دو میدان معروف اصفهان که هر کدام ویژگی های منحصر به فرد خود را داشته اند

ایسنا/ این خبر پیرامون دو میدان معروف اصفهان که هر کدام ویژگی های منحصر به فرد خود را داشته اند، برای شما نگارش شده است.

قدمت میدان امام علی که پیش از این با نام های عتیق، سبزه میدان، میدان هارون ولایت، میدان سنجری (منسوب به سلطان سنجر سلجوقی) و میدان کهنه نیز شهرت داشته، به دوران سلجوقیان باز میگردد. این میدان در گذشته به عنوان میدان اصلی و مرکزی شهر اصفهان کاربرد داشته و اگرچه در نتیجه هجوم مغولان با آسیب های فراوانی مواجه شد اما بعدها در زمان ایلخانان و تیموریان تا حدی مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت.

مسجد جامع، امامزاده هارون ولایت، منار مسجد علی و بازارهای اطراف آن از مهمترین بخش های این میدان قدیمی و شناخته شده شهر اصفهان است اما پس از ساخت میدان نقش جهان توسط شاه عباس صفوی که در آن دوره به میدان "نو" نیز معروف شد، رفته رفته میدان عتیق از رونق افتاد و نام آن نیز به میدان کهنه تغییر کرد.

شاه عباس صفوی تصمیم داشت میدان نقش جهان میدان اصلی شهر باشد، او نام خود را نیز بر این میدان گذاشت و در معماری میدان نیز تلاش کرد تمام جنبه های مهم حکومت داری رعایت شود؛ او بازار قیصریه را برای رونق بخشی به کسب و کار، کاخ حکومتی عالی قاپو را به عنوان مرکز حکومت داری، مسجد شاه عباس را برای انجام مناسک دینی مردم و مسجد شیخ لطف الله را نیز برای انجام امور آموزشی در چهار گوشه ابر معماری عظیم زمان خود ساخت، مجموعه ای که تا همین امروز هم در تمام دنیا بی نظیر و دست نیافتنی باقی مانده است.

با این حال این دو میدان از طریق دو بازار بزرگ و درباغ بطور یکپارچه و سرپوشیده با یکدیگر در ارتباط هستند؛ اما حد فاصل این دو بازار نیز علاوه بر بازارهای تو در تو و کوچک، مسجدها، تیمچه ها و کاروانسراهای متعددی نیز قرار گرفته و زندگی و معیشت اهالی محله های اطراف را به شکل پیچیده ای با هم مرتبط می کند.

تعدادی از این بازارهای کوچک مانند بازار دوات گرها (سماور سازها) و بازار قنادها (عطاری ها) ماهیت خود را از گذشته تا امروز همچنان حفظ کرده و برخی مانند بازار ترکش دوزها با تغییر کاربری اکنون محل فروش اقلام مورد نیازتری مانند کفاشی برای مردم شده است.