هنری آمیخته با نخ های ابریشمی که در پایتخت تابلو فرش ایران اوج گرفت

ایسنا/ این خبر پیرامون هنری آمیخته با نخ های ابریشمی که در پایتخت تابلو فرش ایران اوج گرفت، برای شما نگارش شد.

وقتی صحبت از فرش شود، اولین محلی که میتوان برای خرید این هنر تصور کرد، تبریز است. اما در مسافتی اندک از این شهر، مردمانی هم هستند که از سالیان دور در همین نقطه کشور هنری را آغاز کرده و رمزو رازهای هنر دست پدران خود را از نسلی به نسل دیگر انتقال می دهند.

تابلوفرش ایرانی که به جرئت میتوان گفت حجم عظیمی از تولید آن به دست سردرودی ها انجام می گیرد، با تصاویر حیرت انگیز و رنگ های بی نظیر نخ های ابریشمی، چراغ بازارهای فرش را روشن کرده و جلوه دیگری از هنر دست آذربایجان را نمایان می سازد.

شهر سردرود، خواستگاه تابلوفرش ایرانی است که نام و آوازه آن در اوراسیا پیچیده و هنر دست زنان و مردان این خطه را به وسیله یک فرش تنیده در بطن قاب چوبی، به منازل آن سوی مرزها می کشاند.

این شهر کوچک، مردمانی با قلب بزرگ دارد. از هر دری در این شهر، صدای بافندگی و دفه زنی و یا دستگاه نخ ریسی به گوش می رسد. اغلب و حتی به جرئت می توان گفت که تمامی مردم سردرود در کار تابلوفرش از رنگرزی و ریسندگی گرفته تا شیرازه دوزی و کارگاه های چوبی و تهیه قاب دور تابلوفرش مشغول هستند.

کار بافندگی و تحویل کار فرش از هر مرحله بافندگی، با توجه به اینکه اغلب بافندگان نیز بانو هستند، تنها براساس اعتماد انجام می گیرد و بر پایه همین اعتماد است که یک فرش چند 10میلیونی به دست افراد دیگر سپرده می شود.

این روزها با اوج گیری کرونا در کشور، مشاغل خانگی طرفدار بالایی پیدا کرده اند و بخصوص بانوانی که در شرایط سخت اقتصادی، کمک حال همسران خود یا سرپرست یک خانواده هستند، بیشتر به سمت این نوع از اشتغال ها سوق می یابند. بافندگی، نخ ریسی و شیرازه دوزی از جمله مشاغلی هستند که بانوان ایرانی می توانند در منازل خود و به دور از استرس محل کار، اقدام به کسب درآمد کنند.

بافندگی، رنگرزی، ریسندگی، قایق و شیرازه دوزی و طراحی کامپیوتری نقشه ها تنها بخش کوچک از شغل هایی است که با چرخ تابلوفرش سردرود می چرخند و به خانه های بانوان پرتلاش و مردان سخت کوش سردرودی و حتی مردمان علاقمند از سایر خطه های کشور روزی می رساند.

برای عرضه یک تابلوفرش سردرودی مراحلی را باید طی کرد که نخستین گام آن، طراحی یک نقشه براساس عکس دلخواهی است که مشتری مایل به بافت آن بر روی تابلوفرش است. در این راستا ابتدا عکس طرح، با کامپیوتر استانداردسازی شده و تعداد رنگهای آن برای کار بافندگی کمتر می شود.

پس از پاک کردن رنگهای اضافی طرح، رنگ های هر بخش جداسازی شده و رنگ بندی طرح تکمیل می شود. وقتی طرح نهایی تایید شد، این طرح مانند یک عکس، چاپ شده و سپس مرحله رنگرزی آغاز می شود. در این مرحله نیز نخ های مورد استفاده در طرح بر اساس میزان استفاده شده، رنگ شده و آماده می شوند. این نخ های آماده، بایستی با کمک دستگاه، ریسیده و به شکل کلاف مربعی شکل درآیند، که البته قبلا این امر تنها با دست انجام می گرفت و معمولا نخ ها به شکل گرد درمی آمدند.

