مقبره الشعرا یکی از جذاب ترین مکان های تاریخی تبریز است

ایسکانیوز/ براساس آخرین اخبار منتشر شده، مقبره الشعرا یکی از جذاب ترین مکان های تاریخی تبریز است.

مقبره الشعرا در تبریز آرامگاه شاعران، عارفان، ادیبان و فاضلان و مشاهیر دوره های مختلف ایران از اسدی طوسی گرفته تا شهریار را در آغوش خود جا داده تا شاید بعد از بی وفایی دنیا و زندگی سختشان، در آرامگاهی آرام بگیرند. این آرامگاه به عنوان یکی از قدیمی ترین، تاریخی ترین و نمادی ترین بناهای شهر تبریز به چشم عام و خاص می درخشد.

از معروف ترین بزرگان و شعرای آرمیده در مقبره الشعرا میتوان به سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، مولانا محمد، بابا حسن، شیروانی، ظهیرالدین فاریابی، انوری ابیوردی، شیخ محمد خیایبانی، ثقه الاسلام تبریزی اشاره کرد. بنای زیبای یادبود به نام مقبره الشعرا در این محل ایجاد شده که به عنوان یکی از نمادهای شهر تبریز بشمار می رود. جمهوری آذربایجان در مسابقات آواز یوروویژن (Eurovision Song Contest) سال 2009 میلادی از تصویر مقبرة الشعرا به عنوان یکی از نمادهای خود استفاده کرد.

تاریخچه

سرخاب نام کوی و محله ای تاریخی در شهر تبریز است که از دیرباز محل سکونت بزرگان و ادبا بوده است. در این محله اماکن، بناها، تکیه ها و مقابر معروفی چون ربع رشیدی، تکیه حیدر، بقعه عون بن علی، بقعه سید حمزه، صاحب الامر و سید ابراهیم یا حظیره بابا حسن، حظیره بابا مزید، صفوه الصفا و مقبره الشعرا به تقدس و معروفیت آن افزوده است.

مقبره الشعرا گورستان تاریخی محله سرخاب است که در گذشته با نامهایی چون حظیره الشعرا، حظیره القضاه و قبرستان سرخاب شناخته میشد. در منابع تاریخی، از مقبره الشعرا تا قبل از قرن هشتم نامی برده نشده است؛ چنانچه در کتاب لباب الالباب محمد عوفی که در سنه 618 نوشته شده و در آن شرح حال شاعران قرن ششم را مانند خاقانی و ظهیر را که در مقبره الشعرا دفن شده اند، آورده و نامی از مقبره الشعرا برده است؛ اما کتاب نزهه القلوب حمدلله مستوفی که در سال 740 هجری قمری تألیف شده، قدیمی ترین کتابی محسوب می شود که نام مقبره الشعرای سرخاب به صراحت در آن ذکر شده است.

مقبره الشعرا در طی زمان و بر اثر عوامل طبیعی چون سیل و زلزله تخریب شده و آثاری از مقابر بزرگان باقی نمانده است.

در واقع از قرن شش هجری قمری و بعد از آنکه شاعران معروف قرن ششم مانند خاقانی و ظهیر فاریابی در این مقبره دفن شده اند، در کتابهای تاریخ و تذکره به نام «مقبره الشعرا» برمی خوریم. در این قرن، تبریز مرکز حکومت اتابکان آذربایجان و پناهگاه شاعرانی شد که در جستجوی یک زندگی آرام و آسوده به دور از جنگ و نزاع بودند. خاقانی و ابوالعلا و فلکی از شروان و گنجه، ظهیر فاریابی و شاهپور نیشابوری از خراسان به تبریز آمدند و در این شهر ساکن شدند و پس از مرگ نیز در حظیره مخصوصی دفن شدند که از این حظیره در تاریخ و تذکره ها به عنوان مقبره الشعرا یاد کرده اند. شاعران دیگری نیز از عهد ایلخانیان تا ایلکانیان و دوره آق قویونلو در تبریز بودند یا از نقاط دیگر به تبریز آمده و در این شهر درگذشته اند که غالبا در همین حظیره و در جوار خاقانی مدفون هستند.

در کتاب صاحب اولاد اطهار نوشته طباطبایی که در سال 1294 هجری قمری نگارش شده، به زلزله های متعددی بویژه زلزله سال 1193 و سال بعد از آن اشاره شد که آسیبهای فراوانی را به این قبرستان وارد آورده است.