بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران

ایسنا/ این خبر پیرامون بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران برای شما نگارش شده است.

موزه فرش در کمتر دوره ای اوضاع روبراهی داشته است؛ تا آنجا که مدیران دیروز آن را به «انبار فرش» تعبیر میکردند و مدیران امروز به آن لقب «خرابه» داده اند؛ آن هم به موزه ای که 1800 تخته فرش فاخر و ارزشمند دارد.

مواجهه مردم کوچه و بازار نیز با این موزه قابل تأمل است؛ موزه فرش برای خیلی ها حتی راننده های تاکسی که هر روز و در چند نوبت مسافران را در خیابان کارگر شمالی جابجا می کنند، ناشناخته است. از اهالی پارک لاله و رهگذران بازارچه سنتی کناری آن هم اگر سراغ موزه فرش را بگیرید جز نادر مواردی، اغلب نشانی موزه هنرهای معاصر را می دهند.

در اطراف موزه فرش که نبش خیابان های کارگر شمالی و دکتر فاطمی واقع شده است، هیچ تابلویی که مشخصا مردم را به سمت موزه راهنمایی کند، دیده نمی شود. در حصار ورودی موزه که پشت هفت حوض پرحاشیه که حالا گلهای آن قد کشیده اند، عقب گرد داشته، یک تابلوی فلزی نه چندان بزرگ نصب شده که خطوط ریز آن در زمینه طلایی، با نور روز زاویه پیدا می کند و ناخوانا می شود و در پایان روز هم خط مشکی تابلو به سیاهی شب می نشیند و کاملا ناپیدا می شود. این روزها در محوطه موزه فرش، فروشگاهی برپا شده که بنر پلاستیکی آن بیشتر از تابلوی موزه فرش خودنمایی می کند.

ورودی موزه فرش برای بازدید کننده ایرانی پنج هزار تومان و برای بازدیدکننده خارجی 100 هزارتومان است! بلیتی که بیشتر شبیه رسید خرید می ماند و هیچ هویت ماندگاری برای بازدیدکننده ندارد، برخلاف آنچه در بیشتر موزه های جهان رایج است.

در ورودی موزه هیچ بروشور و اطلاعات چاپی و یا صوتی در اختیار بازدیدکننده قرار نمیگیرد. ظاهرا راهنمای موزه که یکی دو نفر هم بیشتر نیستند، فقط روزهای فرد حضور دارد و غیر از آن، شخص دیگری نیست که بازدیدکنندگان سرگردان موزه فرش را در سالن راهنمایی کند. البته داخل تالار موزه، دو نگهبان حضور دارند که به بازدیدکنندگان فقط درباره عکس گرفتن و دست نزدن به فرش ها تذکر می دهند.

لابی موزه که تا چندی پیش فرش های بزرگ قطعه با امضا «عمواوغلی» از آن آویخته بود نیز مدتی است خلوت شده است. فرش ها به این بهانه که به شیوه و در محلی اشتباه آویزان شده اند، جمع شده اند و چیدمان و یا طرحی دیگر که بازدیدکننده را برای ورود به موزه فرش آماده کند، هنوز جایگزین نشده است.

در داخل سالن نمایش فرش ها، اگرچه قاب بندی و نقش و رنگ فرش ها توجه را جلب میکند، اما نگاه موشکافانه از سقف و سیم های بهم گره خورده و آویخته نمی تواند بگذرد، مخصوصا آنکه نزدیکی سیم های عریان به تعدادی از فرش ها، تصویری از خطر را مجسم می کند.

در کنار هر فرش قاب گرفته، تابلوی نئونی نصب شده که اطلاعاتی ناچیز و ضعیف در حد نام، زمان و محل تولید فرش و در مواردی تعداد گره فرش ها را در اختیار بازدیدکننده میگذارد، برخی از این تابلونوشته ها خاموش هستند و روی بسیاری دیگر خاک نشسته که خواندن نوشته ها را دشوار می کند.

روی کف پوش موزه و حتی روی فرش هایی که دنباله شان روی زمین لوله شده گردوغبار، خورده ریزه و تکه سیم دیده می شود. برخی فرش ها را نیز خاک گرفته است. پرس وجو درباره آخرین باری که کف پوش موزه و فرش ها نظافت شده اند به جواب های مختلفی می رسد، مدیر موزه میگوید «هر ماه دوبار فرش ها و موزه نظافت می شود» و بقیه می گویند چون نیروهای خدماتی موزه در دوران کرونا تعدیل شده اند، شاید آخرین بار حدود شش ماه پیش موزه و فرش ها نظافت شده باشند.