یک بافنده با کمک این نخ ها و براساس طرح، فرش را می بافد و سپس فرش به مرحله پرداخت و روگیری می رود. بعد از این امر نیز شیرازه دوزی آن انجام گرفته و سپس فرش آماده به مرحله قاب سازی می رسد. بعد از این مرحله نیز تابلوفرش آماده برای تحویل به مشتری بوده یا برای فروش به مغازه فرستاده می شود.

رحیمه خانم یکی از بانوان پرتلاش سردرودی است که تقریبا از شش سال گذشته به شیرازه دوزی تابلوفرش های این شهر مشغول است و گاهی نخ ریسی را هم انجام می دهد. او شیرازه دوزی را کاری راحت و آسان برای افراد کاردان می داند که هر چند درآمد بالایی ندارد اما می تواند از طریق همین درآمد پایین خواسته های خود را عملی کند.

این بانوی هنرمند با بیان اینکه زنان منطقه ما زیاد از خانه خارج نمی شوند و اغلب در منزل هستند و اگر کار هم نکنند، افسرده می شوند، می گوید: تا وقتی که بیماری کرونا وارد کشور نشده بود، با همسایه ها در خانه و یا پارکینگ سربسته یکی از همسایه ها جمع می شدیم و در کنار هم، قایق و شیرازه دوزی تابلوفرش های مشهور سردرود را انجام می دادیم اما اکنون هر کسی در خانه خود، کارش را انجام می دهد.

او پیرامون هنری آمیخته با نخ های ابریشمی که در پایتخت تابلو فرش ایران اوج گرفت، ادامه می دهد: همیشه در این فصل از سال، کارمان بسیار زیاد می شد و حتی مهمانی نمی رفتیم و شبانه روز کار می کردیم تا بتوانیم تمام کارها را برای نمایشگاه تحویل دهیم، اما الان که در دوران شیوع کرونا قرار داریم، نمایشگاه ها لغو شده و بازارها تعطیل است، کار ما هم رونق چندانی ندارد.

او با تاکید بر اینکه شیرازه دوزی کاری سخت است که هر کسی نمی تواند آن را انجام دهد، می افزاید: در شیرازه دوزی، فرش نهایی به دستمان می رسد و باید کجی های فرش چندمیلیونی را ببریم و سپس اطراف آن را بدوزیم تا بعد از آن، قاب چوبی برایش آماده شود، برای همین با یک خطای قیچی، کل فرش نابود می شود و کار بسیار حساسی است.

رحیمه خانم پیرامون هنری آمیخته با نخ های ابریشمی که در پایتخت تابلو فرش ایران اوج گرفت، اظهار می کند: اغلب بانوان سردرودی فرش می بافند و یا نخ ریسی می کنند. نخ بافی، حوصله بالایی می خواهد زیرا باید چند ساعت پشت دستگاه نشست و فقط چرخ دستگاه را چرخاند و در نهایت پشم های اضافی نخ ها بر روی زمین برجا می ماند، اما شیرازه دوزی کار هر کسی نیست و نمی توان به هر کسی اعتماد کرد و این کار را به آن سپرد.

او می گوید: هنر این شهر، بافندگی است و مردم امروز این شهر، نحوه کار، ادامه این هنر و سپس گسترش آن را از پدران خود به ارث برده اند، وگرنه هر کسی نمی تواند این هنر را بر روی دار قالی پیاده سازد. همانطور که قبلا یک بافنده تنها با نگاه کردن به عکس، تابلوفرش را می بافت اما امروز این هنر گسترش یافته و نقشه های فرش با اعداد و شماره گذاری براساس کامپیوتر تهیه می شود.

او ادامه می دهد: پتانسیل سردرود برای بافتن تابلوفرش های خاص بسیار بالا است اما کشور ما ظرفیت و کفاف این تعداد تابلوفرش را ندارد و در نهایت اغلب باید به کشورهای خارجی صادر شود و افراد زیادی هم در خارج طرفدار این هنر هستند.

لیلا خانم نیز از 9 سال گذشته در این حوزه فعالیت کرده و ابتدا به نخ ریسی مشغول بود اما وقتی با نحوه شیرازه دوزی فرش آشنا شده، کار خود را به این حوزه تغییر داده است.

