تبدیل کارخانه ریسباف به موزه بهانه خوبی برای تخریب نشدن این بناست

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، تبدیل کارخانه ریسباف به موزه بهانه خوبی برای تخریب نشدن این بناست.

سلیمان ساسون، رئیس سابق اداره شهرسازی و معاونت فنی شهرداری اصفهان با بیان اینکه شهر اصفهان با توجه به موقعیت و توریستی بودنش بطور جدی به یک موزه بزرگ نیاز دارد، تغییر کاربری کارخانه ریسباف به موزه را اقدامی مفید دانست و اظهار کرد: با این اقدام از تخریب کارخانه ریسباف جلوگیری شده و از این ساختمان با ارزش بطور بهینه استفاده خواهد شد. در حال حاضر در بیشتر خانه های اصفهان، اشیا، مدارک و اسنادی وجود دارد که ارزشمندند و لازم است که در موزه قرار بگیرند. اگر این گنجینه جمع آوری شود، میتوان موزه پرباری را در کارخانه ریسباف تدارک دید.

این هنرمند و معمار اصفهانی با اشاره به اینکه باید هدف از برپایی این موزه و انتخاب نوع آثار را مشخص کرد، افزود: میتوان قسمتی را برای آثار جدید و بخشی نیز برای آثار قدیمی در موزه تعریف کرد و حتی در یک بخش آثار هنرمندان روز ارائه شود.

او به خاطره ای از دوران دانشجویی خود نیز اشاره کرد: زمانی که دانشجو بودم، برای پایان نامه فوق لیسانسم طراحی یک موزه در اصفهان را مورد مطالعه قرار دادم. دکتر میرزاده در آن زمان به عنوان استاد ناظر از من پرسید که چرا یکی از ساختمان های قدیمی اصفهان در راسته بازار یا تیمچه ها را در نظر نگرفته ام و من پاسخ دادم که دوست دارم یک کار نو با یک معماری جدید انجام بدهم.

ساسون با بیان اینکه موزه لوور نیز یک کاخ قدیمی است که با نورپردازی ها و تغییرات بسیار به موزه تبدیل شده، به این نکته اشاره کرد که بنای تاریخی ریسباف باید حفظ شود. او اضافه کرد: من در این باره یک تجربه تلخ هم دارم؛ تا زمانی که رئیس اداره شهرسازی شهرداری اصفهان بودم، یعنی تا سال 54 اجازه ندادم کارخانه زاینده رود تخریب شود و فقط مدتی تعطیل بود، اما بعدا آن را به مزایده گذاشتند، ولی افرادی هم که کارخانه زاینده رود را در مزایده خریده بودند، مجبور به خروج از شهرداری شدند و شهردار هم از من حمایت کرد. من به عنوان رئیس اداره شهرسازی با تفکیک کارخانه موافقت نکردم اما بعدا مجبور به استعفا از شهرداری شدم و بعد از من کارخانه زاینده رودتخریب و به محله ای مسکونی تبدیل شد، البته این کارخانه تا اوایل دهه 60 مشغول بکار بود.

این استاد معمار که طراحی بسیاری از پارکهای حاشیه زاینده رود از جمله پارک ساحلی زاینده رود، پارک آیینه خانه و پارک سعدی ازجمله اقدامات اوست، تبدیل کارخانه ریسباف به موزه را فرصت خوبی دانست و اظهار کرد: این اقدام، بهانه خوبی است که کارخانه ریسباف تخریب نشود و چه بهتر که به موزه تبدیل شود. این ساختمان موقعیت و فضای خوبی دارد البته باید به آن تأسیساتی اضافه کرد. پیشنهاد من این است که در مورد ساختمان های موجود مطالعه صورت گیرد، حتی برای حفظ این ساختمان ها از مشاور کمک گرفته شود. نکته مهم این است که حتماً باید در این مورد مطالعه کرد که چه قسمت هایی به آن اضافه شود تا به یک موزه کامل تبدیل شود.

ساسون با تأکید بر اضافه کردن بخش های مختلف به موزه ریسباف گفت: این موزه می تواند محلی برای ارائه انواع هنرهای با ارزش قدیمی، عتیقه جات، هنرهای تجسمی، آثار هنرمندان گذشته و امروز، صنایع دستی گذشته و... باشد و حتی کارهای باارزشی که بعدا تولید شده است، در آن ارائه شود. بخش های دیگر آن هم می تواند شامل قسمت هایی از هنر اصفهان یا حتی شهرهای دیگر ایران و جهان باشد و برای منسوجات، نمونه هایی از پارچه های زربافت از زمان صفویه و قبل از صفویه در آن ارائه شود.

او تصریح کرد: نکته مهم در مورد سالن های موزه هم این است که باید ارتباط و اتصال منطقی در فضا برقرار شود تا بازدید کننده از یک در وارد شده و از مسیر دیگر خارج شود و تمام قسمت ها را هم دیده باشد. برای مثال وقتی به موزه هنرهای معاصر تهران وارد می شوید ناخودآگاه بازدید را از مسیری که معمار تعیین کرده را ادامه می دهید؛ بنابراین نباید راههای ارتباطی در موزه آینده ریسباف قطع شود.

این هنرمند با تأکید بر تلاش برای زنده نگه داشتن فضای موزه بیان کرد: موزه ها می توانند محل و عرضه خوبی برای هنرجو و دانشجویان باشند و محیطی را برای پژوهش و تحقیق علمی بوجود آورند، در واقع، موزه باید زنده باشد. در این رابطه میتوان از موزه های بزرگ دنیا بازدید کرد و با مدیران آنها مصاحبه داشت و به این پرسش ها پاسخ داد که چه فضاهایی نیاز است؟ مدیریت باید به چه شکل اتفاق بیفتد و چگونه باید از تجربیات مدیران استفاده کرد؟ من فکر می کنم در موزه آینده ریسباف به غیراز هنرهای تجسمی، نقاشی، گرافیک، خط، هنرهای جدید یا آثار گذشتگان که در حفاری های اصفهان و نقاط دیگر ایران بدست آمده، باید به نمایش گذاشته شود.