استفاده از صداهای طبیعی موجود در هنر فرش بافی برای خلق یک اثر تصویری موسیقایی

ایسنا/ براساس اخبار واصله، استفاده از صداهای طبیعی موجود در هنر فرش بافی برای خلق یک اثر تصویری موسیقایی صورت پذیرفت.

حمید قنبری، نوازنده سازهای کوبه ای و آهنگساز درباره ساخت این اثر میگوید: پیشتر پروژه ای را در وزارت فرهنگ و ارشاد به مفهوم تولید موسیقی با استفاده از صداهای غیرموسیقایی که در هر شغلی قابل بسط و گسترش است، ثبت کرده ام. با استفاده از مفهوم این پروژه اقدام به ساخت اثر «نقش دل» کردم که برای ساخت آن از المان هایی چون صدای شانه، برش نخ ها و نقشه خوانی که موسیقی کار محسوب می شود و در مناطق مختلف با لهجه ها، شعرها و نواهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرد، بهره بردم.

این هنرمند ادامه داد: در مرحله بعد آنچه ساخته شده بود را براساس شرایط امروز و هنر فرش بافی، متناسب با شعری از استاد محمدعلی بهمنی که می گوید: «خوش نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست/ از بس که گره زد به گره حوصله ها را»، دیدیم که مجید حسین خوانی این شعر را روی کار خواند. علاوه بر ایده های موسیقایی کار، ایده تصویری هم از خودم بود که آریا شعاریان برای فیلمبرداری در گالری فرش رسام عرب زاده مرا همراهی کرد.

همچنین از این هنرمند سوال کردیم که ساخت چنین آثاری با مشارکت هنر از دو حوزه مختلف چقدر می تواند به بیشتر دیده شدن آنها کمک کند؟ گفت: دیدگاه من این است که همه هنرها یک زیرساخت مشترک دارند و ساخت چنین آثاری در احیای این هنرها برای نسل آینده و اتحاد حوزه های مختلف هنری حائز اهمیت است.

او در راستای مسئله زیرساخت مشترک هنرها، به پروژه اخیر خود اشاره کرد و گفت: در این ویدئو نقاط مشترک بین موسیقی و هنر فرش بافی را پیدا کردیم و با در نظر گرفتن ترجمه موسیقی به صدا و مورد قبول بودن صداهایی که در فرش بافی تولید می شود، نقاط مشترک این دو هنر را تعریف کردیم.

قنبری ادامه داد: بعد از پیدا کردن نقاط مشترک فرش بافی و موسیقی، به کمک هنر تصویر این صداها را در فیلم کنار هم قرار دادیم؛ در عین حال که در تصاویر، هنر و تکنیک فرش بافی دیده می شود که شاید همه شانس دیدن آن را نداشته باشند.

او همچنین به کمیاب بودن کارگاه های تولید فرش دستبافت در تهران پرداخت و گفت: از آنجا که قصد داشتم درباره فرش دستبافت کار کنم، پس از مدتی جست و جو متوجه شدم که چقدر پیدا کردن حتی یک دار قالی در تهران دشوار و چقدر این هنر کمیاب شده است و جای آن را تولید فرش ماشینی گرفته است، تا حدی که به من گفتند اگر می خواهم هنر اصیل فرش بافی را ببینم و از صداهایش استفاده کنم، باید به قم، کاشان و تبریز بروم.