او می گوید: خیلی علاقه به کار کردن داشتم. وقتی دیدم در خانه کار چندانی نمی توان انجام داد و کار دیگری از دستم برنمی آید، شروع کردم به شیرازه زدن اطراف فرش ها و تاکنون نیز با عشق و علاقه به کارم ادامه داده ام.

او با بیان اینکه موفق نشده تحت پوشس بیمه قالی بافی قرار بگیرد، می افزاید: درآمد این کار، نه زیاد خوب و نه زیاد بد. بنده نیز نه از نظر مالی بلکه به سبب علاقه ای که به این کار دارم، روزانه بسته به تعداد فرش ها، چند ساعتی را به کار اختصاص می دهم. همسرم به بیرون از خانه کار کرن من، راضی نیست اما با این کار من مشکلی ندارد؛ همچنین کار کردن و کسب درآمد، روحیه ما را سرزنده نگه می دارد.

این بانوی سردرودی در خصوص دستمزد شیرازه دوزی فرش ها نیز می گوید: قایق و شیرازه دوزی براساس اعتماد بین دو طرف انجام می گیرد، زیرا بایستی فرش نهایی را به دست فردی سپرد که قیچی به دست دارد. دستمزد شیرازه دوزی هر متر از فرش نیز بستگی به صاحب فرش دارد. ممکن است صاحب فرش، هر متر را پنج یا شش هزار تومان حساب کند یا خیلی گرانتر باشد و تا متری هشت هزار تومان نیز راضی شود.

او متذکر می شود: من فقط برای کارگاه کار می کنم و از این طریق کار تحویل می گیرم. اما دو سال است که کار ما کمتر شده است. همسرانمان با ما کاری ندارند. پول و فعالیت روحیه ما را سالم نگه می دارد و از طرفی بدون کار افسرده می شویم.

صفیه خانم نیز یکی از بانوان سردرودی است که برای تهیه جهیزیه دخترش کار نخ ریسی را آغاز کرده و از شش سال گذشته در این حرفه مشغول است. او می گوید: هر روز با دستگاه برقی نخ ریسی دارای دینام کار می کنم، زمانی هم که برق نباشد، دستگاه را به صورت دستی می چرخانم.

او که با گذشت چندین سال کار در حوزه فرش هنوز بیمه قالی بافی ندارد، ادامه می دهد: روزانه به اندازه 50 هزار تومان، نخ ریسی می کنم. شکر خدا از کارم هم راضی هستم و با علاقه کارم را ادامه خواهم داد.

کاظم آقا نیز از مردان کهنه کار سردرودی است و از پیشکسوتان تابلوفرش این شهر بشمار می رود که این هنر را از پدرش به ارث برده و از هفت سالگی تاکنون که 62 سال دارد، فرش های بسیاری را بافته، نخ های بی شماری را ریسیده و همه کاری در این حوزه انجام داده است و نیز اکنون با همسر خود، در حیاط سرسبز خانه شان به نخ ریسی مشغول هستند.

او که از هفت سال پیش اقدام به بیمه قالی بافی کرده، می گوید: پس از سالها کار در عرصه فرش و تابلوفرش، از چند سال پیش مبتلا به عارضه ام اس و بنابر گفته پزشک، ازکار افتاده شده ام اما درصد کارافتادگی بنده به میزان 63 درصد بوده که فقط سه درصد کمتر از حد کارافتادگی بیمه بوده و تامین اجتماعی بازنشستگی پیش از موعد بنده را قبول نمی کنند، برای همین باید سه سال دیگر کار کنم تا به صورت عادی بازنشسته شوم.

او با بیان اینکه در ازای سه ماه، مبلغ 600 هزار تومان بابت بیمه قالیبافی پرداخت می کند، می افزاید: با این شرایط بیماری ام، کار کردن بسیار برایم سخت شده است و گاهی آنقدر خسته می شوم که همسرم، کنارم می نشیند و کار می کند.

کاظم آقا می گوید: از زمان ازدواج با همسرم، همیشه در کنار هم کار کرده ایم و حتی خانمم الان که بیماری سختی دارم، بیشتر از بنده کار می کند.

