بررسی بلندترین آبشار کشور از سوی محققان دانشگاهی با پهپادها

ایسنا/ براساس آخرین اخبار واصله، بررسی بلندترین آبشار کشور از سوی محققان دانشگاهی با پهپادها صورت پذیرفت.

حامد یوسف زاده، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس در حوزه تنوع زیستی گفت: دره ای در نور قرار دارد که به آن بهشت آبشارها گفته می شود و در آن چندین آبشار قرار دارد و در میان آنها، آبشار شار دره با طول ارتفاعی حدود 250 متر در چشم انداز جنگلی، بلندترین آبشار از نظر ارتفاعی در ایران بشمار می رود.

وی با بیان اینکه تاکنون گزارشی از این آبشار منتشر نشده بود، خاطرنشان کرد: این آبشار به دلیل ارتفاع زیاد تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته بود؛ از این رو با استفاده از پهپادی موفق به بررسی آن شدیم و در این بررسی ها، ارتفاع این آبشار 250 متر برآورد شده است.

یوسف زاده اظهار کرد: ارتفاع بلندترین آبشار کشور کمتر از 150 متر است ولی ارتفاع این آبشار حدود 250 متر برآورد شده و این بلندترین آبشاری است که تاکنون گزارش شده است.

به گفته این محقق حوزه تنوع زیستی دانشگاه تربیت مدرس، پرونده این آبشار به عنوان اثر طبیعی ملی در سازمان میراث و گردشگری استان مازندران در حال بررسی و ثبت است.

عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس اضافه کرد: جنگل آموزشی و پژوهشی دانشگاه تربیت مدرس در مرکز جنگل هیرکانی به عنوان یکی از ذخیره گاه های مهم زیست کره در مجاورت روستای ملا کلای شهرستان نوشهر قرار گرفته است. قرار گرفتن دو دریاچه در کنار جنگل آموزشی و پژوهشی دانشگاه، تبدیل به محیط بسیار جذاب در حوزه اکوتوریسم شده است.

به گفته وی، یکی دیگر از جاذبه های جنگل آموزشی پژوهشی دانشگاه، وجود آبشارهای متعدد در طول دره مسیر قدیمی مالرو نوشهر به شهر تاریخی کجور است.

وی ادامه داد: براساس برنامه ریزی های دکتر عباس اسماعیلی، رئیس دانشکده منابع طبیعی مبنی بر تعیین ظرفیت ها و پتانسیل جنگل دانشگاه در حوزه اکوتوریسم، یک تیم کارشناسی تعیین شد که درحال لیست کردن ظرفیت های گردشگری این منطقه هستند.

یوسف زاده یادآور شد: از ویژگی های بارز این آبشار وجود چندین حوضچه در طبقات مختلف ارتفاعی، محاط شدن با درختان جنگلی و داشتن آب در تمام طول سال است. مسیر جنگلی با شیب نسبتا ملایم به همراه عبور از توده های جنگلی انبوه و زیبای درختان بلوط، افرا، ممرز، بارانک و سرخدار و منتهی شدن دره به دشت کرفس کوهی در فصل بهار، آن را بسیار مناسب برای بازدید علاقمندان بویژه گردشگران در حوزه اکوتوریست کرده است.

این محقق که موفق به شناسایی رویشگاه جدیدی از گل سوسن چلچراغ به عنوان یکی از گونه های کمیاب در دنیا نیز شده، گفت: رویشگاه جدید این گونه را در ارتفاعات دو هزار تنکابن شناسایی کردیم. سوسن چلچراغ مروارید جنگل هیرکانی است و این گل اولین گونه گیاهی اثر طبیعی ملی ایران است که از زمان شناسایی اولین رویشگاه آن در منطقه عمارلوی استان گیلان، حدود نیم قرن میگذرد.

وی اضافه کرد: در گذشته تصور میشد که این رویشگاه شناسایی شده تنها رویشگاه باقی مانده از این گونه در شمال ایران باشد، اما خوشبختانه و در سالیان اخیر با آگاهی از اهمیت بوم شناختی این گونه و افزایش محققان حوزه علوم گیاهی، چندین رویشگاه جدید از این گونه در جنگل هیرکانی مورد شناسایی قرار گرفتند که از آن جمله میتوان به منطقه داماش استان گیلان اشاره کرد.

یوسف زاده با اشاره به شناسایی رویشگاه جدید سوسن چلچراغ یادآور شد: منطقه دو هزار تنکابن با دارا بودن رودخانه پرآب، چشمه های انبوه و جنگل انبوه در دل صخره ها و مناطق کوهستانی پر شیب، مأمن بسیاری از گونه های گیاهی دارویی بویژه در ارتفاعات است که متاسفانه مطالعات چندانی در مورد تنوع گیاهی و وضعیت رویشگاهی آنها گزارش نشده است.

استادیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس خاطر نشان کرد: با پیگیری هایی که با همکاری دکتر ایوب گلیچ، بلد محلی و کارشناس جنگل از بیش از 5 سال گذشته انجام دادیم، در حال تحقیق روی این گونه هستیم و در این مطالعات در ییلاق نوشا واقع در 25 کیلومتری جنوب غربی شهرستان تنکابن یک رویشگاه جدید شناسایی کردیم.

عضو هیات علمی گروه تنوع زیستی دانشگاه تربیت مدرس در عین حال تاکید کرد: متاسفانه به دلیل تراکم بسیار بالای دام در منطقه بسیاری از اندک پایه های باقیمانده از این گونه، سرچر یا لگدمال شده اند. بنابراین توصیه می شود که بلافاصله منطقه مذکور توسط اداره محیط زیست شهرستان تنکابن محصور شود تا از حذف این گونه در منطقه سریعا جلوگیری شود.

یوسف زاده خاطرنشان کرد: البته با توجه به قرارگیری روستای نوشا در دل جنگل های شمال، دارا بودن آبشارهای بلند و چشمه های فراوان و دارا بودن سوسن چلچراغ می تواند یک جاذبه بالا را برای گردشگران طبیعت و بوم گردان فراهم کند.

این محقق حوزه بوم شناسی مولکولی تنوع زیستی همچنین گفت: متاسفانه در برخی از رویشگاه ها چون منطقه کلاردشت شاهد بودیم که از پایه های این گونه دچار بیماری و پژمردگی شدند و پیش از موعد، خشک شده اند که به نظر می رسد به نوعی بیماری قارچی مبتلا شده اند که نیاز به مطالعات بیشتر داریم.