فرش ها را اغلب با جاروبرقی و خیلی قدیمی ترها را با برس نظافت می کنند. به نظر می آید تار و پود بعضی فرش ها دچار بهم ریختگی و کژی شده و رنگ برخی فرش ها هم تحت تاثیر نور نامناسب تغییر کرده است، مدیر موزه اما جواب به این کنجکاوی ها را به موزه دار و امین اموال ارجاع می دهد.

سرویس بهداشتی موزه که صدای اعتراض مدیر موزه را هم بلند کرده، وضعیت ناخوشایندی دارد. در روزی که این گزارش تهیه شد، تعدادی سوسک مرده در سرویس بهداشتی عمومی داخل ساختمان موزه افتاده بود. کارکنان قدیمی موزه آن را به پای قدمت ساختمان 45 ساله میگذارند، همانطور که مدیر موزه همه کاستی ها را به نام چهل سال بی توجهی به موزه فرش می نویسد.

مدیریت موزه فرش از مهر 1400 به سجاد نوروزیان واگذار شد. او در ستاد انتخاباتی ضرغامی برای ریاست جمهوری، عنوان دستیار حوزه کسب و کار در فضای مجازی را داشت، عضو انجمن پیپ بود و در ویدئوهای تبلیغاتی توتون در فضای مجازی خود را «چلمن سیزدهم» معرفی میکرد. چنین انتخابی با سوابقی بی ارتباط به موزه و میراث فرهنگی و حتی فرش، واکنش های زیادی را برانگیخت، بویژه آنکه مدت کمی پس از حضورش، حوض های موزه را که بخشی از هویت معماری آن بود، به باغچه تغییر کاربری دارد. در خرداد امسال هم حشرات موذی و موزه ای با چراغ های خاموش و بدون تهویه، مدیریت او را زیر سوال برد و حالا مدتی است راه اندازی بازارچه فرش فروشی در محوطه بیرونی موزه، او را به نقد کشیده است.

با این حال، ضرغامی از این انتصاب پرسروصدا همچنان دفاع میکند و از عملکرد مدیر موزه فرش ابراز رضایت داشته و گفته که «موزه فرش تا اینجا خیلی موفق بوده است.»

گفت و گو با سجاد نوروزیان، مدیر موزه فرش درباره وقایع این موزه، درحالی انجام شد که نزدیک به یک سال از حضور او در این مجموعه میگذرد. او بارها از خبرنگاران دعوت کرده تا سرزده از موزه فرش گزارش تهیه کنند، اما در زمانی که این گزارش تهیه شد، درحالی که در ورودی سالن موزه ایستاده بود، سرپایی فقط حدود 25 دقیقه وقت گذاشت و با پاسخ هایی کوتاه به این پرسش ها جواب داد، از جمله به پرحاشیه ترین سوالی که این مدت متوجه او بوده است که پاسخ آن را هم درحالی که به سمت اتاقش حرکت میکرد، کوتاه جواب داد و در آخر هم گفت که خسته شده و پاسخ بقیه سوالها را از امین اموال بگیرید.

در موزه فرش قرار است چه اتفاقی بیفتد؟

براساس مقاله بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران باید بدانید که باید برای موزه طراحی شود. یکی از کارهایی که باید انجام شود، نظافت است. یکی از سنگ ها در لابی موزه که پس از چهل سال نظافت شد، رنگش عوض شد! نظرم این است که موزه باید به طراحی اولیه برگردد، برای همین هم فرش های لابی جمع شد. این فرش ها حداقل 10 سالی از دیوار آویزان بودند. در طراحی اولیه موزه فرش بازدیدکننده اول وارد سالن آمفی تئاتر میشد، درباره فرش اطلاعاتی بدست می آورد، و بعد، از در آمفی تئاتر که الان بسته است، وارد تالار فرش ها میشد و هنگام خروج هم در جایی که امروز به آن هویت لابی و ورودی موزه داده شده است، گردهم می آمدند و حرف می زدند. حتما این طراحی باید به موزه فرش برگردد.

بازگشت به طراحی اولیه چقدر طول میکشد؟

اینجا آنقدر کار نشده هست، به هر جای آن دست می زنید فرو می ریزد. تأسیسات فنی، سالن آمفی تئاتر، کتابخانه، سقف، مخزن موزه سوارخ شده بود! یک عزیزی در دهه نود در محوطه موزه درخت کاشته بود تا فقط یک عکس یادگاری با آن بگیرد. مخزن در زیر موزه قرار دارد که بخشی از سقف آن در محوطه موزه است. براساس مقاله بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران باید بدانید که ما دیدیم وقتی باران می آید، همه با لگن می دوند.