او اکنون چرخ دستی دستگاه نخ ریسی را به دست گرفته و می چرخاند و به ریسندگی نخ های اضافی مانده در بافندگی های قبلی مشغول است. این نخ ها دوباره بعد از ریسندگی به کارگاه برده شده و رنگ می شوند و برای بافندگی های بعدی استفاده می شوند. نخ های تابلوفرش سردرود، به دلیل ریزبافت بودن اغلب از استرالیا وارد می شوند و معمولا پشم های تولید شده در داخل کشور مخصوص فرش های درشت بافت هستند.

حبیب آقا، مردی 51 ساله اهل سردرود است که از دوران کودکی در کار فرش بوده و از چند سال پیش در حوزه تابلوفرش فعالیت می کند. او همچنین از پنج سال پیش به رفوگری فرش ها نیز مشغول است.

او می گوید: از وقتی چشم باز کردم، در کار فرش هستم. چند سال پیش فرش را کنار گذاشته و مغازه باز کردم اما دیدم که کار بر روی فرش برایم راحت تر است. به کارم علاقه زیادی دارم و به همین دلیل است که ساعت ها در کارگاه پشت دار قالی می نشینم و فرش می بافم و یا رفو می کنم.

حبیب آقا با بیان اینکه رفوگری از بافندگی فرش سخت تر است، اظهار می کند: بیمه قالی بافی ندارم و به صورت اختیاری بیمه شده ام. روزهایی که بافندگان، بیمه قالی بافی می شدند، مغازه باز کردم و وجدانم نگذاشت اقدام کنم، وقتی از سال 92 بار دیگر به قالی بافی روی آوردم نیز بیمه قالی بافی به مشکل برخورده بود و پس از آن هم کلا قطع شد.

او با بیان اینکه ماهانه 900 هزار تومان بابت بیمه اختیاری هزینه پرداخت می کند، می گوید: به سختی می توانم این مبلغ را تامین کنم، زیرا این حجم از هزینه برای یک بافنده و یا رفوگر فرش یک فشار سخت زندگی است.

زهرا خانم، بانوی اهل تبریز است که از 12 سال پیش در سردرود ساکن شده و تقریبا هشت سال است که بافندگی می کند، همسر او از چند ماه پیش بیمار بوده و خانه نشین است و از طرفی سه فرزند دارد که باید برای مدرسه آماده شوند.

او که هر روز برای تامین مخارج خانه خود، فرش می بافد و به تازگی وسط بافی فرش را هم انجام می دهد، می گوید: در کنار علاقه به کار برای گذران زندگی و تامین مخارج خانه مجبور به کار کردن هستم. قبلا کهی می توانستم بیمه شوم، زیاد پیگیر نبودم اما الان که می خواهم بیمه شوم، بیمه قالی بافی کلا برداشته شده است.

او ادامه می دهد: به خاطر کرونا، افراد زیادی از روستاهای دور و نزدیک طالب کار فرش و بافندگی هستند، از این رو به دلیل جلوگیری از به سرقت رفتن نقشه و مشکل اعتماد، اغلب فرش ها نصفه کاره هستند و بنده در حوزه وسط بافی این فرش ها و تکمیل نقشه آنها فعالیت دارم.

او که به دلیل کار بسیار، یکی از استخوان های دستش دچار مشکل شده، می افزاید: با وجود گرانی و افزایش بیشمار فشار اقتصادی بر خانواده ها، دستمزد بافندگی خیلی کم افزایش یافته است.

فاطمه خانم نیز بانوی دیگری است که از 10 سالگی به همراه برادرانش بافندگی می کرده و 23 سال است که در کار تابلوفرش مشغول است. او مدت بسیاری پیگیر بیمه قالی بافی بوده اما موفق به عضویت در بیمه قالی بافی نشده است.

او در مقابل این سوال که چرا هنوز با گذشت سال های بسیاری هنوز به کار بافندگی ادامه می دهد، اظهار می کند: اگر به وضعیت زندگی نگاه کنید، می فهمید که چرا هنوز ادامه می دهم و باید تا زمانی که دستانم کار می کنند، فرش ببافم.

