تپه حصار دامغان نماد تمدن کهن ایران زمین است

ایرنا/ براساس آخرین خبر و گزارش های منتشر شده، تپه حصار دامغان نماد تمدن کهن ایران زمین است.

مجموعه تاریخی تپه حصار در جنوب شهر دامغان و در نزدیکی روستای حیدرآباد قرار گرفته و این میراث کهن ایران زمین در هزاره های چهارم و سوم قبل از میلاد یکی از مراکز مهم تولیدی برای ساخت انواع اقلام صادراتی نظیر اشیای سنگی و فلزی در فلات ایران بوده است.

تپه حصار دامغان با قدمتی افزون بر هفت هزار سال یکی از تمدن های ایران است که مستندات و آثار زیادی از آن در موزه های اقصی نقاط جهان و کشور وجود دارد.

این مجموعه تاریخی 24 شهریور 1310 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

تپه حصار هفت هزار ساله برای نخستین بار توسط اریخ اشمیت از دانشگاه پنسیلوانیا در سال 1312 مورد کاوش قرار گرفت و پس از آن و در سال 1355 هیاتی از باستان شناسان دانشگاه پنسیلوانیا، تورین ایتالیا و مرکز باستان شناسی ایران به سرپرستی رابرت دایسون و موریتزیو توزی کاوش هایی در تپه حصار انجام دادند.

براساس بررسی های انجام شده، تپه حصار دامغان سه دوره اصلی فرهنگی از اواخر نوسنگی تا پایان عصر مفرغ را پشت سر گذاشته و کاوش های انجام شده نشان می دهد استقرار در تپه حصار در ظاهر تا حدود 1700 سال قبل از میلاد بطور پیوسته ادامه داشت و پس از آن هیچگاه مورد سکونت قرار نگرفت اما در دوره ساسانی ساختمانی بزرگ دارای گچبری های زیبا در فاصله حدود 200 متری تپه حصار ساخته شد.

در گمانه زنی های سال 1385 به منظور تعیین محدوده واقعی این محوطه، با کشف گورستانی از عصر آهن (550 تا 1500 پیش از میلاد) در غرب تپه حصار مشخص شد که این محوطه برخلاف آنچه تصور میشد، پس از عصر مفرغ نیز مورد سکونت اقوام بوده است.

نکته جالب دیگر از تپه هفت هزار ساله حصار دامغان دفن مردگان به سمت مشرق یعنی رو به سوی طلوع آفتاب است که این آیین نشان می دهد خورشید یکی از خدایان مهم این مردم بشمار می رفته که با ظهور ظروف سیاه رنگ این قاعده ترک شد و در کنار مردگان، اشیای مختلفی از قبیل ظروف سفالی، آلات، ادوات برنزی و بعضی اوقات سلاح های جنگی قرار داده میشد.