در مخزن موزه فرش آب جمع میشد!؟

خیر! آب جمع نشده بود، آب از سقف می چکید. آن درخت را جابجا کردیم سقف مخزن هم بازسازی شد. مهر پارسال این اتفاق افتاده بود.

اولویت های اینجا خیلی با آنچه در ظاهر دیده می شود، فرق می کند.

فرش های موزه را هر چند وقت یک بار تعویض می کنید، رنگ بعضی از آنها انگار بر اثر نور لامپ ها تغییر کرده و بعضی دیگر هم تار و پودشان بهم ریخته و کج شده اند...

اصلا چیدمان فرش ها غلط است. اینها (فرش ها) مال امسال نیست. براساس مقاله بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران باید بدانید که همان فرشهایی که وقتی ما پایین آوردیم گفتند وای این فرشها چه شده است، 10 سال با همین وضعیت نگهداری شده بود، نه کسی ناراحت شده بود، نه به کسی برخورده بود. این فرشها کنار توالت نمایش داده شده بودند.

فرش هایی که می گویید 10 سال با شرایط اشتباهی به نمایش گذاشته شده بودند، بعد از پایین آوردن، چه آسیبی پیدا کرده بودند؟

این را باید کارشناس بگوید.

آن فرش ها را به کارشناس مرمت سپرده اید که بررسی کند؟

از پژوهشگاه میراث فرهنگی آمدند و بررسی کردند.

ما باید بخش خصوصی را فعال کنیم که به موزه کمک کند. براساس مقاله بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران باید بدانید که در موزه چرخه ای از اقدامات وجود دارد که به حضور فعال تر بخش خصوصی نیازمند است.

بجز آن چند فرش، بقیه فرش های موزه هم نیازمند کارشناسی و بررسی هستند؟ به هر حال مدت زیادی است آویزان شده اند...

همه فرش ها نه! نمی دانم چه تعداد از آنها نیاز به بررسی دارند. باید کارشناس بگوید.

ما در موزه لیستی از مسائل داریم، این مشکلات که می گویید ظاهری است. نور موزه حدود 20 سال دست نخورده بود، صبح می آمدم می دیدم لامپ سوخته، خودم (خیابان) لاله زار می رفتم یک لامپی می خریدم و نصب می کردم که شاید استاندارد هم نبود. وارد فضای موزه که می شدید صد مدل نور بود.

یکی از کارهای مهمی که انجام دادیم کل نورها را جمع کردیم و یک نور استاندارد یکدست سفید که به فرش ها آسیب نزد جایگزین شد.

لامپ های مهتابی را چه زمانی قرار است جمع کنید؟

بخشی از آن جمع شده، بخش دیگر هم منتظر ادامه این کار (یکدست سازی نورها) است. نورها باید یکدست شود.

آمفی تئاتر کلا تعطیل بود. اگر در کشور پنج سالن استاندارد داشته باشیم، یکی از آنها آمفی تئاتر موزه فرش است. براساس مقاله بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران باید بدانید که پنج کانال ترجمه همزمان داشت. الان این سالن را اصلاح و تعمیر کردیم و فقط باید آن کانال های ترجمه را فعال کنیم.

دلیل بهم ریختگی های سقف داخل سالن موزه چیست؟

در سقف دو سیستم اعلام حریق نصب شده است، یکی از این سیستم ها مربوط به زمان افتتاح موزه است و دیگری را بعدا نصب کرده اند که در جریان جابجایی این سیستم، نصب درست انجام نشده است. بازسازی شده آن، همین است که می بینید. به نظر می رسد موضوع کسی موزه فرش نبوده است.

موزه فرش زیر نظر اداره میراث فرهنگی استان تهران است؟

موزه هفت هشت سالی است که زیرمجموعه استان (تهران) قرار گرفته، قبلا زیر نظر اداره کل موزه ها (وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی) بود.

بودجه را از استان تهران دریافت می کنید؟ آخرین رقم اعتبار تخصیص یافته چقدر بوده است؟

بودجه را از استان تهران می گیریم. براساس مقاله بررسی وضعیت یکی از پرحاشیه ترین موزه های ایران باید بدانید که بودجه آنطوری نیست که یک مبلغی بدهند، باید چانه بزنید.