او ادامه می دهد: هنوز خانه و زندگی خودم تکمیل نشده و بسیاری از ملزومات خانه ام را تامین نکرده ام، باید برای دخترم که نامزد است، جهیزیه آماده کنم. من همیشه کار کرده و کار می کنم تا اول نیازهای فرزندم تامین شود.

او متذکر می شود: کار بر روی فرش، سخت است با این حال تمامی افرادی را که در شهر سردرود می شناسید و می بینید به نوعی در این حرفه مشغول هستند.

خاموشی چراغ تولید تابلوفرش سردرود با موانع مالیات و بیمه

هادی ابری سردرودی، رئیس تنها اتحادیه تابلوفرش کشور می گوید: تابلوفرش سردرود در طول سالهای گذشته، چراغ بازار فرش تبریز را روشن کرد اما اکنون مالیاتی که در این صنعت وضع می شود، در حال خاموش کردن چراغ صنف قالی بافی و تولید تابلوفرش سردرود است.همچنین بیمه نشدن قالی بافان، فعالان این حوزه را دلسرد می کند.

وی اظهار می کند: قبلا می گفتیم که این شهر به واسطه تابلوفرش به یک شهر بدون بیکار تبدیل شده که توانست برای 10 برابر جمعیت خود یعنی تعدادی نزدیک به 350 هزار نفر در سطح کشور اشتغالزایی کند و به این تعداد بافنده داشته باشد اما متاسفانه اکنون این حوزه با غفلت مسئولان رو به رو شده و تعداد شاغلان آن در سطح کشور به زیر 100 هزار نفر رسیده است.

وی با اشاره به مشکل بیمه قالی بافان که طی چند سال گذشته هیچکدام از قالی بافان تحت پوشش بیمه قرار نگرفته اند، می افزاید: در حوزه قالی بافی، هر کسی که اقدام به اشتغالزایی حتی با یک نفر کند، به سرعت بیمه او را قطع می کنند و حتی امسال نیز قرار است بحث بیمه قالی بافی کلا منتفی شود.

کاهش تعداد گالری های تابلوفرش سردرود

ابری با اشاره به وجود 240 گالری تابلو فرش در سردرود طی سالهای گذشته اظهار می کند: قبلا با رشد قابل توجه و خوبی در زمینه گالری داری در این حوزه رو به رو بودیم، زیرا در آن زمان تولید معاف از مالیات بود اما اکنون اداره مالیات وارد عمل شده و بر روی تولید هر فرش مالیات وضع می کند که این امر در نهایت باعث شده تا صنعتی بودن هنر-صنعت قالی بافی از بین رفته و تعداد گالری های تابلوفرش سردرود به زیر 100 مورد برسد.

وی تصریح می کند: عنوان شعار سال که به گفته مقام معظم رهبری به مانع زدایی و پشتیبانی در بخش تولید اختصاص یافته است، تولیدکنندگان صنف قالی بافی را خوشحال کرده که رهبر انقلاب درد ما را دانست و تنها راه نجات کشور را توجه به حیطه تولید بیان کرده است اما اکنون مالیات برای یک تولیدکننده یک مانع بزرگی است که متاسفانه به جای پشتیبانی از تولید، اقدام به سنگ اندازی در این مسیر می کند.

گرانی مواد اولیه و دستمزد قالی بافی

وی متذکر می شود: با توجه به گرانی کالاهای مختلف در کشور، قیمت مواد اولیه قالی بافی و دستمزد کارگران نیز بالا رفته و این صنف نیاز به سرمایه در گردش بیشتری دارد اما حتی ریالی از آن حمایت نمی شود.

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود با تاکید بر این که تابلوفرش سردرود به تنهایی توانایی جذب تمامی بیکاران کشور را دارد، می گوید: اکنون در نقاط مختلف کشور هر کسی که خواهان کار با ما بوده و حتی کار با فرش را بلد نیست، به او آموزش های رایگان را ارائه می دهیم و سپس به هر تعداد که نیاز دارد، می تواند کار تابلوفرش از ما دریافت کند.

وی با تاکید بر اینکه هیچ محدودیت فردی برای کار با ما وجود ندارد، می افزاید: تنها در مجموعه تولیدی و فروشگاه بنده در صورت حمایت مسئولان، امکان اشتغالزایی برای 20 هزار نفر وجود دارد.

