پاسخ بازیگر کلبه عموپورنگ به واکنش های منفی درباره گریم شخصیت ها + عکس

سوسن پرور بازیگر «کلبه عمو پورنگ» از ایفای نقش در این مجموعه و بازی در نقش جدی فیلم «بوتاکس» می گوید.

سوسن پرور با «بزنگاه» اثر رضا عطاران که یکی از محبوب ترین سریال های وقت تلویزیون بود، ورود موفقی داشت و با این سریال به شهرت رسید. او پس از این در آثار کمدی بازی کرد و به عنوان بازیگر کمدی شناخته شد. این بازیگر اکنون مجموعه «کلبه عمو پورنگ» را از شبکه 2 روی آنتن دارد و به واسطه ایفای نقش «روباه»، با ظاهر جدیدی در این مجموعه دیده می شود.

چطور شد که به گروه «کلبه عمو پورنگ» اضافه شدید؟

دومین بار بود که با این گروه همکاری کردم و بسیار خوشحال هستم. روزی آقای درویشعلی پور تماس گرفتند و گفتند یک قصه جدید در فضای جدید مانند مزرعه، با شخصیت های حیوان در حال نگارش است. قصه ای که برای من تعریف کردند، بسیار جذاب و هیجان انگیز بود. داشتند داستان را می گفتند و من نمی دانستم در نهایت می خواهند بگویند که در این مجموعه بازی کنم. در پایان مکالمه گفتند فعلا دو زن در قصه داریم و می خواهم نقش یکی از آن ها را تو بازی کنی. گفتم با افتخار، چرا که نه؟

یعنی تازگی و متفاوت بودن کار برایتان جذاب بود؟

کار کردن با این گروه کلا جذاب است، چون بسیار انسان و به معنای واقعی حرفه ای هستند. گاهی اوقات در محیط کار ما، حرفه ای بودن به این معنی است که هر چقدر بتوانی جایگاهت را به رخ دیگران بکشی، حرفه ای تر هستی! منظورم از «حرفه ای» به این معنا نیست، به این معنا که با نهایت انسانیت، خلاقیت و کاربلد بودن، یک تیم را هدایت کنی و جلو ببری. به نظرم ارکان این کار، آقای فرضیایی، آقای درویشعلی پور و آقای آقاجانزاده، همه واقعا درجه یک هستند.

از گریم خاص و متفاوت در این مجموعه استقبال کردید و برایتان جالب بود؟

بی نهایت. گریم خیلی سخت است، باید مدت طولانی روی صندلی بنشینی، مجری گریم نازنین مان هم مدت ها سراپا می ایستد، چون تنها من یک نفر که گریم نمی شوم، چندین بازیگر گریم می شوند. فشار زیادی به گروه گریم می آید، اما خروجی آن واقعا آدم را به شعف می آورد. من در هیچ کاری به اندازه این کار این قدر دنبال عکس هایش نبودم، چون خیلی متفاوت است.

گریم شخصیت ها چقدر زمان می برد؟

فکر می کنم زمان گریم من از همه بیشتر باشد، حدود یک ساعت و 40 دقیقه. به نظرم کمترین زمان هم مربوط به آقای متقیان باشد، دقیق نمی دانم، اما شاید حدود 20 دقیقه طول بکشد. میانگین زمان گریم تقریبا یک ساعت و 10 دقیقه است.

نگرانی داشتید که با این گریم و ظاهر متفاوت شخصیت ها، نتیجه چطور می شود و مخاطب استقبال می کند؟

پیش بینی می کردم که استقبال شود. وقتی به صورت فکرشده، تکه های پازل را درست سرجایش بگذاری، طبیعتا تصویر اصلی پازل خودش را نشان می دهد. در این کار هم به نظرم تکه های پازل سرجایشان بودند. ایده کار، انتخاب بازیگران و مدیریت آقای درویشعلی پور درجه یک است. فشار این کار بسیار زیاد است، کار پربازیگری است که سختی های فراوانی دارد. نمی توانید تصور کنید گرما چه آسیبی به ما می رساند، این ها همه مدیریت و همدلی می خواهد. هرکدام از تکه های پازل وظیفه خودشان را به نحو احسن انجام می دهند و پازل اصلی می شود «کلبه عمو پورنگ». خدا را شکر استقبال عالی بوده و خستگی از تن آدم بیرون می رود.

وقتی تصاویر شخصیت ها منتشر شد عده ای از مخاطبان واکنش منفی نشان دادند و معتقد بودند گریم بعضی شخصیت ها برای مخاطب کودک ترسناک است، نظر شما چیست؟

نه، چندان به این موضوع اعتقاد ندارم. وقتی عکس گریم منتشر می شود، بله ممکن است مثلا بگویند چه روباه ترسناکی! اما وقتی کاراکتر پرداخت می شود و کودک آن شخصیت، جنبه های خوب و بد، مهربانی، بداخلاقی و بامزگی هایش را می بیند، می پذیرد. اتفاقا اگر بزرگ سال جلو جلو قضاوت نکند، کودک می پذیرد.

تجربه همکاری با آقای داریوش فرضیایی برای شما چطور بوده؟

درجه یک بوده. خیلی سعادت نداشته ام که مقابل ایشان بازی کنم، هردفعه داستان طوری پیش رفته که تک و توک سکانس هایی داریم که با یکدیگر بازی داشته ایم، اما به هرحال در طول کار همراه یکدیگر هستیم و از انسانیت اش بهره مند می شوم. بسیار شریف است و از ته دلش دغدغه کودک را دارد. خود واقعی اش است، داریوش فرضیایی همین است که می بینید، بدون هیچ نقاب و سانسوری. خدا برای بچه های این سرزمین حفظش کند.

بازی در آثار کودک و نوجوان برایتان جذاب تر است یا بزرگسال؟

بعد از این همه سال کار کردن، باید بگویم چیزی برایم جذاب است که تعریفش در کَست کار است، حالا می خواهد مربوط به مخاطب کودک باشد یا بزرگ سال، کمدی یا تراژدی. چیزی من را خوشحال می کند که با آدم های خوب کار کنم. عمرم صرف این شد که بخواهم هنرمند باشم و دیر فهمیدم که مهم این است انسان باشم و از جمله کارهایی که این طور مرا تربیت کرده، «کلبه عمو پورنگ» است.

با سریال «بزنگاه» ورود خوبی به تلویزیون داشتید، همکاری با آقای عطاران را چقدر در ادامه مسیر حرفه ای تان تاثیرگذار می دانید؟

بزرگ ترین شانس زندگی من کار «بزنگاه» و اعتماد آقای عطاران بود. ایشان از نیکان روزگار است، ای کاش از ایشان تکثیر می شد. کاش به جای این که دست و پایش را بگیریم و محدودش کنیم، تکثیرش می کردیم. شنیده اید در محاوره می گوییم «یه دونه ای»؟ عطاران به معنای واقعی «یه دونه» است. خلاقیت و هوشش در کارگردانی و بازیگری، انسانیت اش و بدون حاشیه بودنش بی نظیر است.