گفته شده آقای ضرغامی یک اعتبار مجزا و مستقیم به این موزه اختصاص داده است، آن زمان که قضیه خرابی تهویه موزه و حشرات موذی در موزه مطرح شد. گفته شده است شما از مدتها قبل درخواستی به وزیر داده بودید...

اگر اینطور بود کارهای موزه خیلی زودتر از اینها تمام شده بود...، آن گزارش هم کذب بود و کسی هم که خبر داده بود تکذیب کرد.

فضای موزه و فرش ها هر چند وقت یکبار نظافت می شود؟

بارها نظافت شده است، موزه ماهی دو بار نظافت می شود. البته که کل موزه باید تمییز شود؛ یعنی یک دور باید همه فرش ها جمع شود، یک دور موزه کامل نظافت شود. بالاخره چهل سال موزه دست نخورده است. اگر روی سقف موزه می رفتید، ترسناک بود، آشغال و زباله روی سقف وجود داشت، نه زباله های یکی دو ماه. پیمانکار چیلر موزه را تعمیر کرده بود، زباله های آن را روی سقف ول کرده و رفته بود. هیچ کسی هم بالا نرفته بود تا حداقل آن زباله ها را پایین پرت کند. فیلم آن موجود است، مستند موزه را ساخته ایم که قبل و بعد چه بوده و چه شده است.

اگر موزه ماهی دو بار نظافت می شود پس چرا برخی فرش ها خاکی است و کف موزه پر از خرده سیم های برق است؟

موزه فرش الان درحال بازسازی است. من علاقمند بودم موزه را تعطیل کنم. اختیارش با شخص من بود حتما موزه را سه ماه تعطیل میکردم و با خیال راحت بازسازی را انجام میدادم.

سه ماه برای حل تمام مشکلات موزه کافی است؟

حالا تا هر وقت که میشد. خرابی در این موزه آنقدر زیاد است، مستندی که از موزه فرش آماده میکنم دیدنی است، نشان می دهد اینجا چه وضعیتی داشته است، اصلاح وضعیت به این سادگی نیست که ظرف یک ماه توقع انجام آن را داشته باشید.

خیلی دیر بازسازی موزه را شروع نکرده اید، تقریبا یک سال است که مدیریت موزه را به عهده گرفته اید؟

سقف مخزن که سوراخ بود همان موقع درست شد. مگر نشد؟

به رسانه ها که درباره تعمیر سقف سوراخ مخزن اطلاع نداده بودید...

چرا! ما از همه دعوت کرده بودیم. اگر کسی می آمد من حتما ماجرای سقف مخزن را توضیح می دادم.

بعد از مخزن چه کار دیگری برای موزه انجام دادید؟

در ورودی موزه! در استیل دو سال و نیم روی زمین بود. عکس آن هست. اصلاح شد.

الان، هم زدن گذشته خیلی موضوع نیست. کارهایی انجام شده است که هر کدام یک زمانی برده است.

ما باید یک بودجه درشتی داشته باشیم. حدود 12 تا 15 میلیارد پول میخواهد تا موزه یک مقدار از این وضعیتی که هست نجات پیدا کند.

چه اتفاقی برای فرش های این موزه افتاده، تار و پود بعضی هایشان بیرون زده!؟ گفته شده فرش های موزه با وجود قدمتی که دارند با جاروبرقی نظافت می شوند...

در این باره کارشناس باید نظر بدهد.

برای مرمت و نظافت فرش ها از مرمتگر و کارشناس متخصص استفاده می شود یا فقط نظافتگر دارید؟

مرمتگر داریم. موزه داری هم این کار را انجام می دهد.

کارشناسان پژوهشگاه درباره آسیب فرش ها چه نظری دادند؟

هنوز نظر و گزارش خود را اعلام نکرده اند. ما به پژوهشگاه درخواست دادیم کارشناس بفرستد. ولی اینجا مشکلات متعدد است.

فرش های که به نمایش گذاشته شده، تعویض نمی شوند؟

این کار راحتی نیست. این فرش ها خیلی قدیمی هستند، بعضی آنقدر هرز شده اند با چسب بهم وصل شده است. این فرش ها کامل باید جمع شود، بودجه درستی برای آن تامین شود که فقط کار وزارت میراث فرهنگی هم نیست و باید بخش های دیگر پای کار آیند و موزه فرش را نجات دهند.

