و زیربنای قلعه در حدود شش هزار متر است. ساختمان اصلی قلعه شامل یک طبقه زیرزمین و یک طبقه شاه نشین هست. حوض حجاری شده ترنج شکل، ستون های حجاری شده، درب های چوبی و گچبری هایی با نقوش گیاهی تزئینات این بنا را تشکیل می دهند. زیرزمین بنا در ارتفاع یک متری از سطح زمین دارای یک راهر و و اتاق های کناری بوده که محل سکونت خدمه، انبار و ذخیره آذوقه ساکنین قلعه است.

بنای شاه نشین از طریق دو پلکان سنگی شمالی و جنوبی قابل دسترسی است و شامل ایوانی طویل و ستون دار (چهارده ستون) و چند اتاق بزرگ و مرتفع می شود که تنها تزیین موجود در این اتاق ها سربخاری های گچبری شده هست. سقف بنا تیرپوش و نمای آن با ورقه ای فلزی قاب بندی شده و ستونهای بکار رفته در ایوان ساده و از ته ساقه و سرستون تشکیل شده اند.

حمام اختصاصی قلعه در ضلع جنوبی و متصل به بنای اصلی قرار دارد. این حمام دارای رخت کنی است با چهار ستون سنگی، میاندری کوچک، گرمخانه و خزینه. گرمخانه با نمایی از کاشی های اسلیمی و ابر و باد تشکیل شده که دارای نمایی سنگی همچون قلعه چالشتر است. این قلعه دارای معماری جالب و درونگرا هست. به این مفهوم که درون ساختمان بیشتر از بیرون آن مورد توجه معماران و سازندگان قلعه بوده است. طی سالهای گذشته باغات سیب و انگور اطراف بنا از بین رفته و تنها ساختمان اصلی، حمام و ویرانه های ساخت و سازهای جنب ورودی شرقی به جای مانده است.