ایمنی پس از واکسیناسیون کرونا چقدر طول می کشد؟ | آیا به تزریق دوز تقویت کننده نیاز داریم؟

در این مطلب به چند سوال رایج درباره سطح ایمنی ایجاد شده پس از دریافت واکسن کرونا و احتمال نیاز به دوز تقویت کننده پاسخ داده شده است.

به نقل از مدیکال اکسپرس، یک عامل مهم در دستیابی به ایمنی گله ای در برابر سارس-کوو-2 (ویروسی که باعث کووید-19 می شود) مدت زمانی است که واکسن ها از شما محافظت می کنند.

اگر واکسن در مدت زمان طولانی به خوبی کار کند، محافظت بهینه از بخش قابل توجهی از مردم و در نتیجه سرکوب یا از بین بردن کامل بیماری آسان تر می شود. با ادامه واکسیناسیون کرونا، توجه افراد به طور فزاینده ای به تزریق تقویت کننده معطوف شده است که در صورت کاهش آن، باید چاره ای اندیشید. اما آیا دوز سوم مورد نیاز است؟ و اگر چنین است، زمان مناسب آن چه هنگام است؟

ایمنی در صورت عفونت طبیعی در بدن تا چه اندازه است؟

وجود آنتی بادی ها در برابر سارس-کوو-2 به عنوان شاخص ایمنی استفاده می شود و سطوح بالاتر نشان دهنده حفاظت بیشتر است. هنگامی که سطح آنتی بادی به زیر یک آستانه خاص کاهش یافت یا به طور کامل ناپدید شد، فرد در معرض عفونت مجدد قرار می گیرد.

در ابتدا، دانشمندان مشاهده کردند که سطح آنتی بادی افراد بلافاصله پس از بهبودی از کووید-19 به سرعت کاهش می یابد؛ با این حال اخیرا ما علائم مثبتی از ایمنی طولانی مدت را مشاهده کرده ایم، به طوری که سلول های تولید کننده آنتی بادی در مغز استخوان هفت تا هشت ماه پس از عفونت با کووید-19 شناسایی شده اند؛ علاوه بر این دانشمندان شواهدی از سلول های T حافظه (نوعی سلول های ایمنی) بیش از شش ماه پس از عفونت مشاهده کرده اند.

مطالعه روی بیش از 9000 بیمار کرونایی بهبود یافته در آمریکا تا نوامبر 2020 نشان داد که میزان عفونت مجدد تنها 0.7 است. این یافته ها با مطالعه کمی جدیدتر که نشان می دهد عفونت مجدد پس از کووید-19 بسیار نادر است، حداقل در کوتاه مدت، بسیار نزدیک است.

در حالی که به نظر می رسد به دنبال عفونت کووید-19 سطح حفاظت پایداری وجود دارد، اما اگر به کووید مبتلا شده اید، واکسیناسیون هنوز هم ارزشمند است.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد واکسیناسیون پس از بهبودی در مقایسه با ایمنی «طبیعی» در برابر عفونت یا مصونیت ناشی از واکسیناسیون منجر به افزایش سطح ایمنی می شود. به نظر می رسد افرادی که دارای به اصطلاح «ایمنی ترکیبی» هستند، طیف متنوعی از آنتی بادی ها را نشان می دهند.

ایمنی ناشی از دریافت واکسن ها چقدر طول می کشد؟

واکسن هایی که در استرالیا و اکثر کشور های غربی علیه کووید -19 به کار گرفته می شوند، از دو دسته هستند؛

آن هایی که توسط آسترازنکا و جانسون اند جانسون تولید می شوند واکسن های ناقل ویروسی هستند که از آدنوویروس (که باعث سرماخوردگی می شود) برای تقویت سیستم ایمنی بدن برای پاسخ به سارس-کوو-2 استفاده می کنند.

واکسن های تولید شده توسط فایزر و مدرنا از فناوری مبتنی بر mRNA استفاده می کنند. RNA پیام رسان دستورالعمل های موقت برای ساخت پروتئین سنبله کروناویروس را به سلول های شما می دهد و به سیستم ایمنی بدن می آموزد که در صورت مواجهه با ویروس از شما محافظت کند.

برای واکسن های ناقل ویروس، علیرغم آزمایش های در حال انجام، اطلاعات کمی در مورد مدت زمان پاسخ آنتی بادی در دسترس است. مطالعات اولیه اثربخشی را برای یک تا دو ماه نشان داد، اما مدت زمان حفاظت و اینکه آیا به تقویت کننده نیاز است یا خیر، نیاز به ارزیابی بیشتری دارد.