فرش یک مشکلی دارد، از کل فرش فقط موزه آن در اختیار وزارت میراث فرهنگی است، بقیه آن در اختیار وزارت صمت است. همه اتفاقات اقتصادی در آن وزارتخانه (صمت) می افتد. موزه فرش این وسط هیچی ندارد، یتیم است، این مسأله باید حل شود.

یعنی منظورتان این است که باید درآمدزایی شود و خود موزه این درآمد را ایجاد کند؟

خود موزه که حتما می تواند (درآمدزایی کند). شما ملک به این بزرگی، دو نبش داشته باشید، بر خیابان کارگر و فاطمی...

مگر اینجا پاساژ است!؟

...ملکی با این ویژگی چرا نتواند (درآمدزایی کند)...

چرا موزه راهنما ندارد؟

موزه درحال حاضر دو راهنما دارد. اما در دوران کرونا استان تهران که با کمبود نیرو مواجه شد، نیروهای موزه ها را تعدیل کرد. وقتی این نیروها پراکنده شوند، جمع کردنشان هم سخت و پیچیده می شود. باید بخش خصوصی و دانشگاه را به کمک بگیریم.

تورهای گردشگری که راهنمای خود را دارند، برای عموم هم که موزه فرش هیچ جذابیتی نداشته است.

کی قرار است مشکلات موزه حل شود؟

شما توقع دارید موزه ای که چهل سال با این وضعیت کار میکرد، شش ماهه با عصای جادو با آن چه کنم!؟

درست اشاره کردید اتفاقا، مخاطب زدگی از بیرون موزه شروع می شود، در بیرون موزه یک تابلوی مناسب و در شأن موزه فرش ایران وجود ندارد، هیچ جذابیت بصری و یا نشانه ای که بازدیدکننده را به داخل موزه فرش هدایت کند وجود ندارد، هیچ اقدامی نشده است، حتی راننده های تاکسی خبر ندارند این ساختمان متعلق به موزه فرش است. برای جذب مخاطب عام چه برنامه ای دارید؟

تا قبل از اینکه ما بیاییم و موزه یک مقداری شلوغ شود، چه کسی میدانست، تازه فهمیدن یک موزه فرش وجود دارد، بالاخره مهم است و موزه است.

مستند موزه فرش که گفته اید وضعیت گذشته و امروز را نشان می دهد چه زمان منتشر می کنید؟ اگر اقدامی انجام شده و در آن مستند پرداخته شده، چرا به خبرنگاران و رسانه ها اطلاع داده نمی شود؟

منتشر می کنم صبر کنید. کار فرهنگی، سیاسی نیست. باید کار انجام شود تا همه را صدا کنیم و قبل و بعد موزه را ببینند. سند اینکه هر روز کارتنی فضولات جمع آوری می کردیم در این مستند موجود است.

چه زمان قرار است حوض هایی را که به باغچه تبدیل کرده اید، به کاربری اصلی آن برگردانید؟ گفته بودید این کار موقتی است و به کاربری قبلی برگردانده می شود...

هر موقع که بودجه برسد و حریم درست شود. حریم موزه به حوض ها که می رسد دچار منحنی شده و حوض ها بیرون از محدوده موزه مانده و اصلا اختیارشان با موزه فرش نیست. این حریم باید درست شود.

یکی از دلایلی که برای گلکاری حوض ها مطرح کرده اید تجمع معتادها و افراد بی خانمان بوده، در صورتی که با وجود این گلکاری، همین حالا هم این افراد شب ها در محوطه ورودی موزه جمع می شوند و این اقدام مانع از حضور آنها نشده است...

جمع می شوند، ولی دیگر داخل حوض نمی خوابند که ما هر صبح آنها را بیدار کنیم تا در موزه را باز کنیم. معضل که هست، اما دیگر جا برای خوابیدن ندارند.

حریم چگونه قرار است اصلاح شود، وقتی حوض ها در پیاده راه قرار گرفته اند با این کار، معبر عمومی مخدوش نمی شود؟

حصاری که از پشت حوض عبور کرده باید از جلوی حوض ها عبور کند. این طرح در نقشه اولیه موزه وجود دارد. آن روزی که نرده ها را کشیدند نمیدانم به چه فکر میکردند حصار را از پشت حوض ها عبور دادند. فکر کنید کعبه (ساختمان نمارخانه) در داخل موزه را بیرون از حریم قرار می دادیم چه میشد، دیگر نمی توانستیم مدیریت کنیم، این حوض ها هم باید داخل حریم باشد که بتوانم مدیریت کنیم.