وی ادامه می دهد: برخی از بافندگان تابلوفرش سردرود مدرک لیسانس دارند و حتی تعدادی دیگر، دستمزدی مطابق با قانون کار دریافت می کنند. ما در سالهای گذشته گفتیم که می توانیم برای چهار میلیون زن بی سرپرست، بدسرپرست و یا سرپرست خانوار در زمینه تابلوفرش شغل ایجاد کنیم تا از این طریق برای خود درآمدزایی کنند اما متاسفانه هیچ حمایتی از سوی مسئولان انجام نگرفت.

ابری با اشاره به وضعیت شیوع کرونا در کشور متذکر می شود: با وجود تعطیلی اغلب صنوف در دوران کرونا اما فرصت برای اشتغال در زمینه تابلوفرش ایجاد شد، چرا که در این راستا قراردادهای بافت تابلوفرش در خانه که برخی حتی پنج ماهه بود، زودتر و طی یک ماه تمام شد.

وی تصریح می کند: بافندگی هیچ آلودگی صوتی و محیط زیستی نداشته و بدون ایجاد سدمعبر و ضرر دیگری برای جامعه، ارزآوری بالایی برای کشور دارد.

مشکل خودتحریمی تاثیرگذارتر از تحریم خارجی

وی در خصوص دلیل اصلی ایجاد مشکلات در صنف تولید تابلوفرش می گوید: وجود تحریم های خارجی چندان بر صنف ما تاثیرگذار نیست، زیرا کمر ما را تحریم های داخلی و همان خودتحریمی شکسته است. طبق آمار مرکز ملی فرش، دو میلیون نفر قالیباف به همراه خانواده ها و صنوف همگن و در مجموع هشت میلیون نفر در حوزه فرش و قالی بافی کشور مشغول هستند که با تحریم صنعت فرش از سوی آمریکا، این تعداد افراد وارد چالش می شوند ولی مسئولان داخلی به جای چاره اندیشی برای این وضعیت، همسو با سیاست تحریم خارجی، هیچ پشتیبانی از صنف فرش کشور ندارند.

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود با اشاره به مشکل صادرات و زمان دریافت تعهد ارزی اظهار می کند: برخی از فرش ها باید به مدت چند سال در نمایشگاه خارجی بمانند و سپس فروخته شوند تا ارز آن وارد کشور شود، اما اکنون برای دریافت تعهد ارزی، تنها یک سال زمان وجود دارد و در نهایت تجاری که فرش خود را صادر می کنند، نتوانسته اند ارز خود را بازگردانند و مجبور به تهیه از بازار آزاد شده اند که این امر باعث شد تا این تجار، بار دیگر اقدام به صادرات نکنند.

وی می افزاید: با اینگونه سختگیری ها، صادرات فرش را از دو میلیارد دلار در سال 74 به زیر 50 میلیون دلار رسانده ایم که این امر به معنای فاجعه و زنگ خطری برای قشر عظیم بیکار کشور است که به دست خودمان آن را ایجاد کرده ایم.

وی ادامه می دهد: اختلاف بین بانک مرکزی و گمرک در صادرات فرش و برگشت تعهد ارزی باعث شد تا آمار صادرات فرش ما که زمانی دنیا، ایران را با فرش و فرش را با ایران می شناختند، کاهش یابد و امروز این جایگاه پرافتخار کشور در بازارهای جهانی را کشورهای دیگری تصاحب کنند.

وضع مالیات بر مواد اولیه قالی بافی

ابری در خصوص مشکل مالیات بر واردات مواداولیه فرش اظهار می کند: مثلا در زمان واردات نخ، هم تعرفه گمرکی و هم مالیات بر آن وضع می شود که باید تولیدکننده آن را بپردازد و در نتیجه قیمت جنس بالا می رود. سپس با وضع مالیات بر توزیع نخ نیز قیمت محصول بار دیگر افزایش می یابد و پس از بافت تابلوفرش و فروش آن به بازار تبریز و سپس بازار تهران در هر مرحله مالیات دیگری گرفته می شود که این وضعیت افزایش قیمت پلکانی باعث شده تا قیمت تمام شده فرش ایرانی به شدت بالا رود و در نهایت نتواند در بازارهای جهانی رقابت کند.

