مکان هایی که امسال به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند

ایسنا/ این خبر پیرامون مکان هایی که امسال به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند، برای شما نگارش شده است.

چهل و چهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو در شهر فوجو چین به صورت مجازی برگزاری شد و در جریان آن 39 پرونده پیشنهادی از سوی کشورها مورد بررسی قرار گرفت. ایران امسال با دو پرونده «راه آهن ایران» و «هورامان» در کمیته میراث جهانی یونسکو شرکت کرده بود و در نهایت موفق شد دو پرونده راه آهن سراسری (بخش شمال ـ جنوب به وسعت 1400 کیلومتر) و هورامان/ اورامانات را به ثبت یونسکو برساند.

علاوه بر ایران با بررسی پرونده های سال 2020 و 2021 مکان های دیگری در نقاط مختلف جهان نیز به فهرست میراث جهانی یونسکو راه یافتند.

در این بین تعداد معدودی از مکان های طبیعی از جمله جنگل های «کن کراکن» (Kaeng Krachan) در تایلند که بیشتر برای گیاهان و پرندگان در معرض خطر شناخته می شوند، در این فهرست به ثبت رسیده اند.

همچنین حدود 20 مکان فرهنگی از جمله شهر السلط در اردن به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند.

مجموعه باستانی و ستاره شناسی چانکیلو در پرو که در گذشته برای مشاهده حرکت خورشید و تعیین زمان در طول سال مورد استفاده قرار می گرفت، از جمله پرونده هایی بود که مورد تایید کمیته قرار گرفت.

سنگ نگاره های محوطه حما در عربستان سعودی به همراه شهر نیس در فرانسه از جمله دیگر پرونده های موفق امسال بشمار می روند.

11 شهر دارای چشمه کشورهای آلمان، اتریش، بلژیک، فرانسه و ایتالیا در قالب یک پرونده مشترک نیز در جلسه امسال ثبت جهانی شدند؛ «بادن بی وین» در اتریش، «کارلووی واری» در چک، «ویشی» در فرانسه، «بادن بادن» و «باد امس» در آلمان، «باث» در بریتانیا، «فرانتیشکووی لازنی» در چک، «اسپا» در بلژیک، «ماریانسکه لازنی» در چک، «باد کیسینگن» در آلمان و «مونته کاتینی ترمه» در ایتالیا این فهرست را تشکیل می دهند. تمام این شهرها در اطراف چشمه های طبیعی معدنی بنا شده اند.

همچنین دو مکان در هند به فهرست میراث جهانی اضافه شدند: معبد «راماپا» و شهر تاریخی «دولاوریا» (Dholavira) در هند اکنون میراث جهانی یونسکو بشمار می روند.

«فانوس دریایی کرودوآن» در فرانسه که با نام «فانوس دریایی پادشاه» هم شناخته می شود، دیگر پرونده موفق فرانسه بشمار می رود. این بنا بین قرن شانزدهم و هفدهم میلادی ساخته شده است.

«ارسلان تپه» در ترکیه که تپه ای 30 متری است و دست کم به قرن ششم پیش از میلاد بازمی گردد نیز از دیگر پرونده های موفق امسال بود.

«ماتلیدنهوئه در دارمشتات» در آلمان و «مجموعه فرسکوهای قرن چهاردهمی پادووا» در ایتالیا شامل هشت ساختمان مذهبی و فرهنگی که مجموعه ای از فرسکوهای تاریخی را در خود جای داده اند نیز در این فهرست قرار گرفتند.

براساس پرونده گروهی «کوانژو» که از چند مکان در چین تشکیل شده است، مکان هایی شامل معبدها، بقایای بندرها و پل های باستانی ثبت جهانی شدند. این یعنی «سالن کاخ داچنگ» (Dacheng )، «مسجد جینجینگ» (Qingjing)، مقبره های اسلامی، معبد کایوان و چندین مکان دیگر از این پس به عنوان میراث جهانی یونسکو بشمار می روند.

«بوئن رتیرو» در اسپانیا فضای سبز شهری که تا قرن نوزدهم به پادشاهی اسپانیا تعلق داشت به همراه «پاسئو دل پرادو» از بولوارهای اصلی مادرید هم به ثبت جهانی رسیدند.

امسال چهار جزیره «آمامی اوشیما»، «توکونوشیما»، بخش شمالی «اوکیناوا» و «اریوموته» در ژاپن که زیستگاه گونه های مختلفی از جانوران نادر هستند نیز به عنوان میراث طبیعی جهانی یونسکو ثبت شدند.

همچنین «جلگه گتبول» در کره جنوبی که متشکل از چهار بخش است، همچون جنگل های گرجستان که شامل پارک های ملی «متیرلا» و «کولکتی» و مناطق حفاظت شده «کینتریشی» و «کولبولتی» می شود، ثبت جهانی شدند.

«مهاجرنشین های بنوولنس» در هلند و بلژیک، «خطوط دفاعی دریایی هلند»، «روزیا مونتانا» در رومانی، «مجموعه مکان های تاریخی جومون» در شمال ژاپن، «مسجدهای سبک سودانی» در ساحل عاج، محوطه سبز «سیتیو برل مارکس» در برزیل، «کلیسای آتلانتیدا» در اوروگوئه، «بناهای تمدن چینچورو» در شیلی، «صومعه های پوپوکاتپتل» در مکزیک، «مرزهای امپراتوری روم» در اتریش، آلمان و اسلواکی، «اشپیر، ماینتس و ورمس» در آلمان، «سرسراهای بولونیا» در ایتالیا، «آثار یوژه پلجنیک در لیوبلیانا» در اسلوونی، «منظره های سنگی شمال غربی ولز» در بریتانیا، «پارک ملی ایواندو» در گابن، «سنگ نگاره های دریاچه اونگا و دریای سفید» در روسیه، «جنگلهای کهن راش منطقه کاراپات و سایر نقاط اروپا» دیگر پرونده های موفق امسال بودند.

در جریان کمیته میراث جهانی یونسکو امسال «لیورپول» واقع در بریتانیا از فهرست میراث جهانی خارج شد. همچنین ایتالیا و استرالیا توانستند از وارد شدن ونیز و سد بزرگ مرجانی به فهرست میراث جهانی در معرض خطر جلوگیری کنند.