واکسنی مشابه آسترازنکا علیه کروناویروس مرتبط (سندرم تنفسی خاورمیانه یا MERS) سطح آنتی بادی پایدار را در یک دوره پیگیری 12 ماهه نشان داد. این امر به حفاظت پایدار در برابر ویروس های کرونا مشابه امید می دهد.

واکسن های فایزر و مدرنا، اولین واکسن های مبتنی بر فناوری mRNA هستند که برای استفاده انسان تایید شده اند؛ بنابراین هنوز تحقیقات مهمی برای ارزیابی ماهیت و مدت ایمنی آن ها ایجاد می شود.

جالب اینجاست که «مراکز جوانه زایی» در غدد لنفاوی افرادی که با واکسن فایزر واکسینه شده اند، شناسایی شده است. این ها به عنوان سایت های آموزشی برای سلول های ایمنی عمل می کنند و به آن ها یاد می دهند که سارس-کوو-2 را بشناسند که نشان دهنده پتانسیل محافظت طولانی مدت است.

مطالعات اولیه تنها کارآیی کوتاه مدت را مورد ارزیابی قرار داد، اما تحقیقات اخیر فعالیت آنتی بادی قوی را در شش ماه نشان داده است.

آیا واکسن های فعلی در برابر گونه دلتا محافظ هستند؟

در گونه های مختلفی مانند دلتا که درصد انتقال بالایی داشته و به طور بالقوه خطرناک تر هستند، احتمالا تمایل به دریافت دوز تقویت کننده واکسن را افزایش می دهند. همه واکسن ها نسبت به دلتاکرونا به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، بنابراین هرگونه کاهش حفاظت در طول زمان می تواند مشکل سازتر از ویروس اصلی سارس-کوو-2 یا انواع دیگر باشد.

نسخه چاپی اخیر (مطالعه ای که هنوز مورد بررسی مجدد قرار نگرفته است) نشان داد که محافظت در برابر نوع دلتا با واکسن های فایزر و آسترازنکا طی سه ماه کاهش یافته است.

این تحقیقات در انگلیس نشان داد که واکسن در جلوگیری از ایجاد بار ویروسی بالا در افراد 14 روز پس از دوز دوم موثر بود، اما در 90 روز به 78 درصد کاهش یافت. آسترازنکا نیز در 14 روز 69 ٪ در برابر ویروس همان اندازه موثر بود و پس از 90 روز به 61 ٪ کاهش یافت.

این مطالعه نشان می دهد افراد واکسینه شده مبتلا به دلتا هنوز مقادیر زیادی ویروس (بار ویروسی) را حمل می کنند. دوز های تقویت کننده سوم برای کاهش این عفونت های موفقیت آمیز و انتقال بعدی مهم خواهند بود.

اگرچه مطالعه بریتانیایی بیشتر به عفونت ها و نه بستری شدن یا مرگ و میر پرداخته است، اما داده های سراسر جهان همچنان نشان می دهد که افراد واکسینه نشده اکثریت قریب به اتفاق بیماران مبتلا به بیماری های جدی را تشکیل می دهند؛ با این وجود دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه تضعیف ایمنی می تواند بر محافظت در برابر پیامد های جدی تر کووید-19 تاثیر بگذارد.

برخی واکسن ها نتایج مثبتی از آزمایش دوز سوم برای افزایش ایمنی گزارش کرده اند، بنابراین تعدادی از کشورهای جهان به دنبال تقویت ایمنی با تزریق دوز سوم هستند. البته این اقدام برای ارائه دوز های سوم در برخی از کشور های با درآمد بالا نگرانی های اخلاقی را ایجاد کرده است، زیرا بسیاری از افراد در سراسر جهان هنوز نمی توانند به دوز اول یا دوم دسترسی داشته باشند؛ این در حالی است که تعدادی از کشور ها در پاسخ به افزایش گونه دلتا، دوز های تقویت کننده را برای افراد در معرض خطر مجاز اعلام کرده اند؛ این شامل افراد مسن و کسانی است که سیستم ایمنی آن ها مختل شده و برای مبارزه با افزایش خطر بیماری های شدید و کاهش حفاظت نیاز به دریافت دوز تقویتی هستند.