وی با اشاره به وضعیت مشابه وضع مالیات بر ابریشم می افزاید: این روند افزایش قیمت که با اسم حمایت از تولید داخل انجام می گیرد، تنها کمر تولیدکنندگان را می شکند.

وی با اشاره به طرح توسعه مشاغل خانگی، می گوید: فعلا تنها حمایتی که از تولیدکنندگان و کارآفرینان حوزه فرش می تواند انجام بگیرد، تسهیلات مشاغل خانگی این طرح است که اگر این وام اجرایی نشود آینده صنعت فرش کشور را با دست خودمان تمام خواهیم کرد.

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود می افزاید: در میان مشاغل مختلف خانگی، تابلوفرش می تواند بهترین گزینه باشد. ما طرح مشاغل خانگی را دیر شروع کردیم و حتی اکنون چندان حمایتی از آن انجام نمی گیرد در حالی که کشور چین از سال 2000 میلادی وارد این حیطه شده و حتی اصلی ترین علتی که قیمت کالاها به خصوص اسباب بازی در این کشور را کاهش داده، استفاده از ظرفیت مشاغل خانگی است.

وی با بیان اینکه این طرح قطعا یک کار مثبتی در زمینه کاهش نرخ بیکاری است، ادامه می دهد: در آذربایجان شرقی هیچ مکانی برای ارائه صنایع دستی که هنر دست بانوان است، وجود ندارد.

امضای تفاهم نامه برای احداث هایپرفرش سردرود

وی می گوید: در این راستا با اداره کل میراث فرهنگی استان تفاهم نامه ای را امضا کردیم تا یک هایپرفرشی در سردرود برای فروش آثار فرش دستبافت تاسیس کنیم که البته نیاز به حمایت دارد. ما حتی حاضر هستیم تا اولین بوم گردی این حوزه را هم راه اندازی کنیم ولی باید برای بحث امتیاز و مجوزها و تسهیلات آن کمک شود.

وجود نمایندگی تابلوفرش سردرود در 18 استان کشور

ابری با بیان اینکه در بیش از 18 استان کشور نماینده ای از سردرود در حوزه فرش وجود دارد، تصریح می کند: طبق آمار مرکز ملی فرش ایران، 85 درصد تولید تابلوفرش کشور توسط سردرود انجام می گیرد.

وی در خصوص آخرین وضعیت ثبت جهانی تابلوفرش سردرود تشریح می کرد: تابلوفرش سردرود در سازمان جهانی مالکیت فکری wipo ثبت جهانی شده و نشان ملی جغرافیایی در کشور را کسب کرد و اکنون نیز در حال طی مراحل ثبت سردرود به عنوان شهر ملی تابلوفرش و ثبت جهانی در یونسکو هستیم.

استقبال بالای چینی ها از تابلوفرش سردرود

وی با تاکید بر استقبال بالای چینی ها از تابلوفرش سردرود می گوید: اکنون در نقاط مختلف شهر می توان چینی هایی را مشاهده کرد که در مغازه های مختلف به صورت زنده اقدام به مزایده تابلوفرش می کنند. در نمایشگاه داخلی و خارجی نیز همواره این افراد مشتاق به هنر تابلوفرش در غرفه های سردرود حضور دارند.

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود با بیان این که اکنون بطور مستقیم و غیرمستقیم بیش از 20 هزار نفر در زمینه تابلوفرش سردرود فعال هستند، اظهار می کند: بتازگی کارگاه بافندگی را در خطه خراسان با اشتغالزایی برای 200 نفر تجهیز کردیم. گام بعدی ما برای احداث کارگاه های دیگر در مناطق محروم استان های سیستان و بلوچستان و خوزستان خواهد بود..

وی در خصوص دلیل موفقیت سردرود در زمینه تابلوفرش اظهار می کند: تابلوفرش در سردرود قدمتی 80 ساله دارد که دلیل ماندگاری و موفقیت آن را میتوان استقبال مردم این دیار به انتقال فوت کوزه گری بافندگی از نسلی به نسل دیگر دانست.