اصلاح حریم محدوده پشت موزه را هم دربر میگیرد یا فقط محوطه مقابل موزه مد نظر است؟

حریم موزه که ثبت شده حتی بازارچه شهرداری را دربر می گیرد. آن فضا پارکینگ موزه است. سالهای سال است حتی حکم تخلیه را گرفته ایم، اما موقعی میتوان ادعای آن فضا را کرد که چراغ این موزه روشن باشد. وقتی موزه سرپا باشد و نشان دهیم که توانستیم اینجا را خوب نگهداری کنیم، آن فضا را هم میتوانم بگیریم، ولی اول اینجا را باید درست کنیم.

ورودی ساختمان نمازخانه در محوطه موزه چرا مسدود شده است؟

کعبه (نمازخانه) چند سال گالری و محل تردد بود. فعلا مقابل آن را با نوار بسته اند که از تردد مانع شوند. یگان حفاظت میراث فرهنگی این کار را انجام داده است.

اولین انتظاری که از موزه می رود این است که به بازدیدکنندگان احترام بگذارد و اولین نیازهای او را پاسخ دهد، این موزه بیشتر اوقات راهنما ندارد، گرد و غبار دارد، کف آن کثیف است، بروشور و هیچ اطلاعات مکتوبی وجود ندارد، اطلاعات کنار فرش ها ناقص و محدود، سرویس بهداشتی کثیف است...

صبوری کنید، درست می شود.

شما یک راهنمای موزه فرش پیدا کنید. موزه های دیگر با موزه فرش متفاوت هستند، هر راهنمایی را نمیتوان به موزه فرش دعوت کرد، مثلا موزه فرش با موزه سعدآباد را نمیتوان مقایسه کرد. فارغ التحصیلان فرش هم که فرش قدیمی را نمی شناسند.

به هر حال باید آموزش داده شود، این که منتظر بنشینید تا راهنمای متخصص پیدا شود، شاید هرگز اتفاق نیفتد...

بله! دقیقا باید آموزش داده شود، آموزش راهنما که به من ربطی ندارد، نهادی که باید آموزش دهد، این کار را انجام دهد.

چرا در فضای موزه تعداد فرش های قدیمی به نمایش گذاشته شده محدود است، بیشتر فرش ها متعلق به قرن سیزدهم و چهاردهم هجری قمری است!؟

چیدمان اینجا را موزه دار (امین اموال) تدبیر می کند.

موزه فرش برای اینکه مخاطب عمومی بیشتری را جذب کند چه کاری انجام می دهد؟

اینجا باید رویداد محور شود. از این که بی نهایت فرش به نمایش بگذاریم و اصلا مشخص نباشد چی به چی است، دستاوردی ندارد. به نظرم این تعداد فرشی که در موزه به نمایش گذاشته شده زیاد است، مثلا می شود در تالار، فرش های هر دوره تاریخی را به نمایش گذاشت، در کنار آن مردم شناسی و روایتگری خوراک و پوشش آن دوره تاریخی هم داشته باشیم، یک مجموعه که وقتی بازدیدکننده می آید دستاوردی داشته باشد. الان بازدیدکننده که به موزه فرش می آید فقط چندتا فرش می بیند، دستاوردی ندارد. چیدمان الان موزه هم روایتی ندارد.

این برنامه ها را چه زمانی میتوان عملی کرد؟

وقتی سرویس بهداشتی، تهویه و نور موزه خراب است، چطوری می توانم آن برنامه را اجرا کنم، اول باید زیرساخت را درست کنم.

برای زیرساخت هم که گفتید پول ندارید...

نه! دارد درست می شود، یعنی شده است، الان آمفی تئاتر درست شده است، موزه فرش بدون آمفی تئاتر بی معنی است.

در مخزن چه تعداد فرش نگهداری می شود؟

مجموعه فرش هایی که در سامانه «جام» ثبت شده حدود یک هزار و هشتصد تخته فرش بوده که همگی ثبت شده و حدود یک صد فرش به نمایش گذاشته شده است. قدیمی ترین فرش قابل نمایش هم مربوط به دوره صفوی است و قدیمی تر از این هم داریم که قابل نمایش نیست.

فرش ها در مخزن چگونه نگهداری می شوند؟

از امین اموال بپرسید.

داستان چلمن سیزدهم چیست؟

آقای ضرغامی درباره آن گفته اند. کارکتر طنز و جذابی است و که من خیلی دوستش دارم و اگر بتوانم آن را دوباره زنده کنم در میراث فرهنگی استفاده می کنم، چون حرف زیاد دارم...