سرزمین های اسلامی هر کدام میراث هنری منحصر به فردی را تشکیل داده اند

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، سرزمین های اسلامی هر کدام میراث هنری منحصر به فردی را تشکیل داده اند.

الجزیره در گزارشی درباره هنر اسلامی نوشت: گسترش و نفوذ اسلام در کشورهای مختلف جهان سبب شد تا هنرهای جدیدی از جمله هنر سرامیک سازی، چراغ سازی و هنر نقاشی و خطاطی روی شیشه ظهور کنند.

إن الله جمیل و یحب الجمال»، حدیثی از پیامبر اکرم (ص) است که بیانگر یکی از صفات خداوند متعال است. این حدیث در طول این 1400 سال الهام بخش بسیاری از هنرمندان جهان اسلام بوده است. این الهام آنطور که در تمدن های پیش از اسلام به شکل ساختن بت و مجسمه های سنگی بروز یافت نبود، بلکه بعد جدیدی از هنر را به دنیا معرفی کرد.

فرهنگ اسلامی که همان زهد و پارسایی در این دنیا برای توشه آخرت انسان است، هنرمندان را به سمت و سوی هنرهایی فراتر از این زمین خاکی کشاند. هنرهایی مثل سرامیک سازی، معماری، خطاطی، نقاشی روی شیشه و بسیاری دیگر از هنرها، تحت تاثیر فرهنگ اسلامی رشد یافتند.

اسلام ابتدا در شبه جزیره عربستان گسترش یافت و پس از تا آسیای مرکزی، قسمت هایی از آفریقا، اسپانیا و حومه فرانسه هم رسید و همه اینها تنها در قرن اول بعثت پیامبر اسلام(ص) به وقوع پیوست. این نفوذ و گسترش جهانی سبب شد تا چندین و چند قوم مختلف با فرهنگ و آداب و رسوم گوناگون در کنار هم گرد آیند و آنچه را که در جهان تحت عنوان هنرهای اسلامی خوانده می شود را پدید آورند.

با وجود فرهنگ ها و قومیت های گوناگون اسلامی انتظار می رفت که هنرهایی بومی و غیرمرتبط با یکدیگر شکل بگیرد، حال آنکه چنین نشد و میراث هنری منسجم و منحصر بفرد در جهان اسلام شکل گرفت. این انسجام و بهم پیوستگی دلیلی هم دارد و آن دلیل چیزی نیست جز قرآن کریم.

مسلمانان در ابتدا تلاش کردند تا با جمع آوری آیات قرآن از سینه حافظانش، نسخه های خطی از این کتاب آسمانی پدید آورند. این امر شروع یکی از شناخته شده ترین هنرهای اسلامی یعنی خوشنویسی بود که پس از آن در انواع مختلفی مثل خط کوفی و ثلث گسترش یافت.

البته هنر اسلامی فقط محدود به خط نبود و معماری اسلامی نیز به تدریج در میان سرزمین های اسلامی جایش را باز کرد و یک میراث معماری متفاوت و برجسته بر جای گذاشت. معماری اسلامی شکلی متفاوت از امپراتوری های بزرگ تاریخ روم و یونان دارد. در طی قرنها هنر معماری اسلامی، خلافت ها و فرهنگ های مختلف اسلامی را بهم پیوند داده است.

از طرفی ثروتمندان در کشورهای اسلامی علاقه خاصی به تزیین خانه های خود با انواع فرش ها، پرده های باشکوه و وسایل زینتی داشتند. از این رو بافندگی و صنایع دستبافت نیز در میان سرزمین های اسلامی جایگاه ویژه ای داشت. در این میان فرش های ایرانی از بهترین فرش های جهان بودند و در دوران صفوی تجارتی سودآور را شکل داده و جایگاه بین المللی پیدا کردند. در فرش های ایرانی نقش های گل و اشکال هندسی با الهام از طبیعت بافته میشد.

ظروف سفالی، سرامیک و نقاشی روی شیشه نیز در سرزمین های اسلامی محبوبیت داشتند. به گفته یک پژوهشگر مصری، در دوره ممالیک علاقه و توجه به این ظروف رنگارنگ به اوج خود رسید و در مصر و شام بطور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت.